همانطور که قبلاً اشاره شد، در پایان درگیری با ایران ، روند تبدیل اتحادیه دلیان به امپراتوری آتن به نتیجه رسید.متفقین آتن علیرغم توقف خصومت ها از تعهدات خود در تأمین پول یا کشتی رها نشدند.در یونان ، جنگ اول پلوپونز بین بلوک‌های قدرت آتن و اسپارت، که از سال 460 قبل از میلاد ادامه داشت و ادامه داشت، سرانجام در سال 445 قبل از میلاد با توافق آتش‌بس 30 ساله پایان یافت.با این حال، دشمنی فزاینده بین اسپارت و آتن، تنها 14 سال بعد، منجر به وقوع جنگ دوم پلوپونزی شد.این درگیری فاجعه بار که 27 سال به طول انجامید، در نهایت منجر به نابودی مطلق قدرت آتن، تجزیه امپراتوری آتن و استقرار هژمونی اسپارت بر یونان شد.با این حال، نه تنها آتن آسیب دید.این درگیری به طور قابل توجهی کل یونان را تضعیف خواهد کرد.پس از 450 سال قبل از میلاد، اردشیر و جانشینانش سیاست تفرقه بینداز و حکومت کن که مکرراً در نبرد از یونانیان شکست خوردند، و با شورش های داخلی که مانع از توانایی آنها در مبارزه با یونانی ها شد، گرفتار شدند.ایرانی‌ها با اجتناب از جنگیدن با یونانی‌ها، در عوض سعی کردند آتن را در مقابل اسپارت قرار دهند و به طور منظم به سیاستمداران رشوه بدهند تا به اهداف خود برسند.به این ترتیب، آنها اطمینان حاصل کردند که یونانی ها به دلیل درگیری های داخلی پریشان می شوند و نمی توانند توجه خود را به ایران معطوف کنند.هیچ درگیری آشکاری بین یونانیان و ایران تا سال 396 قبل از میلاد وجود نداشت، زمانی که پادشاه اسپارتی Agesilaus برای مدت کوتاهی به آسیای صغیر حمله کرد.همانطور که پلوتارک اشاره می کند، یونانی ها به اندازه ای مشغول نظارت بر نابودی قدرت خود بودند که نمی توانستند علیه "بربرها" بجنگند.اگر جنگ‌های اتحادیه دلیان، توازن قوا بین یونان و ایران را به نفع یونانی‌ها تغییر داد، پس از آن نیم قرن درگیری داخلی در یونان، کمک زیادی به بازگرداندن توازن قوا به ایران کرد.در سال 387 قبل از میلاد، اسپارت، که در طول جنگ کورنت با اتحاد کورینتس، تبس و آتن مواجه شد، برای تقویت موقعیت خود از ایران کمک گرفت.اردشیر دوم بر اساس به اصطلاح "صلح پادشاه" که جنگ را به پایان رساند، خواستار استرداد شهرهای آسیای صغیر از اسپارتها شد و در ازای آن، ایرانیان تهدید کردند که با هر دولت یونانی که چنین کند جنگ خواهد کرد. صلح نکناین معاهده تحقیرآمیز که تمام دستاوردهای یونانی قرن قبل را خنثی کرد، یونانیان آسیای صغیر را قربانی کرد تا اسپارت ها بتوانند هژمونی خود را بر یونان حفظ کنند.پس از این معاهده است که سخنوران یونانی شروع به ارجاع به صلح کالیاس (چه ساختگی یا غیر خیالی) کردند، به عنوان نقطه مقابل شرم صلح پادشاه، و نمونه ای باشکوه از «روزهای خوب قدیم» که یونانیان دریای اژه توسط اتحادیه دلیان از سلطه ایرانیان آزاد شده بودند.