واسیلی سوم سیاست های پدرش ایوان سوم را ادامه داد و بیشتر دوران سلطنت خود را صرف تحکیم دستاوردهای ایوان کرد.واسیلی آخرین استان های خودمختار باقی مانده را ضمیمه کرد: پسکوف در سال 1510، اپاناژ ولوکولامسک در سال 1513، حاکمیت های ریازان در سال 1521 و نووگورود-سورسکی در سال 1522. واسیلی همچنین از موقعیت دشوار زیگیزموند لهستان برای تصرف اسمولناسک بزرگ استفاده کرد. از لیتوانی، عمدتاً از طریق کمک شورشی لیتوانیایی، شاهزاده میخائیل گلینسکی، که توپخانه و مهندسان او را فراهم کرد.در سال 1521 واسیلی فرستاده ای از امپراتوری همسایه ایران صفوی را دریافت کرد که توسط شاه اسماعیل اول فرستاده شده بود و جاه طلبی او ایجاد اتحاد ایران و روسیه علیه دشمن مشترک امپراتوری عثمانی بود.واسیلی به همان اندازه در برابر خانات کریمه موفق بود.اگرچه در سال 1519 او مجبور شد خان کریمه، محمد اول گیرای را در زیر دیوارهای مسکو بخرد، در اواخر سلطنت خود نفوذ روسیه را بر ولگا برقرار کرد.در سالهای 1531–1532 او کانگلی خان مدعی را بر تاج و تخت خانات کازان نشاند.واسیلی اولین دوک بزرگ مسکو بود که عنوان تزار و عقاب دو سر امپراتوری بیزانس را پذیرفت.