جنگ فرانسه و هند

جنگ هفت ساله (1756-1763) یک درگیری جهانی بود، "مبارزه ای برای برتری جهانی بین بریتانیا و فرانسه "، که همچنین تأثیر عمده ای بر امپراتوریاسپانیا داشت.رقابت های استعماری طولانی مدت بین بریتانیا علیه فرانسه و اسپانیا در آمریکای شمالی و جزایر کارائیب در مقیاس بزرگ و با نتایج متعاقب مبارزه شد.علل و منشأ جنگ:گسترش سرزمینی در دنیای جدید: جنگ فرانسه و هند بر سر این موضوع آغاز شد که آیا دره بالای رودخانه اوهایو بخشی از امپراتوری بریتانیا بود و بنابراین برای تجارت و اسکان توسط ویرجینیاها و پنسیلوانیاها یا بخشی از امپراتوری فرانسه باز است. .اقتصاد: تجارت خز در مستعمراتسیاسی: موازنه قدرت در اروپا

نبرد جومونویل گلن که به نام ماجرای جومونویل نیز شناخته می شود، نبرد آغازین جنگ فرانسه و هند بود که در 28 مه 1754 در نزدیکی هاپوود و یونیون تاون امروزی در شهرستان فایت، پنسیلوانیا انجام شد.گروهی از شبه نظامیان استعماری از ویرجینیا به فرماندهی سرهنگ دوم جورج واشنگتن و تعداد کمی از جنگجویان مینگو به رهبری رئیس تاناچاریسون (همچنین به عنوان "نیمه پادشاه" شناخته می شود)، به یک نیروی 35 کانادایی به فرماندهی جوزف کمین کردند. Coulon de Villiers de Jumonville.یک نیروی بزرگتر فرانسوی کانادایی یک خدمه کوچک را که تلاش می کردند یک قلعه بریتانیایی تحت نظارت شرکت اوهایو در پیتسبورگ امروزی، پنسیلوانیا، زمینی که فرانسوی ها ادعای آن را دارند، بسازند، بیرون راندند.یک نیروی استعماری بریتانیا به رهبری جورج واشنگتن برای محافظت از قلعه در حال ساخت اعزام شد.کانادایی‌های فرانسوی جومونویل را فرستادند تا به واشنگتن در مورد تجاوز به قلمرو ادعایی فرانسه هشدار دهد.واشنگتن از حضور جومونویل توسط تاناچاریسون مطلع شد و آنها برای کمین اردوگاه کانادایی به نیروهای خود ملحق شدند.نیروهای واشنگتن جومونویل و تعدادی از افرادش را در کمین کشتند و بیشتر بقیه را اسیر کردند.شرایط دقیق مرگ جومونویل موضوع مناقشه و بحث تاریخی است.از آنجایی که بریتانیا و فرانسه در آن زمان در حال جنگ نبودند، این رویداد بازتاب های بین المللی داشت و عاملی در شروع جنگ هفت ساله در سال 1756 بود. تسلیم شدن او

کنگره آلبانی جلسه ای از نمایندگانی بود که از سوی قوای مقننه هفت مستعمره بریتانیا در آمریکای بریتانیا برای بحث در مورد روابط بهتر با قبایل بومی آمریکا و اقدامات دفاعی مشترک در برابر تهدید فرانسه از کانادا در مرحله آغازین جنگ فرانسه و هند فرستاده شد. ، جبهه آمریکای شمالی در جنگ هفت ساله بین بریتانیای کبیر و فرانسه .هدف نمایندگان ایجاد یک ملت آمریکایی نبود.بلکه، آنها مستعمره‌نشینانی بودند که مأموریت محدودتری برای دنبال کردن یک معاهده با موهاوک‌ها و دیگر قبایل بزرگ ایروکوئی داشتند.این اولین باری بود که استعمارگران آمریکایی با هم ملاقات کردند و الگویی ارائه کرد که در راه اندازی کنگره قانون تمبر در سال 1765 و همچنین اولین کنگره قاره ای در سال 1774 که مقدمه ای برای انقلاب آمریکا بود، استفاده شد.

نبرد فورت ضرورت (همچنین نبرد مراتع بزرگ نامیده می شود) در 3 ژوئیه 1754 در محلی که اکنون Farmington در شهرستان فایت، پنسیلوانیا نامیده می شود، رخ داد.این درگیری، همراه با درگیری 28 مه معروف به نبرد جومونویل گلن، اولین تجربه نظامی جورج واشنگتن و تنها تسلیم شدن حرفه نظامی او بود.نبرد فورت ضرورت جنگ فرانسه و هند را آغاز کرد که بعداً به درگیری جهانی معروف به جنگ هفت ساله تبدیل شد.

اکسپدیشن برادوک، که کمپین برادوک یا (معمولاً) شکست برادوک نیز نامیده می شود، یک اکسپدیشن نظامی شکست خورده بریتانیایی، در تابستان سال 1755، در تلاش برای تصرف قلعه فرانسوی دوکوئن (تاسیس در سال 1754، واقع در مرکز شهر فعلی پیتسبورگ) در تابستان 1755 بود. جنگ فرانسه و هند از 1754 تا 1763. سربازان بریتانیایی در نبرد مونونگهلا در 9 ژوئیه 1755 شکست خوردند و بازماندگان عقب نشینی کردند.این اکسپدیشن نام خود را از ژنرال ادوارد برادوک (1695-1755) گرفته است که نیروهای بریتانیایی را رهبری کرد و در این تلاش جان باخت.شکست برادوک یک شکست بزرگ برای بریتانیا در مراحل اولیه جنگ با فرانسه بود.جان مک فراگر آن را یکی از فاجعه بارترین شکست ها برای بریتانیا در قرن هجدهم توصیف می کند.

نبرد فورت بوژور در تنگه شینیکتو انجام شد و پایان جنگ پدر لوتر و آغاز حمله بریتانیا در تئاتر آکادیا/نوا اسکوشیا در جنگ هفت ساله بود که در نهایت به پایان جنگ منجر شد. امپراتوری استعماری فرانسه در آمریکای شمالیاین نبرد همچنین الگوهای سکونتگاهی منطقه اقیانوس اطلس را تغییر داد و زمینه را برای استان مدرن نیوبرانزویک فراهم کرد. در آغاز 3 ژوئن 1755، ارتش بریتانیا به فرماندهی سرهنگ رابرت مونکتون از فورت لارنس مجاور بیرون آمد و فرانسویان کوچک را محاصره کرد. پادگان در فورت بوژور با هدف باز کردن تنگه شیگنکتو به روی کنترل بریتانیا.کنترل تنگه برای فرانسوی ها بسیار مهم بود زیرا تنها دروازه بین کبک و لوئیسبورگ در طول ماه های زمستان بود.پس از دو هفته محاصره، لویی دو پونت دوشامبون د ورگور، فرمانده قلعه، در 16 ژوئن تسلیم شد.

نبرد مونونگهلا (همچنین به عنوان نبرد میدان برادوک و نبرد بیابان نیز شناخته می‌شود) در 9 ژوئیه 1755، در آغاز جنگ فرانسه و هند، در میدان برادوک در برادوک فعلی، پنسیلوانیا، 10 رخ داد. مایل (16 کیلومتر) شرق پیتسبورگ.یک نیروی بریتانیایی به فرماندهی ژنرال ادوارد برادوک که برای تصرف قلعه دوکسن حرکت می کرد، توسط نیروهای فرانسوی و کانادایی به فرماندهی کاپیتان دانیل لینارد دو بوژو با متحدان سرخپوست آمریکایی خود شکست خورد.

اخراج آکادیان که به نام‌های آشوب بزرگ، اخراج بزرگ، تبعید بزرگ و تبعید آکادی‌ها نیز شناخته می‌شود، اخراج اجباری مردم آکادی توسط بریتانیایی‌ها از استان‌های دریایی کنونی کانادا در نوا اسکوشیا بود. نیوبرانزویک، جزیره پرنس ادوارد و شمال مین - بخش‌هایی از منطقه‌ای که از نظر تاریخی به نام آکادیا شناخته می‌شود و باعث مرگ هزاران نفر شده است.اخراج (1755-1764) در طول جنگ فرانسه و هند (تئاتر جنگ هفت ساله آمریکای شمالی) رخ داد و بخشی از کارزار نظامی بریتانیا علیه فرانسه جدید بود.انگلیسی ها ابتدا آکادی ها را به سیزده مستعمره تبعید کردند و پس از سال 1758 آکادیان بیشتری را به بریتانیا و فرانسه منتقل کردند.در مجموع، از 14100 آکادمی منطقه، تقریباً 11500 آکادمی تبعید شدند.سرشماری سال 1764 نشان می دهد که 2600 آکادمی در مستعمره باقی مانده اند که از دستگیری طفره رفته اند.

نبرد دریاچه جورج در 8 سپتامبر 1755 در شمال استان نیویورک انجام شد.این بخشی از کارزار انگلیسی ها برای بیرون راندن فرانسوی ها از آمریکای شمالی، در جنگ فرانسه و هند بود. در یک طرف، 1500 سرباز فرانسوی، کانادایی و هندی تحت فرماندهی بارون دو دیسکو قرار داشتند.در طرف دیگر، 1500 سرباز استعماری تحت رهبری ویلیام جانسون و 200 موهاوک به رهبری فرمانده جنگ، هندریک تیانوگوین، قرار داشتند.این نبرد شامل سه مرحله مجزا بود و با پیروزی انگلیس و متحدان آنها به پایان رسید.پس از نبرد، جانسون تصمیم گرفت قلعه ویلیام هنری را بسازد تا دستاوردهای خود را تثبیت کند.

نبرد فورت اسویگو یکی از مجموعه‌ای از پیروزی‌های اولیه فرانسوی‌ها در تئاتر آمریکای شمالی در جنگ هفت ساله بود که علی‌رغم آسیب‌پذیری نظامی فرانسه جدید به دست آمد.در هفته 10 آگوست 1756، یک نیروی منظم و شبه نظامی کانادایی به فرماندهی ژنرال مونت کالم، استحکامات بریتانیا را در فورت اسویگو، واقع در محل اسویگوی کنونی، نیویورک، تصرف و اشغال کردند.

محاصره فورت ویلیام هنری (3–9 اوت 1757، فرانسوی: Bataille de Fort William Henry) توسط ژنرال فرانسوی لوئی-ژوزف دو مونتکالم علیه قلعه ویلیام هنری تحت کنترل بریتانیا انجام شد.این قلعه که در انتهای جنوبی دریاچه جورج، در مرز بین استان بریتانیا نیویورک و استان فرانسه کانادا قرار دارد، توسط نیروهای منظم بریتانیایی و شبه‌نظامیان استانی به رهبری سرهنگ دوم جورج مونرو که از حمایت ضعیفی برخوردار بودند، محافظت می‌شد.پس از چندین روز بمباران، مونرو تسلیم مونت کالم شد که نزدیک به 2000 سرخپوست از قبایل مختلف را شامل می شد.شرایط تسلیم شامل عقب نشینی پادگان به فورت ادوارد بود، با شرایط خاصی که ارتش فرانسه از بریتانیایی ها در برابر سرخپوستان محافظت می کند، زیرا آنها از منطقه عقب نشینی می کنند.

دولت بریتانیا متوجه شد که با قلعه لوئیسبورگ تحت کنترل فرانسه، نیروی دریایی سلطنتی نمی تواند برای حمله به کبک بدون مزاحمت از رودخانه سنت لارنس عبور کند.پس از اینکه یک لشکرکشی علیه لوئیسبورگ در سال 1757 به رهبری لرد لودون به دلیل استقرار نیروی دریایی قوی فرانسه به عقب برگشت، بریتانیایی ها به رهبری ویلیام پیت تصمیم گرفتند دوباره با فرماندهان جدید تلاش کنند.پیت وظیفه تسخیر قلعه را به سرلشکر جفری آمهرست سپرد.سرتیپ های آمهرست چارلز لارنس، جیمز ولف و ادوارد ویتمور بودند و فرماندهی عملیات دریایی به دریاسالار ادوارد بوسکاون واگذار شد.ادامه دریاهای سنگین و دشواری ذاتی انتقال تجهیزات محاصره در زمین های باتلاقی، آغاز محاصره رسمی را به تاخیر انداخت.در همین حال، ولف با 1220 مرد برگزیده به اطراف بندر فرستاده شد تا نقطه لایت هاوس را که بر ورودی بندر مسلط بود، تصرف کند.او این کار را در 12 ژوئن انجام داد.پس از یازده روز، در 19 ژوئن، توپخانه های بریتانیا در موقعیت قرار گرفتند و دستور آتش گشودن به فرانسوی ها صادر شد.باتری انگلیسی شامل هفتاد توپ و خمپاره در اندازه های مختلف بود.در عرض چند ساعت، اسلحه ها دیوارها را ویران کردند و به چندین ساختمان آسیب رساندند.در 21 ژوئیه یک گلوله خمپاره از یک تفنگ انگلیسی در Lighthouse Point به یک کشتی فرانسوی 64 تفنگی خط Le Célèbre اصابت کرد و آن را به آتش کشید.نسیم شدید آتش را شعله ور کرد و اندکی پس از آتش گرفتن Le Célèbre، دو کشتی فرانسوی دیگر، L'Entreprenant و Le Capricieux نیز آتش گرفته بودند.L'Entreprenant اواخر روز غرق شد و فرانسوی ها را از داشتن بزرگترین کشتی در ناوگان لوئیزبورگ محروم کرد.ضربه بزرگ بعدی به روحیه فرانسوی ها در شامگاه 23 جولای در ساعت 10:00 وارد شد.یک "شات داغ" بریتانیا سنگر پادشاه را به آتش کشید.سنگر پادشاه در سال 1758 مقر قلعه و بزرگترین ساختمان در آمریکای شمالی بود. تخریب آن اعتماد به نفس را از بین برد و روحیه سربازان فرانسوی و امید آنها را برای رفع محاصره بریتانیا کاهش داد.اکثر مورخان اقدامات بریتانیا در 25 ژوئیه را "نی که کمر شتر را شکست" می دانند.دریاسالار Boscawen با استفاده از مه غلیظ به عنوان پوشش، یک مهمانی برای نابود کردن آخرین دو کشتی فرانسوی در بندر فرستاد.مهاجمان انگلیسی این دو کشتی فرانسوی خط را از بین بردند، Bienfaisant را تصرف کردند و Prudent را به آتش کشیدند، بنابراین راه را برای نیروی دریایی سلطنتی برای ورود به بندر باز کردند.جیمز کوک که بعدها به عنوان یک کاوشگر به شهرت رسید در این عملیات شرکت کرد و آن را در دفتر ثبت کشتی خود ثبت کرد.سقوط قلعه منجر به از دست دادن قلمرو فرانسه در سراسر اقیانوس اطلس کانادا شد.از لوئیسبورگ، نیروهای بریتانیا باقیمانده سال را صرف مسیریابی نیروهای فرانسوی و اشغال شهرک های فرانسوی در نیوبرانزویک امروزی، جزیره پرنس ادوارد و نیوفاندلند کردند.موج دوم اخراج آکادیان آغاز شد.از دست دادن لوئیسبورگ فرانسه جدید را از حفاظت دریایی محروم کرد و سنت لارنس را برای حمله باز کرد.لوئیسبورگ در سال 1759 به عنوان نقطه صحنه برای محاصره معروف کبک توسط ژنرال ولف استفاده شد که به حکومت فرانسه در آمریکای شمالی پایان داد.پس از تسلیم کبک، نیروها و مهندسان بریتانیایی به طور روشمند اقدام به تخریب قلعه با مواد منفجره کردند و اطمینان حاصل کردند که در هیچ معاهده صلح نهایی نمی تواند برای بار دوم به تصرف فرانسه بازگردد.در سال 1760، کل قلعه به تپه های آوار تبدیل شد.

مبارزات نظامی بریتانیا برای تئاتر آمریکای شمالی در جنگ هفت ساله در سال 1758 شامل سه هدف اصلی بود.دو مورد از این اهداف، تصرف فورت لوئیسبورگ و فورت دوکسن با موفقیت روبرو شد.لشکرکشی سوم، اعزامی شامل 16000 نفر به فرماندهی ژنرال جیمز ابرکرومبی، در 8 ژوئیه 1758 توسط یک نیروی فرانسوی بسیار کوچکتر در هنگام تلاش برای تصرف فورت کاریلون (که امروزه به نام فورت تیکوندروگا شناخته می شود) به طرز فاجعه باری شکست خورد.

سرهنگ دوم بریتانیایی جان بردستریت ارتشی متشکل از 3000 نفر را رهبری می کرد که حدود 150 نفر از آنها منظم و بقیه شبه نظامیان استانی بودند.ارتش 110 نفر را در داخل قلعه محاصره کرد و دو روز بعد تسلیم شد و یکی از دو خط ارتباطی و تدارکاتی اصلی بین مراکز عمده شرقی مونترال و شهر کبک و مناطق غربی فرانسه (مسیر شمالی، در امتداد رودخانه اتاوا) را قطع کرد. ، در طول جنگ باز ماند).بریتانیایی ها کالاهایی به ارزش 800000 لیور را از پست تجاری به دست آوردند.

حمله به فورت دوکسن بخشی از یک لشکرکشی بزرگ بریتانیایی با 6000 سرباز به رهبری ژنرال جان فوربس بود تا فرانسوی ها را از کشور مورد مناقشه اوهایو (دره بالای رودخانه اوهایو) بیرون کنند و راه را برای تهاجم به کانادا باز کنند.فوربس به سرگرد جیمز گرانت از هنگ 77 دستور داد تا منطقه را با 850 نفر شناسایی کند.گرانت، ظاهراً به ابتکار خودش، با استفاده از تاکتیک‌های نظامی سنتی اروپایی، به مواضع فرانسه حمله کرد.نیروی او توسط فرانسوی ها و متحدان بومی آنها به رهبری فرانسوا ماری لو مارشان د لیگنری تحت مانور، محاصره و تا حد زیادی نابود شد.سرگرد گرانت به اسارت گرفته شد و بازماندگان بریتانیایی به سختی به قلعه لیگونیر عقب نشینی کردند.پس از عقب راندن این حزب پیشرو، فرانسوی ها که توسط برخی از متحدان بومی خود ترک شده بودند و تعداد آنها از فوربس در حال نزدیک شدن بود بسیار بیشتر بود، مجلات خود را منفجر کردند و قلعه دوکسن را سوزاندند.در نوامبر، فرانسوی ها از دره اوهایو عقب نشینی کردند و مستعمره نشینان بریتانیایی فورت پیت را در این مکان برپا کردند.

نبرد فورت نیاگارا یک محاصره در اواخر جنگ فرانسه و هند، تئاتر آمریکای شمالی از جنگ هفت ساله بود.محاصره بریتانیایی فورت نیاگارا در ژوئیه 1759 بخشی از کارزاری بود برای از بین بردن کنترل فرانسه بر دریاچه های بزرگ و مناطق دره اوهایو، که امکان تهاجم غرب به استان فرانسه کانادا را در ارتباط با تهاجم ژنرال جیمز ولف به شرق فراهم کرد.

نبرد 1759 Ticonderoga یک رویارویی جزئی در فورت Carillon (که بعداً به Fort Ticonderoga تغییر نام داد) در 26 و 27 ژوئیه 1759 در طول جنگ فرانسه و هند بود.یک نیروی نظامی بریتانیا متشکل از بیش از 11000 نفر به فرماندهی ژنرال سر جفری آمهرست توپخانه را به ارتفاعات مشرف به قلعه منتقل کردند که توسط پادگانی متشکل از 400 فرانسوی به فرماندهی سرتیپ فرانسوا شارل دو بورلاماک از آن دفاع می کردند.

نبرد دشت‌های آبراهام، همچنین به عنوان نبرد کبک شناخته می‌شود، یک نبرد محوری در جنگ هفت ساله (به عنوان جنگ فرانسه و هند برای توصیف تئاتر آمریکای شمالی شناخته می‌شود).این نبرد که در 13 سپتامبر 1759 آغاز شد، در یک فلات توسط ارتش بریتانیا و نیروی دریایی سلطنتی در برابر ارتش فرانسه، درست خارج از دیوارهای شهر کبک در زمینی که در اصل متعلق به یک کشاورز به نام آبراهام مارتین بود، انجام شد. از نبرداین نبرد در مجموع کمتر از 10000 سرباز را درگیر کرد، اما ثابت شد که یک لحظه تعیین کننده در درگیری بین فرانسه و بریتانیا بر سر سرنوشت فرانسه جدید بود که بر ایجاد کانادا بعدی تأثیر گذاشت.

کمپین مونترال که به عنوان سقوط مونترال نیز شناخته می شود، یک حمله سه جانبه بریتانیا علیه مونترال بود که از 2 ژوئیه تا 8 سپتامبر 1760 در طول جنگ فرانسه و هند به عنوان بخشی از جنگ جهانی هفت ساله انجام شد.این لشکرکشی که در برابر ارتش فرانسوی کم تعداد و بیش از حد تجهیز شده بود، منجر به تسلیم و اشغال مونترال، بزرگترین شهر باقیمانده در فرانسه کانادا شد.

لشکرکشی بریتانیا به مارتینیک یک اقدام نظامی بود که در ژانویه و فوریه 1762 انجام شد. این بخشی از جنگ هفت ساله بود.مارتینیک پس از معاهده 1763 پاریس به فرانسه بازگردانده شد.

محاصره هاوانا یک محاصره موفق بریتانیا علیه هاوانای تحت حاکمیت اسپانیا بود که از مارس تا اوت 1762 به عنوان بخشی از جنگ هفت ساله ادامه یافت.پس از اینکهاسپانیا با امضای قرارداد خانوادگی با فرانسه، سیاست سابق بی طرفی خود را کنار گذاشت و در نتیجه در ژانویه 1762 انگلیس به اسپانیا اعلان جنگ کرد، دولت بریتانیا تصمیم گرفت تا به قلعه مهم اسپانیایی و پایگاه دریایی هاوانا حمله کند. قصد تضعیف حضور اسپانیا در دریای کارائیب و بهبود امنیت مستعمرات آمریکای شمالی خود را دارد.یک نیروی دریایی قوی بریتانیا متشکل از اسکادران هایی از بریتانیا و هند غربی و نیروی نظامی نیروهای انگلیسی و آمریکایی که کاروان آن را تشکیل می دادند، توانستند از مسیری که نه فرماندار اسپانیایی و نه دریاسالار انتظار نداشتند به هاوانا نزدیک شوند و قادر به به دام انداختن آن بودند. ناوگان اسپانیایی در بندر هاوانا فرود آمد و نیروهای خود را با مقاومت نسبتا کمی فرود آورد.هاوانا تا فوریه 1763 تحت اشغال بریتانیا باقی ماند، زمانی که طبق معاهده پاریس در سال 1763 که به طور رسمی به جنگ پایان داد، به اسپانیا بازگردانده شد.

بیشتر نبردها در سال 1760 در آمریکا پایان یافت، اگرچه در اروپا بین فرانسه و بریتانیا ادامه یافت.استثنای قابل توجه، تصرف سنت جان در نیوفاندلند توسط فرانسه بود.ژنرال آمهرست این اقدام غافلگیرکننده را شنید و بلافاصله نیروهایی را به فرماندهی برادرزاده‌اش ویلیام آمهرست که پس از نبرد سیگنال هیل در سپتامبر 1762 کنترل نیوفاندلند را بازپس گرفت، اعزام کرد.نبرد سیگنال هیل در 15 سپتامبر 1762 انجام شد و آخرین نبرد تئاتر آمریکای شمالی در جنگ هفت ساله بود.یک نیروی بریتانیایی تحت فرماندهی سرهنگ دوم ویلیام امهرست سنت جان را که فرانسوی ها در اوایل همان سال در یک حمله غافلگیرانه تصرف کرده بودند، بازپس گرفتند.

معاهده پاریس که به عنوان معاهده 1763 نیز شناخته می شود، در 10 فوریه 1763 توسط پادشاهی های بریتانیا، فرانسه واسپانیا و با توافق پرتغال ، پس از پیروزی بریتانیا و پروس بر فرانسه و اسپانیا در طول هفت سال امضا شد. جنگ .امضای این معاهده به طور رسمی به درگیری بین فرانسه و بریتانیا بر سر کنترل آمریکای شمالی پایان داد (جنگ هفت ساله، معروف به جنگ فرانسه و هند در ایالات متحده )، و آغاز دوران سلطه بریتانیا در خارج از اروپا بود. .بریتانیای کبیر و فرانسه هر کدام بخش زیادی از قلمروهایی را که در طول جنگ تصرف کرده بودند پس دادند، اما بریتانیای کبیر بسیاری از متصرفات فرانسه را در آمریکای شمالی به دست آورد.جنگ روابط اقتصادی، سیاسی، دولتی و اجتماعی را بین سه قدرت اروپایی، مستعمرات آنها و مردم ساکن در آن سرزمین ها تغییر داد.فرانسه و بریتانیا هر دو به دلیل جنگ از نظر مالی آسیب دیدند که پیامدهای طولانی مدت قابل توجهی داشت.بریتانیا کنترل کانادا و آکادیا فرانسه را به دست آورد، مستعمراتی که تقریباً 80000 ساکن کاتولیک رومی عمدتاً فرانسوی زبان داشتند.قانون کبک در سال 1774 به مسائلی که توسط کانادایی های فرانسوی کاتولیک رومی از اعلامیه 1763 به وجود آمده بود، پرداخت و ذخیره هند را به استان کبک منتقل کرد.جنگ هفت ساله بدهی ملی بریتانیا را تقریباً دو برابر کرد.حذف قدرت فرانسه در آمریکا به معنای ناپدید شدن یک متحد قوی برای برخی از قبایل سرخپوست بود.