Сулолаи Айюбиён, ки аз ҷониби Саладин соли 1171 мелодӣ таъсис ёфтааст, як тағироти назаррасро дар Ховари Миёнаи асримиёнагӣ нишон дод.Саладин, як мусалмони суннии курд, дар ибтидо дар назди Нураддини Сурия хидмат мекард ва дар набардҳо алайҳи салибчиён дар Мисри Фотимӣ нақши муҳим бозидааст.Пас аз марги Нуриддин Салоҳиддин аз ҷониби хилофати Аббосиён аввалин султони Миср эълон шуд.Султонияти навтаъсиси ӯ зуд васеъ шуд ва қисми зиёди Левант, Ҳиҷоз, Яман, қисматҳои Нубия, Тарабулус, Киренаика, ҷануби Анатолиё ва шимоли Ироқро фаро гирифт.Пас аз марги Саладин дар соли 1193 милодӣ, писаронаш барои назорат мубориза бурданд, аммо дар ниҳоят бародараш ал-Одил дар соли 1200 милодӣ султон шуд.Сулола тавассути авлоди ӯ дар қудрат боқӣ монд.Дар солҳои 1230 амирони Сурия талоши истиқлолият карданд, ки ба мулки тақсимшудаи Айюбиён оварда расонд, то он даме, ки Ас-Солиҳ Айюб қисми зиёди Сурияро то соли 1247 мелодӣ муттаҳид кард.Бо вуҷуди ин, сулолаҳои мусулмонони маҳаллӣ Айюбиёнро аз Яман, Ҳиҷоз ва қисматҳои Байнаннаҳрав бадар ронданд.Сарфи назар аз ҳукмронии нисбатан кӯтоҳ, Айюбиён минтақаро, бахусус Мисрро дигар карданд.Онҳо онро аз як шиъа ба як қувваи бартаридоштаи сунниҳо табдил доданд ва онро то истилои Усмонӣ дар соли 1517 ба як маркази сиёсӣ, низомӣ, иқтисодӣ ва фарҳангӣ табдил доданд. Ин сулола ба шукуфоии иқтисодӣ ва фаъолияти зеҳнӣ мусоидат намуда, мадрасаҳои сершуморро барои таҳкими исломи суннимазҳаб сохт.Султони Мамлюк , ки баъд аз он буд, то соли 1341 подшохии Айюбиёни Хамаро нигох дошта, мероси хукмронии Айюбихоро дар ин минтака 267 сол идома дод.