Po wojnach Ridda, wódz plemienny północno-wschodniej Arabii, Al-Muthanna ibn Haritha, najechał miasta Sasan w Mezopotamii (dzisiejszy Irak ).Dzięki sukcesowi nalotów zebrano znaczną ilość łupów.Al-Muthanna ibn Haritha udał się do Medyny, aby poinformować Abu Bakra o swoim sukcesie i został mianowany dowódcą swojego ludu, po czym zaczął napadać w głąb Mezopotamii.Wykorzystując mobilność swojej lekkiej kawalerii, mógł z łatwością najechać dowolne miasto w pobliżu pustyni i ponownie zniknąć na pustyni, poza zasięgiem armii Sasanian.Działania Al-Muthanny skłoniły Abu Bakra do zastanowienia się nad ekspansją imperium Rashidun .Aby zapewnić zwycięstwo, Abu Bakr podjął dwie decyzje dotyczące ataku na Persję : po pierwsze, armia najeźdźców składałaby się wyłącznie z ochotników;a po drugie, powierzyć dowodzenie swemu najlepszemu generałowi, Khalidowi ibn al-Walidowi.Po pokonaniu samozwańczego proroka Musaylimaha w bitwie pod Yamama, Khalid nadal przebywał w Al-Yamama, kiedy Abu Bakr nakazał mu inwazję na imperium Sasanidów.Uczyniwszy Al-Hirah celem Khalida, Abu Bakr wysłał posiłki i nakazał wodzom plemiennym północno-wschodniej Arabii, Al-Muthannie ibn Haritha, Mazhurowi bin Adi, Harmalie i Sulmie, aby działali pod dowództwem Khalida.Około trzeciego tygodnia marca 633 r. (pierwszy tydzień dwunastej hidżry muharrama) Khalid wyruszył z Al-Yamama z 10-tysięczną armią.Przyłączyli się do niego wodzowie plemienni, każdy liczący 2000 wojowników, powiększając jego szeregi do 18 000.