Inwazje mongolskie na Japonię

Po serii najazdów mongolskich na Koreę w latach 1231–1281 Goryeo podpisał traktat na korzyść Mongołów i stał się państwem wasalnym.Kubilaj został ogłoszony Khaganem imperium mongolskiego w 1260 r., chociaż nie zostało to powszechnie uznane przez Mongołów na zachodzie i założył swoją stolicę w Khanbaliq (we współczesnym Pekinie) w 1264 r.Japonią rządzili wówczas Shikken (regenci szogunatu) z Hōjō klan, który zawarł związek małżeński z Minamoto no Yoriie, shōgunem szogunatu Kamakura i odebrał mu kontrolę, po jego śmierci w 1203 r. Mongołowie podejmowali także próby ujarzmienia rdzennych ludów Sachalinu, ludów Ainu i Nivkh, od 1264 do 1308 roku.

W 1266 roku Kubilaj-chan wysłał emisariuszy do Japonii, żądając, aby Japonia została wasalem i wysłała daninę pod groźbą konfliktu.Jednak wysłannicy wrócili z pustymi rękami.Drugi zestaw emisariuszy został wysłany w 1268 roku i wrócił z pustymi rękami, podobnie jak pierwszy.Obie grupy emisariuszy spotkały się z Chinzei Bugyō, czyli Komisarzem Obrony Zachodu, który przekazał wiadomość Shikkenowi Hōjō Tokimune, władcy Japonii w Kamakurze, oraz Cesarzowi Japonii w Kioto.Po przedyskutowaniu listów z jego wewnętrznym kręgiem było wiele dyskusji, ale Shikken podjął decyzję i wysłał emisariuszy bez odpowiedzi.Mongołowie nadal wysyłali żądania, niektóre za pośrednictwem emisariuszy koreańskich, a niektóre za pośrednictwem ambasadorów mongolskich w dniu 7 marca 1269 r .;17 września 1269;wrzesień 1271;i maj 1272. Jednak za każdym razem nosicielom nie pozwolono wylądować na Kiusiu.

Flota inwazyjna miała wypłynąć w siódmym miesiącu księżycowym 1274 r., Ale została opóźniona o trzy miesiące.Kubilaj planował, że flota najpierw zaatakuje wyspy Tsushima i Iki, zanim dotrze na ląd w zatoce Hakata.Japoński plan obrony polegał po prostu na zwalczaniu ich w każdym punkcie za pomocą gokeninów.Zarówno źródła Yuan, jak i japońskie wyolbrzymiają liczby przeciwnej strony, przy czym Historia Yuan podaje Japończyków na 102 000, a Japończycy twierdzą, że mają przewagę liczebną co najmniej dziesięć do jednego.W rzeczywistości nie ma wiarygodnych danych na temat wielkości sił japońskich, ale szacuje się, że ich łączna liczba wynosi około 4000 do 6000.Siły inwazyjne Yuan składały się z 15 000 żołnierzy mongolskich, chińskich Han i Jurchen oraz od 6 000 do 8 000 żołnierzy koreańskich, a także 7 000 koreańskich marynarzy.

Siły inwazyjne Yuan wyruszyły z Korei 2 listopada 1274 r. Dwa dni później rozpoczęły lądowanie na wyspie Cuszima.Główne lądowanie miało miejsce na plaży Komoda w pobliżu Sasuura, na północno-zachodnim krańcu południowej wyspy.Dodatkowe lądowania miały miejsce w cieśninie między dwiema wyspami Cuszima, a także w dwóch punktach na północnej wyspie.Poniższy opis wydarzeń oparty jest na współczesnych źródłach japońskich, w szczególności na Sō Shi Kafu, historii klanu Sō z Tsushima.W Sasuura flota inwazyjna została zauważona na morzu, co pozwoliło zastępcy gubernatora (jitodai) Sō Sukekuni (1207–1274) na zorganizowanie pospiesznej obrony.Z 80 konnymi samurajami i ich świtą, Sukekuni stawił czoła siłom inwazyjnym, które Sō Shi Kafu opisuje jako 8000 wojowników zaokrętowanych na 900 statkach.Mongołowie wylądowali 5 listopada o godzinie 02:00 rano i zignorowali japońskie próby negocjacyjne, otwierając ogień ze swoich łuczników i zmuszając ich do odwrotu.Walka toczyła się o godzinie 04:00.Mały garnizon został szybko pokonany, ale według Sō Shi Kafu, jeden samuraj, Sukesada, zabił 25 żołnierzy wroga w walce indywidualnej.Najeźdźcy pokonali ostatnią szarżę japońskiej kawalerii około zmroku.Po zwycięstwie pod Komodą siły Yuan spaliły większość budynków wokół Sasuury i wymordowały większość mieszkańców.Zajęło im kilka następnych dni, aby zapewnić sobie kontrolę nad Cuszimą.

Flota Yuan opuściła Cuszimę 13 listopada i zaatakowała wyspę Iki.Podobnie jak Sukekuni, Taira no Kagetaka, gubernator Iki, dał energiczną obronę ze 100 samurajami i miejscową uzbrojoną ludnością, zanim przed zmrokiem wycofał się do swojego zamku.Następnego ranka siły Yuan otoczyły zamek.Kagetaka wymknął swoją córkę z zaufanym samurajem, Sōzaburō, tajnym przejściem na brzeg, gdzie wsiedli na statek i uciekli na stały ląd.Przechodząca flota mongolska wystrzeliła w nich strzały i zabiła córkę, ale Sōzaburō zdołał dotrzeć do zatoki Hakata i zgłosić porażkę Iki.Kagetaka dokonał ostatniego nieudanego wypadu z 36 mężczyznami, z których 30 zginęło w bitwie, zanim popełnił samobójstwo wraz z rodziną.Według Japończyków Mongołowie następnie przytrzymywali kobiety i dźgali je nożami w dłonie, rozbierali je do naga i przywiązywali ich zwłoki do burt swoich statków.

Flota Yuan przekroczyła morze i 19 listopada wylądowała w zatoce Hakata, w niewielkiej odległości od Dazaifu, starożytnej stolicy administracyjnej Kiusiu.Następny dzień przyniósł bitwę pod Bun'ei (), znaną również jako „Pierwsza bitwa w zatoce Hakata”.Siły japońskie, nie mając doświadczenia z niejapońską taktyką, uznały armię mongolską za kłopotliwą.Siły Yuan wysiadły i posuwały się naprzód w gęstym ciele chronionym przez ekran tarcz.Dzierżyli broń drzewcową w ciasno upakowany sposób, bez odstępu między nimi.W miarę posuwania się naprzód rzucali także od czasu do czasu bomby z papieru i żelaznej obudowy, przerażając japońskie konie i czyniąc je niekontrolowanymi w bitwie.Kiedy wnuk japońskiego dowódcy wystrzelił strzałę, aby ogłosić początek bitwy, Mongołowie wybuchnęli śmiechem.Bitwa trwała tylko jeden dzień, a walki, choć zacięte, były nieskoordynowane i krótkie.Do zmroku siły inwazyjne Yuan zepchnęły Japończyków z plaży, zabijając jedną trzecią sił broniących, wypędzając ich kilka kilometrów w głąb lądu i spalając Hakatę.Japończycy przygotowywali się do ostatniego bastionu w Mizuki (zamek na wodzie), ziemnym forcie na fosie, którego historia sięga 664 roku. Jednak atak Yuan nigdy nie nastąpił.Jeden z trzech dowódców generałów Yuan, Liu Fuxiang (Yu-Puk Hyong), został postrzelony w twarz przez wycofującego się samuraja, Shōni Kagesuke, i poważnie ranny.Liu zebrał się z innymi generałami Holdonem i Hong Dagu z powrotem na swoim statku.

Do rana większość statków Yuan zniknęła.Według japońskiego dworzanina w swoim dzienniku z 6 listopada 1274 r. Nagły przeciwny wiatr ze wschodu odrzucił flotę Yuan.Kilka statków zostało wyrzuconych na brzeg, a około 50 żołnierzy i marynarzy juanów zostało schwytanych i straconych.Według Historii Yuan „zerwał się wielki sztorm i wiele okrętów wojennych roztrzaskało się o skały i zostało zniszczonych”.Nie jest pewne, czy burza miała miejsce w Hakata, czy też flota wyruszyła już do Korei i napotkała ją w drodze powrotnej.Niektóre konta zawierają raporty o ofiarach, które sugerują utratę 200 statków.Z 30 000 silnych sił inwazyjnych 13 500 nie wróciło.

Po inwazji w 1274 r. szogunat podjął wysiłki w celu obrony przed drugą inwazją, która, jak sądzili, nadejdzie.Lepiej zorganizowali samurajów z Kyūshū i nakazali budowę fortów i dużego kamiennego muru (Sekirui lub Bōrui) oraz innych konstrukcji obronnych w wielu potencjalnych punktach lądowania, w tym w zatoce Hakata, gdzie dwumetrowy (6,6 stopy) wysoki mur został zbudowany w 1276 roku. Ponadto do ujścia rzeki i oczekiwanych miejsc lądowania wbito dużą liczbę palików, aby uniemożliwić lądowanie armii mongolskiej.Ustanowiono straż przybrzeżną i przyznano nagrody około 120 dzielnym samurajom.

Rozkazy na drugą inwazję nadeszły w pierwszym miesiącu księżycowym 1281 r. Przygotowano dwie floty, składające się z 900 statków w Korei i 3500 statków w południowych Chinach, o łącznej sile 142 000 żołnierzy i marynarzy.Generał mongolski Arakhan został mianowany naczelnym dowódcą operacji i miał podróżować z flotą Szlaku Południowego, która była pod dowództwem Fan Wenhu, ale została opóźniona z powodu trudności z zaopatrzeniem.Armia Szlaku Wschodniego wypłynęła jako pierwsza z Korei 22 maja i zaatakowała Cuszimę 9 czerwca oraz wyspę Iki 14 czerwca.Według Historii Yuan, japoński dowódca Shōni Suketoki i Ryūzōji Suetoki poprowadzili dziesiątki tysięcy sił przeciwko siłom inwazyjnym.Siły ekspedycyjne wystrzeliły z broni palnej, a Japończycy zostali rozgromieni, a Suketoki zginął w trakcie.Zginęło ponad 300 wyspiarzy.Żołnierze odszukali dzieci i również je zabili.Jednak Historia Yuan łączy wydarzenia z czerwca z późniejszą bitwą w lipcu, kiedy Shōni Suketoki faktycznie poległ w bitwie.

Armia Szlaku Wschodniego miała czekać na armię Szlaku Południowego w Iki, ale ich dowódcy, Hong Dagu i Kim Bang-gyeong, zlekceważyli rozkazy i sami wyruszyli na inwazję kontynentalnej Japonii.Wyruszyli 23 czerwca, cały tydzień przed spodziewanym przybyciem armii Szlaku Południowego 2 lipca.Armia Szlaku Wschodniego podzieliła swoje siły na pół i jednocześnie zaatakowała Zatokę Hakata i Prowincję Nagato.Armia Szlaku Wschodniego przybyła do zatoki Hakata 23 czerwca. Znajdowali się w niewielkiej odległości na północ i wschód od miejsca, w którym ich siły wylądowały w 1274 roku, i faktycznie znajdowali się poza murami i umocnieniami zbudowanymi przez Japończyków.Niektóre mongolskie statki przybyły na brzeg, ale nie były w stanie przedostać się przez mur obronny i zostały odparte salwami strzał.Samuraje odpowiedzieli szybko, atakując najeźdźców falami obrońców, odmawiając im przyczółka.W nocy małe łodzie przewoziły małe grupy samurajów do floty Yuan w zatoce.Pod osłoną nocy weszli na pokłady wrogich statków, zabili tylu, ilu mogli, i wycofali się przed świtem.Ta nękająca taktyka doprowadziła siły Yuan do wycofania się do Cuszimy, gdzie miały czekać na Armię Szlaku Południowego.Jednak w ciągu następnych kilku tygodni 3000 ludzi zginęło w walce w zwarciu podczas upałów.Siły Yuan nigdy nie zdobyły przyczółka.

Trzysta statków zaatakowało Nagato 25 czerwca, ale zostały odparte i zmuszone do powrotu na Iki.

Nie mogąc wylądować, mongolskie siły inwazyjne zajęły wyspy Shika i Noko, z których planowały rozpocząć naloty na Hakatę.Zamiast tego Japończycy rozpoczęli nocne naloty na małe statki.Hachiman Gudōkun przypisuje Kusano Jirō wejście na pokład mongolskiego statku, podpalenie go i zabranie 21 głów.Następnego dnia Kawano Michiari poprowadził dzienny nalot z zaledwie dwiema łodziami.Jego wujek Michitoki został natychmiast zabity strzałą, a Michiari został ranny zarówno w ramię, jak i lewe ramię.Jednak po wejściu na pokład wroga zabił dużego mongolskiego wojownika, za co został bohaterem i sowicie nagrodzony.Takezaki Suenaga był także jednym z tych, którzy napadli na flotę Yuan.Takezaki brał również udział w wypędzeniu Mongołów z wyspy Shika, chociaż w tym przypadku został ranny i 30 czerwca zmusił ich do wycofania się do Iki.Japońska obrona zatoki Hakata znana jest jako bitwa pod Koanem.

Japończycy powtórzyli swoje małe naloty na flotę inwazyjną, które trwały przez całą noc.Mongołowie odpowiedzieli, mocując swoje statki łańcuchami i deskami, aby zapewnić platformy obronne.Nie ma żadnych relacji o nalotach ze strony japońskiej w tym incydencie, w przeciwieństwie do obrony Zatoki Hakata.Według Historii Yuan japońskie statki były małe i wszystkie zostały odparte

15 sierpnia wielki tajfun, znany po japońsku jako kamikaze, uderzył w zakotwiczoną flotę od zachodu i zdewastował ją.Wyczuwając zbliżający się tajfun, koreańscy i południowochińscy marynarze wycofali się i bezskutecznie zacumowali w zatoce Imari, gdzie zostali zniszczeni przez burzę.Tysiące żołnierzy dryfowało na kawałkach drewna lub zostało wyrzuconych na brzeg.Japońscy obrońcy zabili wszystkich, których znaleźli, z wyjątkiem południowych Chińczyków, którzy ich zdaniem zostali zmuszeni do przyłączenia się do ataku na Japonię.Według chińskiego ocalałego, po tajfunie dowódca Fan Wenhu wybrał najlepsze pozostałe statki i odpłynął, pozostawiając ponad 100 000 żołnierzy na śmierć.Po trzech dniach utknięcia na wyspie Takashima Japończycy zaatakowali i schwytali dziesiątki tysięcy.Zostali przeniesieni do Hakata, gdzie Japończycy zabili wszystkich Mongołów, Koreańczyków i północnych Chińczyków.Południowi Chińczycy zostali oszczędzeni, ale uczynili ich niewolnikami.

Kluczowe wnioski:Pokonane imperium mongolskie straciło większość swojej potęgi morskiej - zdolności obronne marynarki mongolskiej znacznie spadły.Korea , która była odpowiedzialna za budowę statków podczas inwazji, również straciła zdolność do budowy statków i zdolność do obrony morza, ponieważ wycięto dużą ilość drewna.Z drugiej strony wJaponii nie było nowo zdobytych ziem, ponieważ była to wojna obronna, więc szogunat Kamakura nie mógł nagradzać gokeninów, którzy brali udział w bitwie, a jego autorytet podupadł.Później, wykorzystując sytuację, liczba Japończyków dołączających do wokou zaczęła wzrastać, a ataki na wybrzeża Chin i Korei nasiliły się.W wyniku wojny wChinach narastało przekonanie, że Japończycy są odważni i agresywni, a inwazja na Japonię jest daremna.W czasach dynastii Ming trzykrotnie dyskutowano o inwazji na Japonię, ale ze względu na wynik tej wojny nigdy do niej nie doszło.