W 1949 r. 120-osobowy parlament Izraela, Kneset, zebrał się początkowo w Tel Awiwie, a później po zawieszeniu broni w 1949 r. przeniósł się do Jerozolimy.Pierwsze wybory w kraju w styczniu 1949 r. zakończyły się zwycięstwem partii socjalistyczno-syjonistycznych Mapai i Mapam, zdobywając odpowiednio 46 i 19 mandatów.Premierem został David Ben-Gurion, przywódca Mapai, tworząc koalicję, która wykluczyła stalinowską Mapam, wskazując na brak sojuszu Izraela z blokiem sowieckim .Chaim Weizmann został wybrany na pierwszego prezydenta Izraela, a języki hebrajski i arabski zostały uznane za języki urzędowe.Wszystkie izraelskie rządy były koalicjami i żadna partia nigdy nie zapewniła większości w Knesecie.Od 1948 do 1977 r. rządami kierowali głównie Mapai i jej następczyni, Partia Pracy, co odzwierciedlało dominację robotniczych syjonistów z gospodarką głównie socjalistyczną.W latach 1948–1951 żydowska imigracja podwoiła populację Izraela, znacząco wpływając na jego społeczeństwo.W tym okresie w Izraelu osiedliło się około 700 000 Żydów, głównie uchodźców.Duża liczba pochodziła z krajów Azji i Afryki Północnej, znaczna liczba z Iraku , Rumunii i Polski .Prawo powrotu, uchwalone w 1950 r., zezwalało Żydom i osobom pochodzenia żydowskiego na osiedlenie się w Izraelu i uzyskanie obywatelstwa.W tym okresie doszło do poważnych operacji imigracyjnych, takich jak Magiczny Dywan oraz Ezra i Nehemiasz, które sprowadziły do ​​Izraela dużą liczbę Żydów jemeńskich i irackich.Pod koniec lat sześćdziesiątych około 850 000 Żydów opuściło kraje arabskie, a większość przeniosła się do Izraela.^[189]Populacja Izraela wzrosła z 800 000 do dwóch milionów w latach 1948–1958. Ten szybki wzrost, głównie z powodu imigracji, doprowadził do okresu oszczędnościowego, w którym racjonowano artykuły pierwszej potrzeby.Wielu imigrantów było uchodźcami mieszkającymi w ma'abarot, tymczasowych obozach.Wyzwania finansowe skłoniły premiera Ben-Guriona do podpisania umowy o reparacjach z Niemcami Zachodnimi pośród publicznych kontrowersji.^[190]Reformy oświaty przeprowadzone w 1949 r. sprawiły, że edukacja była bezpłatna i obowiązkowa do 14. roku życia, a państwo finansowało różne systemy edukacji partyjne i mniejszościowe.Istniały jednak konflikty, szczególnie wokół wysiłków sekularyzacyjnych wśród ortodoksyjnych dzieci jemeńskich, co doprowadziło do dochodzeń publicznych i konsekwencji politycznych.^[191]Na arenie międzynarodowej Izrael stanął przed wyzwaniami, takimi jak zamknięcie przez Egipt Kanału Sueskiego dla izraelskich statków w 1950 r. i dojście do władzy Nasera wEgipcie w 1952 r., co skłoniło Izrael do nawiązania stosunków z państwami afrykańskimi i Francją.^[192] W kraju Mapai pod przywództwem Moshe Sharetta nadal przewodziła po wyborach w 1955 roku.W tym okresie Izrael stanął w obliczu ataków fedainów ze Strefy Gazy ^[193] i wziął odwet, nasilając przemoc.W tym okresie wprowadzono także pistolet maszynowy Uzi do Sił Obronnych Izraela i rozpoczęto egipski program rakietowy wspólnie z byłymi nazistowskimi naukowcami.^[194]Rząd Sharetta upadł w wyniku afery Lavona, nieudanej tajnej operacji mającej na celu zakłócenie stosunków USA -Egipt, która doprowadziła do powrotu Ben-Guriona na stanowisko premiera.^[195]