Panowanie osmańskie w Iraku trwające od 1534 do 1918 r. wyznaczyło znaczącą erę w historii regionu.W 1534 roku Imperium Osmańskie pod wodzą Sulejmana Wspaniałego po raz pierwszy zajęło Bagdad, przekazując Irak pod kontrolę osmańską.Podbój ten był częścią szerszej strategii Sulejmana mającej na celu rozszerzenie wpływów imperium na Bliskim Wschodzie.We wczesnych latach panowania osmańskiego Irak był podzielony na cztery prowincje, czyli wilajety: Mosul, Bagdad, Shahrizor i Basra.Każdym wilajetem zarządzał pasza, który podlegał bezpośrednio sułtanowi osmańskiemu.Struktura administracyjna narzucona przez Turków miała na celu ściślejszą integrację Iraku z imperium, zachowując jednocześnie pewien stopień lokalnej autonomii.Jednym ze znaczących wydarzeń w tym okresie był ciągły konflikt między Imperium Osmańskim a Perskim Imperium Safawidów .Podczas wojen osmańsko-Safawidów, szczególnie w XVI i XVII wieku, Irak był jednym z głównych pól bitewnych ze względu na jego strategiczne położenie.Traktat w Zuhabie z 1639 roku, który zakończył jeden z tych konfliktów, zaowocował wyznaczeniem nadal uznawanych w czasach nowożytnych granic między Irakiem a Iranem .W XVIII i XIX wieku nastąpił spadek kontroli osmańskiej nad Irakiem.Lokalni władcy, na przykład mamelucy w Bagdadzie, często cieszyli się znaczną autonomią.Rządy mameluków w Iraku (1704-1831), początkowo ustanowione przez Hasana Paszy, były okresem względnej stabilności i dobrobytu.Pod rządami takich przywódców jak Sulayman Abu Layla Pasza mameluccy gubernatorzy wdrożyli reformy i utrzymali pewien stopień niezależności od sułtana osmańskiego.W XIX wieku Imperium Osmańskie zainicjowało reformy Tanzimatu, mające na celu modernizację imperium i centralizację kontroli.Reformy te wywarły znaczący wpływ na Irak, obejmując wprowadzenie nowych podziałów administracyjnych, modernizację systemu prawnego i wysiłki na rzecz ograniczenia autonomii lokalnych władców.Ważnym wydarzeniem była budowa kolei bagdadzkiej na początku XX wieku, łączącej Bagdad ze stolicą osmańską, Stambułem.Projekt ten, wspierany interesami Niemiec , miał na celu umocnienie władzy osmańskiej oraz poprawę powiązań gospodarczych i politycznych.Kres panowania osmańskiego w Iraku nastąpił po I wojnie światowej , wraz z porażką Imperium Osmańskiego.Rozejm w Mudros w 1918 r. i późniejszy traktat w Sèvres doprowadziły do ​​podziału terytoriów osmańskich.Irak znalazł się pod kontrolą brytyjską , co oznaczało początek brytyjskiego mandatu i koniec okresu osmańskiego w historii Iraku.