Grecja klasyczna to okres około 200 lat (V i IV wiek p.n.e.) w starożytnej Grecji, naznaczony tym, że znaczna część wschodniego Morza Egejskiego i północnych regionów kultury greckiej (takich jak Ionia i Macedonia) uzyskała zwiększoną autonomię od Imperium Perskiego ( perski Wojny );szczyt rozkwitu demokratycznych Aten;pierwsza i druga wojna peloponeska ;hegemonia spartańska, a następnie tebańska;i ekspansja Macedonii pod rządami Filipa II.Wiele z wczesnych definicji polityki, myśli artystycznej (architektura, rzeźba), myśli naukowej, teatru, literatury i filozofii cywilizacji zachodniej wywodzi się z tego okresu historii Grecji, który wywarł potężny wpływ na późniejsze Cesarstwo Rzymskie.Epoka klasyczna zakończyła się po zjednoczeniu przez Filipa II większości świata greckiego przeciwko wspólnemu wrogowi, jakim było imperium perskie , które zostało podbite w ciągu 13 lat podczas wojen Aleksandra Wielkiego .W kontekście sztuki, architektury i kultury starożytnej Grecji okres klasyczny przypada na większą część V i IV wieku p.n.e. (najczęstsze daty to upadek ostatniego tyrana ateńskiego w 510 r. p.n.e. aż do śmierci Aleksandra II Wielki w 323 p.n.e.).W tym sensie okres klasyczny następuje po greckich średniowieczach i okresie archaicznym, po czym z kolei następuje okres hellenistyczny.