Francuski podbój Wietnamu (1858–1885) był długą i ograniczoną wojną toczoną pomiędzy Drugim Cesarstwem Francuskim, późniejszą Trzecią Republiką Francuską, a wietnamskim imperium Đại Nam w połowie XIX wieku.Jego zakończeniem i rezultatami były zwycięstwa Francuzów, którzy pokonali Wietnamczyków i ichchińskich sojuszników w 1885 r., inkorporację Wietnamu, Laosu i Kambodży i ostatecznie ustanowili francuskie panowanie nad terytoriami składowymi Indochin Francuskich nad kontynentalną Azją Południowo-Wschodnią w 1887 r.Wspólna ekspedycja francusko-hiszpańska zaatakowała Da Nang w 1858 r., a następnie wycofała się, by najechać Sajgon.Król Tu Duc podpisał w czerwcu 1862 r. traktat przyznający Francji zwierzchnictwo nad trzema prowincjami na południu.Francuzi zaanektowali trzy południowo-zachodnie prowincje w 1867 roku, tworząc Cochinchinę.Umocniwszy swoją władzę w Cochinchinie, Francuzi podbili resztę Wietnamu poprzez serię bitew pod Tonkin w latach 1873–1886. Tonkin znajdowało się wówczas w stanie bliskim anarchii, pogrążającym się w chaosie;zarówno Chiny, jak i Francja uznały ten obszar za swoją strefę wpływów i wysłały tam wojska.Francuzi ostatecznie wypędzili większość chińskich żołnierzy z Wietnamu, ale resztki ich armii w niektórych wietnamskich prowincjach nadal zagrażały francuskiej kontroli nad Tonkin.Rząd francuski wysłał Fourniera do Tianjin, aby negocjował Porozumienie z Tianjin, zgodnie z którym Chiny uznały francuską władzę nad Annam i Tonkin, rezygnując z roszczeń do zwierzchnictwa nad Wietnamem.6 czerwca 1884 roku podpisano traktat z Huế, dzielący Wietnam na trzy regiony: Tonkin, Annam i Cochinchina, każdy podlegający trzem różnym odrębnym reżimom.Cochinchina była kolonią francuską, Tonkin i Annam były protektoratami, a dwór Nguyễn znalazł się pod francuskim nadzorem.