Eenwording van Moldavië en Walachije

Na de mislukte revolutie van 1848 verwierpen de grote mogendheden de wens van de Roemenen om zich officieel in één staat te verenigen, waardoor de Roemenen werden gedwongen alleen verder te gaan in hun strijd tegen het Ottomaanse Rijk .^[74]De nasleep van de nederlaag van het Russische Rijk in de Krimoorlog bracht het Verdrag van Parijs uit 1856 met zich mee, waarmee een periode van gemeenschappelijke voogdij voor de Ottomanen en een Congres van grote mogendheden begon: het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Ierland , het Tweede Franse Keizerrijk , het Het koninkrijk Piemonte-Sardinië, het Oostenrijkse rijk, Pruisen en, hoewel nooit meer volledig, Rusland.Terwijl de vakbondscampagne tussen Moldavië en Walachije, die de politieke eisen was gaan domineren, met sympathie werd aanvaard door de Fransen, Russen, Pruisen en Sardiniërs, werd deze verworpen door het Oostenrijkse rijk en met argwaan bekeken door Groot-Brittannië en de Ottomanen. .De onderhandelingen kwamen neer op een akkoord over een minimale formele unie, bekend als de Verenigde Vorstendommen Moldavië en Walachije, maar met afzonderlijke instellingen en tronen en waarbij elk vorstendom zijn eigen prins koos.Dezelfde conventie stelde dat het leger zijn oude vlaggen zou behouden, met de toevoeging van een blauw lint aan elk van hen.De Moldavische en Walachijse verkiezingen voor de ad-hoc divans in 1859 profiteerden echter van een dubbelzinnigheid in de tekst van de definitieve overeenkomst, die, hoewel twee afzonderlijke tronen werden gespecificeerd, niet verhinderde dat dezelfde persoon beide tronen tegelijkertijd bezette en uiteindelijk leidde tot de uitspraak van Alexandru Ioan Cuza als Domnitor (regerende prins) over zowel Moldavië als Walachije vanaf 1859, waardoor beide vorstendommen werden verenigd.^[75]Alexander Ioan Cuza voerde hervormingen door, waaronder het afschaffen van de lijfeigenschap, en begon de instellingen één voor één te verenigen, ondanks de conventie uit Parijs.Met hulp van vakbondsleden verenigde hij de regering en het parlement, waardoor Walachije en Moldavië feitelijk tot één land werden samengevoegd en in 1862 werd de naam van het land veranderd in Verenigde Prinsdommen van Roemenië.