Geconfronteerd met een machtigChina in het noordoosten en een heroplevend Siam in het zuidoosten, wendde koning Bodawpaya zich westwaarts voor expansie.Hij veroverde Arakan in ^[1785] , annexeerde Manipur in 1814 en veroverde Assam in 1817-1819, wat leidde tot een lange, slecht gedefinieerde grens metBrits-Indië .Bodawpaya's opvolger, koning Bagyidaw, moest de door Groot-Brittannië geïnstigeerde opstanden in Manipur in 1819 en Assam in 1821-1822 neerslaan.Grensoverschrijdende invallen door rebellen uit de Britse beschermde gebieden en grensoverschrijdende invallen door de Birmezen leidden tot de Eerste Anglo-Birmese Oorlog (1824-1826).De eerste Anglo-Birmese Oorlog, die twee jaar duurde en 13 miljoen pond kostte, was de langste en duurste oorlog in de Brits-Indische geschiedenis, ^[73] maar eindigde in een beslissende Britse overwinning.Birma stond alle westerse aanwinsten van Bodawpaya (Arakan, Manipur en Assam) plus Tenasserim af.Birma werd jarenlang verpletterd door het terugbetalen van een grote schadevergoeding van één miljoen pond (toen vijf miljoen dollar).^[74] In 1852 veroverden de Britten eenzijdig en gemakkelijk de provincie Pegu tijdens de Tweede Anglo-Birmese Oorlog.Na de oorlog probeerde koning Mindon de Birmese staat en economie te moderniseren, en deed hij handels- en territoriale concessies om verdere Britse aanvallen af ​​te wenden, waaronder het afstaan ​​van de Karenni-staten aan de Britten in 1875. Niettemin waren de Britten, gealarmeerd door de consolidatie van de Franse Indochina annexeerde de rest van het land tijdens de Derde Anglo-Birmese Oorlog in 1885, en stuurde de laatste Birmese koning Thibaw en zijn familie in ballingschap naar India.