De Ottomaanse overheersing in Irak, die duurde van 1534 tot 1918, markeerde een belangrijk tijdperk in de geschiedenis van de regio.In 1534 veroverde het Ottomaanse Rijk , onder leiding van Suleiman de Grote , eerst Bagdad, waardoor Irak onder Ottomaanse controle kwam.Deze verovering maakte deel uit van Suleimans bredere strategie om de invloed van het rijk in het Midden-Oosten uit te breiden.Tijdens de eerste jaren van de Ottomaanse overheersing was Irak verdeeld in vier provincies of vilayets: Mosul, Bagdad, Shahrizor en Basra.Elke vilayet werd bestuurd door een Pasja, die rechtstreeks rapporteerde aan de Ottomaanse sultan.De door de Ottomanen opgelegde administratieve structuur had tot doel Irak nauwer in het rijk te integreren, terwijl ook een zekere mate van lokale autonomie werd behouden.Een belangrijke ontwikkeling in deze periode was het voortdurende conflict tussen het Ottomaanse Rijk en het Safavid-rijk van Perzië.Tijdens de Ottomaans-Safavidische oorlogen, vooral in de 16e en 17e eeuw, was Irak een van de belangrijkste slagvelden vanwege de strategische ligging.Het Verdrag van Zuhab uit 1639, dat een einde maakte aan een van deze conflicten, resulteerde in de afbakening van grenzen tussen Irak en Iran die in de moderne tijd nog steeds worden erkend.In de 18e en 19e eeuw nam de Ottomaanse controle over Irak af.Lokale heersers, zoals de Mamelukken in Bagdad, oefenden vaak een aanzienlijke autonomie uit.De Mamelukken-heerschappij in Irak (1704-1831), aanvankelijk ingesteld door Hasan Pasha, was een periode van relatieve stabiliteit en welvaart.Onder leiders als Sulayman Abu Layla Pasha voerden de Mamelukken-gouverneurs hervormingen door en behielden ze een zekere mate van onafhankelijkheid van de Ottomaanse sultan.In de 19e eeuw startte het Ottomaanse Rijk de Tanzimat-hervormingen, met als doel het rijk te moderniseren en de controle te centraliseren.Deze hervormingen hadden aanzienlijke gevolgen in Irak, waaronder de introductie van nieuwe administratieve afdelingen, de modernisering van het rechtssysteem en pogingen om de autonomie van lokale heersers te beteugelen.De aanleg van de Bagdadspoorlijn in het begin van de 20e eeuw, die Bagdad met de Ottomaanse hoofdstad Istanbul verbond, was een belangrijke ontwikkeling.Dit project, gesteund door Duitse belangen, had tot doel het Ottomaanse gezag te consolideren en de economische en politieke banden te verbeteren.Het einde van de Ottomaanse overheersing in Irak kwam na de Eerste Wereldoorlog , met de nederlaag van het Ottomaanse Rijk.De wapenstilstand van Mudros in 1918 en het daaropvolgende Verdrag van Sèvres leidden tot de opdeling van de Ottomaanse gebieden.Irak viel onder Britse controle en markeerde het begin van het Britse mandaat en het einde van de Ottomaanse periode in de Iraakse geschiedenis.