Het Parthische rijk , een grote Iraanse macht, bestond van 247 v.Chr. Tot 224 n.Chr.^[23] Gesticht door Arsaces I, ^[24] leider van de Parni-stam, ^[25] begon het in Parthia in het noordoosten van Iran, aanvankelijk een satrapie die in opstand kwam tegen het Seleucidische rijk .Het rijk breidde zich aanzienlijk uit onder Mithridates I (rc 171 - 132 vGT), die Media en Mesopotamië veroverde op de Seleuciden.Op zijn hoogtepunt strekte het Parthische rijk zich uit van het huidige Centraal-Oost-Turkije tot Afghanistan en West- Pakistan .Het was een cruciaal handelsknooppunt aan de Zijderoute, dat het Romeinse Rijk en de Han-dynastie van China met elkaar verbond.De Parthen integreerden verschillende culturele elementen in hun rijk, waaronder Perzische, Hellenistische en regionale invloeden in kunst, architectuur, religie en koninklijke insignes.Aanvankelijk namen de Arsacid-heersers, die zichzelf noemden als 'Koning der Koningen', aanvankelijk Griekse culturele aspecten over, de Iraanse tradities geleidelijk nieuw leven ingeblazen.In tegenstelling tot het centrale bestuur van de Achaemeniden accepteerden de Arsaciden vaak lokale koningen als vazallen, waarbij ze minder satrapen aanstelden, voornamelijk buiten Iran.De hoofdstad van het rijk verhuisde uiteindelijk van Nisa naar Ctesiphon, vlakbij het moderne Bagdad.Parthia's vroege tegenstanders waren onder meer de Seleuciden en de Scythen.Terwijl ze zich westwaarts uitbreidden, ontstonden er conflicten met het koninkrijk Armenië en later de Romeinse Republiek.Parthia en Rome streden om invloed over Armenië.Belangrijke veldslagen tegen Rome waren onder meer de Slag om Carrhae in 53 vGT en de verovering van Levant-gebieden in 40-39 vGT.Interne burgeroorlogen vormden echter een grotere bedreiging dan buitenlandse invasies.Het rijk stortte in toen Ardashir I, een heerser in Persis, in opstand kwam, de laatste Arsacid-heerser, Artabanus IV, in 224 CE omver wierp en het Sassanidische rijk vestigde.Parthische historische gegevens zijn beperkt in vergelijking met Achaemenidische en Sassanidische bronnen.De Parthische geschiedenis is vooral bekend door de Griekse, Romeinse en Chinese geschiedenis en is ook samengesteld uit spijkerschrifttabletten, inscripties, munten en enkele perkamentdocumenten.Parthische kunst biedt ook waardevolle inzichten in hun samenleving en cultuur.^[26]