In 1896 ondertekenden Frankrijk en het Britse rijk een akkoord waarin ze elkaars invloedssfeer over Indochina, vooral over Siam, erkenden.Op grond van dit akkoord moest Siam de provincie Battambang teruggeven aan het nu door Frankrijk gecontroleerde Cambodja.Het akkoord erkende de Franse controle over Vietnam (inclusief de kolonie Cochinchina en de protectoraten Annam en Tonkin), Cambodja en Laos , dat in 1893 werd toegevoegd na de Franse overwinning in de Frans-Siamese oorlog en de Franse invloed op Oost-Siam.De Franse regering plaatste later ook nieuwe administratieve posten in de kolonie en begon deze economisch te ontwikkelen, terwijl ze de Franse cultuur en taal introduceerde bij de lokale bevolking als onderdeel van een assimilatieprogramma.^[81]In 1897 klaagde de regerende Resident-Generaal bij Parijs dat de huidige koning van Cambodja, koning Norodom, niet langer geschikt was om te regeren en vroeg hij toestemming om de macht van de koning over te nemen om belastingen te innen, decreten uit te vaardigen en zelfs koninklijke functionarissen te benoemen en de kroon te kiezen. prinsen.Vanaf die tijd waren Norodom en de toekomstige koningen van Cambodja boegbeelden en slechts beschermheren van de boeddhistische religie in Cambodja, hoewel ze door de boerenbevolking nog steeds als godkoningen werden beschouwd.Alle andere macht was in handen van de Resident-Generaal en de koloniale bureaucratie.Deze bureaucratie bestond voornamelijk uit Franse functionarissen, en de enige Aziaten die vrijelijk mochten deelnemen aan de regering waren etnische Vietnamezen, die werden gezien als de dominante Aziaten in de Indochinese Unie.