Het Verdrag van San Stefano werd op 3 maart 1878 ondertekend en richtte een autonoom Bulgaars vorstendom op op het grondgebied van het Tweede Bulgaarse rijk , inclusief de regio's Moesia, Thracië en Macedonië, hoewel de staat de jure alleen autonoom was, maar de facto onafhankelijk functioneerde. .In een poging het machtsevenwicht in Europa te behouden en uit angst voor de oprichting van een grote Russische vazalstaat op de Balkan, waren de andere grootmachten echter terughoudend om in te stemmen met het verdrag.^[36]Als gevolg hiervan herzag het Verdrag van Berlijn (1878), onder toezicht van Otto von Bismarck uit Duitsland en Benjamin Disraeli uit Groot-Brittannië , het eerdere verdrag en werd de voorgestelde Bulgaarse staat teruggeschroefd.Het nieuwe grondgebied van Bulgarije was beperkt tussen de Donau en het Stara Planina-gebergte, met zetel in de oude Bulgaarse hoofdstad Veliko Tarnovo en inclusief Sofia.Deze herziening zorgde ervoor dat grote populaties etnische Bulgaren buiten het nieuwe land bleven en definieerde Bulgarije's militaristische benadering van buitenlandse zaken en zijn deelname aan vier oorlogen in de eerste helft van de 20e eeuw.^[36]Bulgarije kwam uit de Turkse overheersing tevoorschijn als een arm, onderontwikkeld landbouwland, met weinig industrie en weinig natuurlijke hulpbronnen.Het grootste deel van het land was eigendom van kleine boeren, waarbij boeren in 1900 80% van de bevolking van 3,8 miljoen mensen uitmaakten. Het agrarisme was de dominante politieke filosofie op het platteland, aangezien de boeren een beweging organiseerden die onafhankelijk was van welke bestaande partij dan ook.In 1899 werd de Bulgaarse Agrarische Unie gevormd, waarin intellectuelen op het platteland, zoals leraren, samenkwamen met ambitieuze boeren.Het promootte moderne landbouwpraktijken, evenals basisonderwijs.^[37]De regering promootte modernisering, met speciale nadruk op het opbouwen van een netwerk van basis- en middelbare scholen.In 1910 waren er 4.800 basisscholen, 330 lyceums, 27 postsecundaire onderwijsinstellingen en 113 scholen voor beroepsonderwijs.Van 1878 tot 1933 financierde Frankrijk talrijke bibliotheken, onderzoeksinstituten en katholieke scholen in heel Bulgarije.In 1888 werd een universiteit opgericht.Het werd in 1904 omgedoopt tot de Universiteit van Sofia, waar de drie faculteiten geschiedenis en filologie, natuurkunde en wiskunde , en rechten ambtenaren voortbrachten voor nationale en lokale overheidskantoren.Het werd het centrum van Duitse en Russische intellectuele, filosofische en theologische invloeden.^[38]Het eerste decennium van de eeuw kende een aanhoudende welvaart, met een gestage stedelijke groei.De hoofdstad Sofia groeide met een factor 600% - van 20.000 inwoners in 1878 tot 120.000 in 1912, voornamelijk van boeren die uit de dorpen kwamen om arbeiders, handelaars en kantoorzoekers te worden.Macedoniërs gebruikten Bulgarije vanaf 1894 als basis om te pleiten voor onafhankelijkheid van het Ottomaanse Rijk .Ze lanceerden in 1903 een slecht geplande opstand die op brute wijze werd onderdrukt en ertoe leidde dat tienduizenden extra vluchtelingen Bulgarije binnenstroomden.^[39]