Orlando Figes wijst op de langetermijnschade die het Russische Rijk heeft geleden: "De demilitarisering van de Zwarte Zee was een grote klap voor Rusland, dat niet langer in staat was zijn kwetsbare zuidelijke kustgrens te beschermen tegen de Britten of welke andere vloot dan ook... De vernietiging van de Russische Zwarte Zeevloot, Sebastopol en andere marinedokken was een vernedering. Er was nog nooit eerder een verplichte ontwapening aan een grote macht opgelegd... De geallieerden dachten niet echt dat ze te maken hadden met een Europese macht in Rusland. Ze beschouwden Rusland als een semi-Aziatische staat... In Rusland zelf bracht de nederlaag op de Krim de strijdkrachten in diskrediet en benadrukte de noodzaak om de defensie van het land te moderniseren, niet alleen in strikt militaire zin, maar ook door de aanleg van spoorwegen, industrialisatie , gezonde financiën enzovoort... Het beeld dat veel Russen van hun land hadden opgebouwd – het grootste, rijkste en machtigste ter wereld – was plotseling verbrijzeld. De achterlijkheid van Rusland was aan het licht gekomen... De ramp op de Krim had de tekortkomingen van elke instelling in Rusland – niet alleen de corruptie en incompetentie van het militaire commando, de technologische achterlijkheid van het leger en de marine, of de ontoereikende wegen en het gebrek aan spoorwegen die verantwoordelijk waren voor de chronische bevoorradingsproblemen, maar ook de slechte omstandigheden en het analfabetisme van de lijfeigenen die de strijdkrachten vormden, het onvermogen van de lijfeigene economie om een ​​staat van oorlog tegen de industriële machten in stand te houden, en het falen van de autocratie zelf.”Na te zijn verslagen in de Krimoorlog, vreesde Rusland dat Russisch Alaska gemakkelijk veroverd zou worden in een toekomstige oorlog met de Britten;daarom koos Alexander II ervoor om het gebied aan de Verenigde Staten te verkopen.De Turkse historicus Candan Badem schreef: "De overwinning in deze oorlog leverde geen noemenswaardige materiële winst op, zelfs geen oorlogsvergoeding. Aan de andere kant was de Ottomaanse schatkist bijna failliet vanwege de oorlogskosten".Badem voegt eraan toe dat de Ottomanen geen noemenswaardige terreinwinst behaalden, het recht op een marine in de Zwarte Zee verloren en er niet in slaagden de status van grote macht te verwerven.Verder gaf de oorlog een impuls aan de vereniging van de Donau-vorstendommen en uiteindelijk aan hun onafhankelijkheid.De Krimoorlog markeerde de heropleving van Frankrijk naar de positie van vooraanstaande macht op het vasteland, de voortdurende neergang van het Ottomaanse Rijk en een periode van crisis voor het imperiale Rusland.Zoals Fuller opmerkt: "Rusland was verslagen op het Krim-schiereiland, en het leger vreesde dat het onvermijdelijk opnieuw zou worden verslagen, tenzij er stappen werden ondernomen om zijn militaire zwakte te boven te komen."Om zijn nederlaag in de Krimoorlog te compenseren, begon het Russische rijk vervolgens aan een intensievere expansie in Centraal-Azië, deels om de nationale trots te herstellen en deels om Groot-Brittannië op het wereldtoneel af te leiden, waardoor het Grote Spel werd geïntensiveerd.De oorlog markeerde ook de ondergang van de eerste fase van het Concert van Europa, het machtsevenwichtssysteem dat Europa had gedomineerd sinds het Congres van Wenen in 1815 en dat Frankrijk , Rusland, Pruisen, Oostenrijk en het Verenigd Koninkrijk omvatte.Van 1854 tot 1871 werd het concept van het Concert van Europa verzwakt, wat leidde tot de crises die de eenwording van Duitsland enItalië vormden, vóór een heropleving van conferenties van grote machten.