در جریان حمله مغولان به اروپا، تومن های مغول به رهبری باتو خان ​​و کادان در بهار ۱۲۴۲ پس از شکست مجارها در نبرد موهی و ویران کردن مناطق مجارستانی کرواسی، دالماسی و بوسنی به صربستان و سپس بلغارستان حمله کردند.کادان پس از عبور از سرزمین های بوسنیایی و صرب ها، احتمالاً در اواخر بهار به ارتش اصلی تحت فرماندهی باتو در بلغارستان پیوست.شواهد باستان شناسی مبنی بر تخریب گسترده در مرکز و شمال شرقی بلغارستان در حدود سال 1242 وجود دارد. منابع روایی متعددی از حمله مغول به بلغارستان وجود دارد، اما هیچ کدام مفصل نیست و آنها تصاویر متمایزی از آنچه رخ داده ارائه می دهند.البته واضح است که دو نیرو همزمان وارد بلغارستان شدند: نیروی کادان از صربستان و دیگری به رهبری خود باتو یا بوجک از آن سوی رود دانوب.در ابتدا، نیروهای کادان در امتداد دریای آدریاتیک به سمت جنوب به خاک صربستان حرکت کردند.سپس به سمت شرق چرخید و از مرکز کشور گذشت - در حالی که می رفت غارت می کرد - و وارد بلغارستان شد و در آنجا بقیه ارتش زیر نظر باتو به آن ملحق شدند.مبارزات انتخاباتی در بلغارستان احتمالاً عمدتاً در شمال اتفاق افتاده است، جایی که باستان شناسی شواهدی از تخریب در این دوره به دست می دهد.با این حال، مغول ها قبل از عقب نشینی کامل از بلغارستان برای حمله به امپراتوری لاتین در جنوب آن عبور کردند.بلغارستان مجبور به پرداخت خراج به مغولان شد و این امر پس از آن ادامه یافت.برخی از مورخان بر این باورند که بلغارستان با پذیرش فرمانروایی مغول از ویرانی بزرگ نجات یافت، در حالی که برخی دیگر استدلال کرده اند که شواهد حمله مغول به اندازه کافی قوی است که امکان فرار وجود ندارد.در هر صورت، لشکرکشی سال 1242 مرز اقتدار گروه ترکان طلایی (فرماندهی باتو) را به رود دانوب رساند و چندین دهه در آنجا باقی ماند.دوژ ونیزی و مورخ آندره آ داندولو، که یک قرن بعد نوشت، می‌گوید که مغول‌ها پادشاهی بلغارستان را در طول لشکرکشی سال‌های 1241–1241 «اشغال» کردند.