پس از مرگ پادشاه کاویلا در سال 1815، برادر کوچکترش تامالانگکا به عنوان حاکم چیانگ مای برگزیده شد.با این حال، به فرمانروایان بعدی عنوان "پادشاه" داده نشد، بلکه در عوض از دربار بانکوک درجه نجیب فرایا را دریافت کردند.ساختار رهبری در لانا منحصر به فرد بود: چیانگ مای، لامپانگ و لامپون هر کدام یک حاکم از سلسله چتون داشتند و حاکم چیانگ مای بر همه اربابان لانا نظارت می کرد.وفاداری آنها به پادشاهان چاکری بانکوک بود و جانشینی توسط بانکوک کنترل می شد.این حاکمان از خودمختاری قابل توجهی در مناطق خود برخوردار بودند.خمفان در سال 1822 جانشین تامالانگکا شد و شروع درگیری های سیاسی داخلی در خاندان چتون بود.دوران سلطنت او شاهد رویارویی با اعضای خانواده از جمله پسر عمویش خامون و برادرش دوانگتیپ بود.مرگ خمفان در سال 1825 منجر به مبارزات قدرت بیشتر شد، که در نهایت منجر به کنترل Phutthawong، یک بیگانه از دودمان اصلی شد.دوران سلطنت او با صلح و ثبات همراه بود، اما او همچنین با فشارهای خارجی، به ویژه از سوی بریتانیایی ها که در همسایگی برمه حضور داشتند، مواجه شد.نفوذ بریتانیا پس از پیروزی آنها در جنگ اول انگلیس و برمه در سال 1826 افزایش یافت. در سال 1834، آنها در حال مذاکره برای حل و فصل مرزها با چیانگ مای بودند که بدون رضایت بانکوک روی آن توافق شد.این دوره همچنین شاهد احیای شهرهای متروکه مانند چیانگ رای و فایائو بود.مرگ پوتاونگ در سال 1846 ماهاوونگ را به قدرت رساند که باید هم سیاست داخلی خانوادگی و هم مداخلات فزاینده بریتانیا در منطقه را هدایت می کرد.