پس از فتح پادشاهی هاریفونچای، پادشاه مانگری، ویانگ کوم کام را به عنوان پایتخت جدید خود در سال 1294، واقع در سمت شرقی رودخانه پینگ، تأسیس کرد.با این حال، به دلیل سیلاب های مکرر، او تصمیم به انتقال پایتخت گرفت.او مکانی را در نزدیکی Doi Suthep انتخاب کرد، جایی که زمانی شهر باستانی مردم Lua قرار داشت.در سال 1296، ساخت و ساز در چیانگ مای، به معنای "شهر جدید" آغاز شد، که از آن زمان به عنوان یک پایتخت مهم در منطقه شمالی باقی مانده است.پادشاه مانگری در سال 1296 چیانگ مای را تأسیس کرد و آن را به مرکز مرکزی پادشاهی لان نا تبدیل کرد.تحت حکومت او، قلمرو Lan Na گسترش یافت و مناطقی از شمال تایلند امروزی را شامل شد، به استثنای چند مورد.سلطنت او همچنین بر مناطقی در شمال ویتنام ، شمال لائوس ، و منطقه Sipsongpanna در یوننان، که زادگاه مادرش بود، تأثیر گذاشت.با این حال، زمانی که پادشاه بوئک لامپانگ، پسر پادشاه آواره یی با، به چیانگ مای حمله کرد، صلح قطع شد.در یک نبرد دراماتیک، پسر مانگری، شاهزاده خرم، در یک دوئل فیل در نزدیکی لامپون با پادشاه بوئک روبرو شد.شاهزاده خرم پیروز شد و پادشاه بوئک را مجبور به عقب نشینی کرد.بوئک بعداً هنگام تلاش برای فرار از طریق کوه های Doi Khun Tan دستگیر شد و اعدام شد.پس از این پیروزی، نیروهای Mangrai کنترل Lampang را به دست گرفتند و پادشاه یی با را تحت فشار قرار دادند تا به جنوب به Phitsanulok منتقل شود.