پس از سلطنت تیلوکارات، پادشاهی لان نا با اختلافات داخلی شاهزاده‌ای مواجه شد که توانایی آن را برای دفاع در برابر قدرت‌های در حال ظهور همسایه تضعیف کرد.شان ها که زمانی تحت کنترل لان نا که توسط تیلوکارات تأسیس شده بود، استقلال یافتند.پایا کائو، نوه تیلوکارات و یکی از آخرین فرمانروایان قوی لان نا، در سال 1507 تلاش کرد به آیوتایا حمله کند اما دفع شد.در سال 1513، Ramathibodi II آیوتایا لامپانگ را غارت کرد و در سال 1523، لان نا نفوذ خود را در ایالت کنگ تونگ به دلیل جنگ قدرت از دست داد.پادشاه کتکلائو، پسر کائو، در طول سلطنت خود با آشفتگی روبرو شد.او توسط پسرش Thau Sai Kam در سال 1538 سرنگون شد، در 1543 ترمیم شد، اما با چالش های ذهنی مواجه شد و تا سال 1545 اعدام شد. دخترش چیراپرافا جانشین او شد.با این حال، با تضعیف لان نا توسط درگیری های داخلی، هم آیوتایا و هم برمه ها فرصت هایی برای فتح دیدند.چیراپرافا در نهایت مجبور شد پس از تهاجمات متعدد، لان نا را به ایالت فرعی آیوتایا تبدیل کند.در سال 1546، چیراپرافا از سلطنت کنار رفت و شاهزاده چایاستا از لان زانگ فرمانروایی شد و دوره ای را رقم زد که لان نا توسط یک پادشاه لائوس اداره می شد.پس از انتقال بودای محترم زمرد از چیانگ مای به لوانگ پرابانگ، چایاستا به لان زانگ بازگشت.سپس تاج و تخت Lan Na به Mekuti، رهبر شان مربوط به Mangrai رفت.سلطنت او بحث برانگیز بود، زیرا بسیاری معتقد بودند که او سنت های کلیدی Lan Na را نادیده می گرفت.انحطاط پادشاهی با اختلافات داخلی و فشارهای خارجی مشخص شد که منجر به کاهش قدرت و نفوذ آن در منطقه شد.