جنگ‌های تای سون یا شورش تای سون مجموعه‌ای از درگیری‌های نظامی بود که پس از قیام دهقانان ویتنامی به رهبری سه برادر، نگوین نهک، نگویان هون، و نگویان لان انجام شد.آنها در سال 1771 آغاز شدند و در سال 1802 پایان یافتند، زمانی که Nguyễn Phúc Ánh یا امپراتور Gia Long، از نوادگان لرد Nguyễn، Tây Sơn را شکست داد و Đại Việt را دوباره متحد کرد، سپس نام کشور را به ویتنام تغییر داد.در سال 1771، انقلاب Tây Sơn در Quy Nhon، که تحت کنترل لرد Nguyễn بود، رخ داد.^[181] رهبران این انقلاب سه برادر به نام‌های نگویان نهک، نگویان ل و نگویان هون بودند که با خانواده ارباب نگوین ارتباط نداشتند.در سال 1773، شورشیان Tây Sơn Quy Nhon را به عنوان پایتخت انقلاب انتخاب کردند.نیروهای برادران Tây Sơn بسیاری از دهقانان فقیر، کارگران، مسیحیان، اقلیت های قومی در ارتفاعات مرکزی و مردم چم را که برای مدت طولانی توسط لرد نگویان تحت ستم قرار گرفته بودند، جذب کردند، ^[182] و همچنین جذب طبقه بازرگان قومی چینی شدند که امیدوارند. شورش Tây Sơn سیاست مالیاتی سنگین ارباب Nguyễn را کاهش خواهد داد، اما مشارکت آنها بعداً به دلیل احساسات ملی گرایانه ضد چینی Tây Sơn محدود شد.^[181] تا سال 1776، Tây Sơn تمام سرزمین Nguyễn Lord را اشغال کرده بود و تقریباً کل خانواده سلطنتی را کشت.شاهزاده بازمانده Nguyễn Phúc Ánh (که اغلب Nguyễn Ánh نامیده می شود) به سیام گریخت و از پادشاه سیامی حمایت نظامی دریافت کرد.Nguyễn Ánh با 50000 سرباز سیامی برای به دست آوردن مجدد قدرت بازگشت، اما در نبرد Rạch Gầm–Xoài Mút شکست خورد و تقریباً کشته شد.Nguyễn Ánh از ویتنام فرار کرد، اما او تسلیم نشد.^[183]ارتش Tây Sơn به فرماندهی Nguyễn Huệ در سال 1786 برای مبارزه با Trịnh Lord، Trịnh Khệ به سمت شمال حرکت کرد.ارتش Trịnh شکست خورد و Trịnh Khải خودکشی کرد.ارتش Tây Sơn پایتخت را در کمتر از دو ماه تصرف کرد.آخرین امپراتور ل، ل چیهو ثنگ، به چینگ چین گریخت و در سال 1788 از امپراتور کیانلونگ درخواست کمک کرد.امپراتور کیانلونگ ارتش عظیمی متشکل از 200000 سرباز را برای بازپس گیری تاج و تخت خود از غاصب به ل چیئو تانگ داد.در دسامبر 1788، Nguyễn Huệ - سومین برادر Tây Sơn - خود را امپراتور Quang Trung معرفی کرد و در یک لشکرکشی 7 روزه در طول سال جدید قمری (Tết) نیروهای چینگ را با 100000 مرد شکست داد.حتی شایعه ای وجود داشت که می گفت کوانگ ترونگ نیز قصد داشت چین را فتح کند، اگرچه نامشخص بود.در طول سلطنت خود، کوانگ ترونگ اصلاحات زیادی را متصور بود، اما به دلیل نامعلومی در راه راهپیمایی به سمت جنوب در سال 1792، در سن 40 سالگی درگذشت. در طول سلطنت امپراتور کوانگ ترانگ، Đại Việt در واقع به سه نهاد سیاسی تقسیم شد.^[184] رهبر Tây Sơn، Nguyễn Nhạc، از پایتخت خود Qui Nhơn بر مرکز کشور حکومت می کرد.امپراتور Quang Trung از پایتخت Phú Xuân Huế بر شمال حکومت می کرد.در جنوب.او رسماً دزدان دریایی سواحل چین جنوبی را تأمین مالی کرد و آموزش داد - یکی از قوی ترین و مخوف ترین ارتش دزدان دریایی در اواخر قرن 18 تا اوایل قرن 19.^[185] نگویان آنه، با کمک بسیاری از نیروهای مستعد از جنوب، جیا Định (سایگون کنونی) را در سال 1788 تصرف کرد و پایگاهی قوی برای نیروی خود ایجاد کرد.^[186]پس از مرگ کوانگ ترانگ در سپتامبر 1792، دادگاه Tây Sơn ناپایدار شد زیرا برادران باقی مانده علیه یکدیگر و علیه افرادی که به پسر جوان نگوین هون وفادار بودند می جنگیدند.پسر 10 ساله کوانگ ترونگ، نگوین کوانگ تون، جانشین تاج و تخت شد، امپراتور کان ثنه، سومین فرمانروای سلسله تای سون شد.در جنوب، لرد Nguyễn Ánh و سلطنت طلبان Nguyễn با پشتیبانی فرانسوی ،چینی ، سیامی و مسیحی کمک شدند، در سال 1799 به شمال رفتند و سنگر Tây Sơn، Quy Nhon را تصرف کردند.^[187] در سال 1801، نیروهای او فو ژوان، پایتخت تای اسن را تصرف کردند.نگویان آنه سرانجام در سال 1802 جنگ را پیروز شد، زمانی که او تانگ لانگ (هانوی) را محاصره کرد و نگویان کوانگ تون را به همراه بسیاری از اعضای سلطنتی، ژنرال ها و مقامات تای سون اعدام کرد.Nguyễn Ánh بر تخت نشست و خود را امپراتور Gia Long نامید.Gia برای Gia Định، نام قدیمی سایگون است.Long برای Thăng Long، نام قدیمی هانوی است.از این رو جیا لانگ به معنای اتحاد کشور بود.از آنجایی که چین برای قرن‌ها از Đại Việt به عنوان Annam یاد می کرد، Gia Long از امپراتور Manchu Qing خواست نام کشور را از Annam به Nam Việt تغییر دهد.امپراتور مانچو برای جلوگیری از هرگونه اشتباه پادشاهی جیا لانگ با پادشاهی باستانی ترینو دا، ترتیب این دو کلمه را به وینت نام تغییر داد.