امپراتوری استعماری فرانسه در قرن نوزدهم به شدت درگیر ویتنام بود.اغلب مداخله فرانسه به منظور حفاظت از کار انجمن مأموریت های خارجی پاریس در کشور انجام می شد.برای گسترش نفوذ فرانسه در آسیا، ناپلئون سوم فرانسه به چارلز ریگو دو جنویلی دستور داد تا در سال 1858 به بندر دا نانگ (توران) حمله کند. مبتلا به رطوبت و بیماری های گرمسیری.De Genouilly تصمیم گرفت به سمت جنوب حرکت کند و شهر با دفاع ضعیف Gia Định (شهر هوشی مین امروزی) را تصرف کرد.از سال 1859 در طی محاصره سایگون تا 1867، نیروهای فرانسوی کنترل خود را بر هر شش استان در دلتای مکونگ گسترش دادند و مستعمره ای به نام کوچینچینا تشکیل دادند.چند سال بعد، سربازان فرانسوی در شمال ویتنام فرود آمدند (که آن را تونکین می نامیدند) و هانای را دو بار در سال های 1873 و 1882 تصرف کردند. کمین کرد و دزدان دریایی مبارز ارتش پرچم سیاه که توسط ماندارین ها استخدام شده بود را کشت.سلسله Nguyễn از طریق معاهده Huế (1883) به فرانسه تسلیم شد و دوران استعمار (1883-1954) را در تاریخ ویتنام نشان داد.پس از کمپین تونکین (1883-1886)، فرانسه کنترل کل ویتنام را به دست گرفت.هندوچین فرانسه در اکتبر 1887 از Annam (Trung Kỳ، مرکز ویتنام)، Tonkin (Bắc Kỳ، شمال ویتنام) و Cochinchina (Nam Kỳ، ویتنام جنوبی) تشکیل شد، با کامبوج و لائوس در سال 1893. در داخل هندوچین فرانسه، Cochinchina دارای آنام به عنوان یک مستعمره، اسماً تحت الحمایه ای بود که هنوز سلسله نگوین در آن حکومت می کرد، و تونکین یک فرماندار فرانسوی با دولت های محلی داشت که توسط مقامات ویتنامی اداره می شد.