تاریخ کره جنوبی

در سال 1945، به دنبال شکست ژاپن در جنگ اقیانوس آرام، منطقه کره که قلمرو آن بود توسط نیروهای آمریکایی و شوروی اشغال شد.دو سال بعد، کره جنوبی استقلال خود را ازژاپن به عنوان جمهوری کره اعلام کرد.زمانی که ژاپن استقلال منطقه کره را تحت معاهده صلح سانفرانسیسکو در سال 1952 تایید کرد، رسماً توسط ژاپن به رسمیت شناخته شد و آن را به یک کشور کاملاً مستقل و مستقل تحت قوانین بین المللی تبدیل کرد.این منجر به تقسیم کره به دو منطقه اشغالی - یکی تحت مدیریت ایالات متحده و دیگری توسط اتحاد جماهیر شوروی - شد که قرار بود موقتی باشد.با این حال، هنگامی که ایالات متحده، بریتانیا ، اتحاد جماهیر شوروی و چین نتوانستند بر سر یک دولت واحد برای شبه جزیره به توافق برسند، دو دولت مجزا با ایدئولوژی‌های متضاد در سال 1948 تأسیس شد: جمهوری دموکراتیک خلق کره که با کمونیست‌ها همسو شده است و جمهوری اول کره متحد با غربهر دو مدعی بودند که دولت قانونی تمام کره هستند.

دولت نظامی ارتش ایالات متحده در کره (USAMGIK) از 8 سپتامبر 1945 تا 15 اوت 1948 مسئولیت نیمه جنوبی شبه جزیره کره را بر عهده داشت. دلایلاثرات منفی اشغال ژاپن همچنان در منطقه اشغالی و همچنین در شمال وجود داشت.مردم از حمایت USAMGIK از دولت استعماری قبلی ژاپن، حفظ فرمانداران سابق ژاپن به عنوان مشاور، بی اعتنایی آنها به جمهوری محبوب مردم کره و حمایت آنها از انتخابات سازمان ملل که منجر به تقسیم این کشور شد، راضی نبودند. کشور.علاوه بر این، ارتش ایالات متحده به خوبی برای مدیریت کشور مجهز نبود، زیرا آنها از زبان یا وضعیت سیاسی اطلاعی نداشتند، که منجر به پیامدهای ناخواسته سیاست های آنها شد.هجوم پناهجویان از کره شمالی (تخمین زده شده در حدود 400000) و بازگشت کنندگان از خارج به بی ثباتی افزود.

قیام پاییز 1946 مجموعه ای از اعتراضات و تظاهرات بود که در کره جنوبی علیه دولت نظامی ارتش ایالات متحده در کره (USAMGIK) برگزار شد.این اعتراضات به دلیل حمایت USAMGIK از دولت استعماری سابق ژاپن و تصمیم آنها برای حفظ فرمانداران سابق ژاپن به عنوان مشاور، و همچنین بی توجهی آنها به جمهوری محبوب مردم کره آغاز شد.این اعتراضات همچنین نتیجه آشفتگی اقتصادی و سیاسی بود که کشور پس از جنگ جهانی دوم و تقسیم شبه جزیره کره با آن مواجه بود.قیام پاییز منجر به سرکوبی توسط USAMGIK شد که منجر به دستگیری و زندانی شدن بسیاری از رهبران و فعالان کره ای شد.قیام پاییزی به عنوان یک رویداد مهم در تاریخ کره جنوبی در نظر گرفته می شود، زیرا اولین مقاومت گسترده مردمی در برابر حاکمیت USAMGIK را نشان داد و پیش درآمدی برای جنبش های سیاسی و اجتماعی بزرگتر بود که در سال های بعد ظهور کردند.

شورش ججو یک شورش مردمی بود که از 3 آوریل 1948 تا مه 1949 در جزیره ججو، کره جنوبی رخ داد. این قیام با تصمیم دولت تازه تاسیس جمهوری کره برای برگزاری یک انتخابات جنجالی آغاز شد. برای یک مجلس ملی، که بسیاری در ججو آن را ساختگی می‌دانستند که گروه‌های چپ‌گرا و مترقی را از روند سیاسی حذف می‌کرد.این شورش توسط گروه های چپ و مترقی که مخالف دولت بودند رهبری می شد.دولت با اعزام ارتش برای سرکوب شورش پاسخ داد که منجر به سرکوبی وحشیانه شد که هزاران کشته و تعداد زیادی زخمی برجای گذاشت.این سرکوب با کشتار دسته جمعی، شکنجه، تجاوز جنسی، و ناپدید شدن اجباری ده ها هزار نفر، عمدتا غیرنظامیانی که مظنون به حمایت از شورش بودند، مشخص شد.قیام ججو به عنوان یک فصل تاریک در تاریخ کره جنوبی در نظر گرفته می شود و امروز نیز موضوعی حساس است.

اولین جمهوری کره از اوت 1948 تا آوریل 1960 وجود داشت و دولت کره جنوبی بود.در 15 آگوست 1948، پس از انتقال قدرت از دولت نظامی ارتش ایالات متحده که از زمان پایان حکومت ژاپن در سال 1945 بر کره جنوبی حکومت می کرد، تأسیس شد. این اولین دولت جمهوری مستقل در کره بود که سینگمن ری بود. در مه 1948 به عنوان اولین رئیس جمهور کره جنوبی انتخاب شد و مجلس ملی در سئول اولین قانون اساسی را در ژوئیه همان سال تصویب کرد که یک سیستم حکومتی ریاستی را ایجاد کرد.اولین جمهوری ادعا می کرد که بر تمام کره اقتدار دارد اما تا پایان جنگ کره در سال 1953 فقط منطقه جنوب موازی 38 را کنترل می کرد و پس از آن مرز تغییر کرد.اولین جمهوری با حکومت استبدادی و فساد ری، توسعه اقتصادی محدود، ضد کمونیسم قوی، و در اواخر دهه 1950، افزایش بی ثباتی سیاسی و مخالفت عمومی با ری مشخص شد.انقلاب آوریل در سال 1960 به استعفای ری و آغاز دومین جمهوری کره منجر شد.

کشتار مونگ یونگ یک کشتار دسته جمعی بود که در 24 دسامبر 1949 رخ داد که در آن 86 تا 88 غیرنظامی غیرمسلح، اکثراً کودکان و افراد مسن، توسط ارتش کره جنوبی کشته شدند.قربانیان مظنون بودند که حامیان یا همدستان کمونیست بوده اند، با این حال، دولت کره جنوبی برای چندین دهه چریک های کمونیست را مسئول این جنایت می داند.در سال 2006، کمیسیون حقیقت و آشتی کره جنوبی تشخیص داد که قتل عام توسط ارتش کره جنوبی انجام شده است.با وجود این، دادگاه کره جنوبی تصمیم گرفت که متهم کردن دولت به قتل عام با محدودیت های قانونی منع شده است و در سال 2009 دادگاه عالی کره جنوبی شکایت خانواده قربانیان را رد کرد.با این حال، در سال 2011، دادگاه عالی کره تصمیم گرفت که دولت باید غرامت قربانیان جنایات غیرانسانی را که مرتکب شده بود، بدون توجه به مهلت طرح ادعا، جبران کند.

جنگ کره یک درگیری نظامی بین کره شمالی و کره جنوبی بود که از 25 ژوئن 1950 تا 27 ژوئیه 1953 ادامه داشت. شمال در 25 ژوئن 1950 به جنوب حمله کرد تا کشور را تحت حاکمیت کمونیستی متحد کند.سازمان ملل متحد، به رهبری ایالات متحده ، از طرف کره جنوبی مداخله کرد و ائتلافی از نیروهای سازمان ملل، عمدتاً از ایالات متحده، علیه ارتش کره شمالی و چین جنگید.این جنگ با نبردهای وحشیانه همراه بود و تلفات زیادی از هر دو طرف به همراه داشت.آتش بس در 27 ژوئیه 1953 اعلام شد و یک منطقه غیرنظامی در امتداد موازی 38 ایجاد شد که هنوز هم به عنوان مرز بین کره شمالی و جنوبی عمل می کند.جنگ کره منجر به کشته شدن میلیون ها نفر شد و شبه جزیره کره را تجزیه و به شدت نظامی کرد.

کشتار لیگ بودو به کشتار دسته جمعی زندانیان سیاسی و مظنون به هواداران کمونیست اشاره دارد که در تابستان 1960 در کره جنوبی رخ داد. این قتل ها توسط گروهی به نام لیگ بودو که توسط دولت ایجاد و کنترل می شد انجام شد.این لیگ از اعضای پلیس و ارتش کره جنوبی و همچنین غیرنظامیانی تشکیل شده بود که برای انجام این قتل ها استخدام شده بودند.قربانیان جمع آوری شده و به مکان های دورافتاده مانند جزایر یا مناطق کوهستانی منتقل شدند و در آنجا به طور دسته جمعی کشته شدند.تعداد قربانیان حدود 100000 نفر تخمین زده می شود.قتل عام لیگ بودو یک قتل سیستماتیک و فراقانونی در مقیاس بزرگ بود که توسط دولت کره جنوبی در تلاش برای حذف مخالفان سیاسی و حفظ کنترل جمعیت سازماندهی شد.این رویداد یکی از جدی ترین نقض حقوق بشر در تاریخ کره جنوبی به حساب می آید.

توافقنامه آتش بس کره یک توافق آتش بس بود که در 27 ژوئیه 1953 بین کره شمالی و سازمان ملل متحد به نمایندگی از ایالات متحده برای پایان دادن به جنگ در جنگ کره امضا شد.این توافقنامه یک منطقه غیرنظامی (DMZ) ایجاد کرد که کره شمالی و جنوبی را از هم جدا می کرد و منطقه غیرنظامی کره (DMZ) را ایجاد کرد که هنوز هم وجود دارد.این آتش بس توسط ژنرال نام ایل کره شمالی و ژنرال ویلیام کی هریسون جونیور، ژنرال ارتش ایالات متحده امضا شد و توسط کمیسیون آتش بس نظامی (MAC) و کمیسیون نظارت بر ملل بی طرف (NNSC) نظارت می شد.آتش بس هرگز به طور رسمی پایان نیافته است و وضعیت جنگ از نظر فنی هنوز بین دو کره وجود دارد.

جمهوری دوم کره به سیستم و حکومت سیاسی کره جنوبی اطلاق می شود که پس از انقلاب آوریل 1960 تأسیس شد که منجر به استعفای رئیس جمهور سینگمن ری و پایان جمهوری اول کره شد.انقلاب آوریل مجموعه ای از اعتراضات گسترده بود که با کشف جسد یک دانش آموز دبیرستانی محلی که در جریان تظاهرات علیه انتخابات تقلبی در ماه مارس توسط پلیس کشته شده بود، آغاز شد.جمهوری دوم کره پس از سقوط دولت ری و جایگزینی او توسط رئیس جمهور یون پوسون تاسیس شد.جمهوری دوم با گذار به دموکراسی مشخص شد، با قانون اساسی جدیدی که در اکتبر 1960 به تصویب رسید که شامل تفکیک قوا، قانونگذاری دو مجلسی و ریاست جمهوری قوی بود.مشخصه دولت تحت جمهوری دوم تغییر از حکومت استبدادی به یک سیستم دموکراتیک تر با انتخابات آزاد و منصفانه، آزادی های مدنی و مطبوعات آزاد بود.با این حال، جمهوری دوم نیز چالش های خود را داشت، از جمله بی ثباتی سیاسی و مشکلات اقتصادی، که منجر به یک سری کودتا شد، و دیکتاتوری نظامی به رهبری پارک چونگ هی که تا سال 1979 ادامه داشت. پس از آن جمهوری سوم کره جنوبی که یک حکومت دموکراتیک بود که تا سال 1987 دوام آورد.

انقلاب آوریل که به نام انقلاب 19 آوریل یا جنبش 19 آوریل نیز شناخته می شود، مجموعه ای از اعتراضات گسترده بود که در کره جنوبی علیه رئیس جمهور سینگمن ری و جمهوری اول رخ داد.این اعتراضات از 11 آوریل در شهر ماسان آغاز شد و با کشته شدن یک دانش آموز دبیرستانی محلی به دست پلیس در تظاهرات قبلی علیه تقلب در انتخابات آغاز شد.اعتراضات ناشی از نارضایتی گسترده از سبک رهبری اقتدارگرایانه ری، فساد، استفاده از خشونت علیه مخالفان سیاسی و توسعه نابرابر کشور بود.اعتراضات در ماسان به سرعت به شهر سئول، پایتخت این کشور گسترش یافت و در آنجا با سرکوب خشونت آمیز مواجه شد.در نتیجه اعتراضات دو هفته ای، 186 نفر کشته شدند.در 26 آوریل، ری استعفا داد و به ایالات متحده گریخت.یون پوسون جایگزین او شد و شروع جمهوری دوم کره جنوبی بود.

"کودتای 16 مه" اشاره به کودتای نظامی است که در 16 مه 1961 در کره جنوبی رخ داد. این کودتا توسط سرلشکر پارک چونگ هی رهبری شد که قدرت را از رئیس جمهور یون بوسون و حاکمیت در دست گرفت. حزب دمکرات.کودتا موفقیت آمیز بود و پارک چونگ هی دیکتاتوری نظامی را ایجاد کرد که تا زمان ترور او در سال 1979 ادامه داشت. پارک در طول 18 سال حکومت خود، تعدادی اصلاحات اقتصادی و سیاسی را اجرا کرد که به مدرن سازی کره جنوبی و تبدیل آن به کشوری توسعه یافته کمک کرد. .با این حال، رژیم او به سرکوب مخالفان سیاسی و نقض حقوق بشر نیز معروف بود.

دولت نظامی KCIA را در ژوئن 1961 به عنوان راهی برای نظارت بر مخالفان تأسیس کرد و کیم جونگ پیل، یکی از بستگان پارک، به عنوان اولین مدیر آن.KCIA مسئول نظارت و هماهنگی فعالیت های اطلاعاتی داخلی و بین المللی و همچنین تحقیقات جنایی توسط سازمان های اطلاعاتی دولتی از جمله ارتش است.آژانس با اختیارات گسترده توانست در سیاست دخالت کند.ماموران قبل از اینکه رسماً معرفی شوند و اولین وظایف خود را تعیین کنند، آموزش های گسترده و بررسی سوابق را پشت سر می گذارند.

جمهوری سوم کره به دولت کره جنوبی از 1987 تا 1993 اطلاق می شود.این دومین و آخرین دولت غیرنظامی بر اساس قانون اساسی 1987 بود که با روی کار آمدن رئیس جمهور رو تائه وو در سال 1988 آغاز شد. لغو سانسور سیاسی و انتخابات مستقیم ریاست جمهوری.علاوه بر این، روابط کره جنوبی با کره شمالی و سایر کشورها بهبود یافت و منجر به برقراری روابط دیپلماتیک با چین و بسیاری از کشورهای دیگر شد.

کره جنوبی نقش مهمی در جنگ ویتنام (1964-1975) ایفا کرد.پس از اینکه ایالات متحده نیروهای خود را در سال 1973 خارج کرد، کره جنوبی نیروهای خود را برای کمک به دولت ویتنام جنوبی فرستاد.نیروی اعزامی ارتش جمهوری کره (ROK) به ویتنام جنوبی کمک و پشتیبانی کرد و در مجموع 320000 سرباز در تلاش جنگ شرکت کردند.نیروهای ROK بیشتر در ارتفاعات مرکزی و در امتداد مسیر هوشی مین مستقر بودند.آنها امنیت شهروندان محلی ویتنامی را فراهم کردند و به ارتش ویتنام جنوبی برای محافظت از مرزهایشان کمک کردند.علاوه بر این، نیروهای کره جنوبی زیرساخت هایی را برای پروژه های توسعه از جمله جاده ها، پل ها، سیستم های آبیاری و فرودگاه ها ایجاد کردند.حضور نیروهای کره ای در ویتنام بحث برانگیز بود و برخی آنها را به نقض حقوق بشر متهم کردند.با این حال، آنها در ارائه کمک های بسیار مورد نیاز به دولت ویتنام جنوبی در یک دوره دشوار در تاریخ آن اعتبار داشتند.ارتش کره در سال 1978 از ویتنام خارج شد و سهم آنها در تلاش جنگ تا حد زیادی در تاریخ فراموش شده است.

سائول اوندونگ (همچنین به عنوان جنبش روستای جدید شناخته می شود) یک برنامه توسعه روستایی کره جنوبی است که در دهه 1970 تحت رهبری رئیس جمهور وقت پارک چونگ هی آغاز شد.هدف آن کاهش فقر و بهبود شرایط زندگی در مناطق روستایی از طریق توانمندسازی جوامع محلی و تشویق طرح های خودیاری است.این برنامه بر اقدام جمعی، همکاری، انضباط شخصی و کار سخت تاکید دارد.این شامل مجموعه ای از فعالیت ها مانند کشاورزی تعاونی، بهبود تکنیک های کشاورزی، توسعه زیرساخت ها و سازماندهی جامعه است.این برنامه با کمک به کاهش فقر و بهبود استانداردهای زندگی در مناطق روستایی اعتبار داشته است.همچنین به عنوان الگویی برای برنامه های مشابه در سایر کشورهای جهان استفاده شده است.

در سال 1972، جمهوری چهارم پس از همه پرسی قانون اساسی که قانون اساسی یوشین را تصویب کرد، تأسیس شد، که بالفعل اختیارات دیکتاتوری را به رئیس جمهور پارک چونگ هی ارائه کرد.تحت رهبری پارک و حزب جمهوری خواه دموکراتیک او، کشور وارد یک دوره استبدادی به نام سیستم یوشین شد.پس از ترور پارک در سال 1979، چوی کیوها به عنوان رئیس جمهور به دست گرفت اما حکومت نظامی اعلام شد و کشور در بی ثباتی سیاسی قرار گرفت.چون دو هواان سپس چوی را سرنگون کرد و در دسامبر 1979 کودتا کرد. او سپس جنبش دموکراتیزاسیون گوانگجو علیه حکومت نظامی را در می 1980 سرکوب کرد، پس از آن مجلس ملی را منحل کرد و به عنوان رئیس شورای ملی اتحاد مجدد انتخاب شد.سپس با تصویب قانون اساسی جدید در مارس 1981، جمهوری چهارم منحل شد و جمهوری پنجم کره جایگزین شد.

ترور پارک چونگ هی یک رویداد سیاسی مهم در کره جنوبی بود که در 26 اکتبر 1979 اتفاق افتاد. پارک چونگ هی سومین رئیس جمهور کره جنوبی بود و از سال 1961 قدرت را در دست داشت. او یک رژیم استبدادی را رهبری کرده بود. اصلاحات اقتصادی گسترده ای را اجرا کرده بود که رشد اقتصادی سریعی را برای کشور به ارمغان آورده بود.در 26 اکتبر 1979، پارک در یک شام در مقر آژانس اطلاعات مرکزی کره (KCIA) در سئول شرکت کرد.در طول شام، کیم جائه-گیو، مدیر KCIA به او شلیک کرد.کیم از متحدان نزدیک پارک بود و سال ها به عنوان محافظ او خدمت می کرد.خبر ترور پارک به سرعت در سراسر کشور پخش شد و اعتراضات گسترده ای را برانگیخت.بسیاری از مردم پارک را یک دیکتاتور می دانستند و از رفتن او خوشحال بودند.با این حال، دیگران مرگ او را ضایعه بزرگی می‌دانستند، زیرا او در دوران حکومتش رونق اقتصادی زیادی برای کره جنوبی به ارمغان آورده بود.پس از مرگ پارک، کشور وارد یک دوره آشفتگی سیاسی شد.این منجر به انتخاب چون دو هوان به عنوان رئیس جمهور در سال 1980 شد، که پس از آن تا سال 1987 که دوباره انتخابات دموکراتیک برگزار شد، یک رژیم نظامی مستبد را رهبری کرد.ترور پارک چونگ هی به عنوان یک رویداد مهم در تاریخ کره باقی مانده است و هنوز هم در یادها باقی مانده است.این اولین بار بود که یک رئیس جمهور کره ترور می شد و این نشان دهنده پایان دوران حکومت استبدادی در این کشور بود.

سرلشکر چون دو هوان، فرمانده فرماندهی امنیت دفاعی، بدون مجوز رئیس جمهور موقت چوی کیوها، ژنرال جونگ سونگ هوا، رئیس ستاد ارتش ROK را به اتهام دست داشتن در ترور رئیس جمهور پارک چونگ هی دستگیر کرد. .متعاقباً، نیروهای وفادار به چون به مرکز شهر سئول حمله کردند و دو تن از متحدان جونگ، سرلشکر جانگ تائه وان و سرلشکر جئونگ بیونگ جو را دستگیر کردند.سرگرد کیم اوه رانگ، یکی از دستیاران جونگ بیونگ جو، در درگیری با اسلحه کشته شد.صبح روز بعد، وزارت دفاع و ستاد ارتش با کمک همکلاسی یازدهم دانش آموختگان آکادمی نظامی کره تحت کنترل چون قرار گرفتند.این کودتا، در کنار کشتار گوانگجو، منجر به دستگیری چون در سال 1995 توسط دولت کیم یانگ سام و تأسیس جمهوری پنجم کره جنوبی شد.

قیام گوانگجو یک قیام مردمی در شهر گوانگجو، کره جنوبی از ۱۸ تا ۲۷ می ۱۹۸۰ بود. این قیام به عنوان اعتراضی علیه دیکتاتوری رئیس جمهور چون دو هوان و دولت نظامی آغاز شد و به سرعت به تظاهراتی تبدیل شد. دموکراسی و حقوق بشراین قیام با خشونت توسط ارتش کره جنوبی سرکوب شد و این حادثه منجر به کشته شدن صدها شهروند شد.این قیام زمانی آغاز شد که دانشجویان و کارگران در 18 مه اعتراضی علیه حکومت نظامی رهبری کردند.تظاهرات به سرعت در سراسر شهر گسترش یافت و شهروندان برای خواستار دموکراسی و حقوق بشر به آن پیوستند.ارتش با استفاده از گاز اشک آور، باتوم و مهمات جنگی برای متفرق کردن جمعیت، با قدرت پاسخ داد.در چند روز بعد، درگیری بین معترضان و ارتش به یک نبرد تمام عیار تبدیل شد.در 27 مه، ارتش در گوانگجو حکومت نظامی اعلام کرد و نیروهای بیشتری را برای سرکوب شورش فرستاد.با وجود این، معترضان تا 3 ژوئن به مقاومت خود ادامه دادند و سرانجام حکومت نظامی لغو شد.

جمهوری پنجم در مارس 1981 توسط چون دو هوان، همکار نظامی رئیس جمهور قدیمی و دیکتاتور پارک چونگ هی، پس از بی ثباتی سیاسی و حکومت نظامی در جمهوری چهارم از زمان ترور پارک در اکتبر 1979، تأسیس شد. جمهوری پنجم توسط چون و حزب عدالت دموکراتیک به عنوان یک دیکتاتوری بالفعل و دولت تک حزبی اداره می شد تا کره جنوبی را برای دموکراتیزه کردن و از بین بردن سیستم خودکامه پارک اصلاحات گسترده ای انجام دهد.جمهوری پنجم با مخالفت فزاینده ای از سوی جنبش دموکراتیزاسیون قیام گوانگجو روبرو شد و جنبش دموکراسی ژوئن 1987 منجر به انتخاب رو تائه وو در انتخابات ریاست جمهوری دسامبر 1987 شد.جمهوری پنجم سه روز پس از انتخابات با تصویب قانون اساسی جدیدی که پایه های نظام دموکراتیک نسبتاً باثبات جمهوری ششم کره فعلی را بنا نهاد، منحل شد.

در 9 اکتبر 1983، سوء قصدی علیه چون دو هوان، پنجمین رئیس جمهور کره جنوبی، در رانگون، برمه (یانگون کنونی، میانمار) رخ داد.گفته می شود کره شمالی پشت این حمله بوده است که در آن 21 نفر کشته و 46 نفر زخمی شدند.یک مظنون کشته و دو نفر دیگر دستگیر شدند که یکی از آنها اعتراف کرد که یک افسر ارتش کره شمالی است.

مبارزه دموکراتیک ژوئن که به آن جنبش دموکراسی ژوئن و قیام دموکراتیک ژوئن نیز گفته می شود، یک جنبش دموکراسی خواهانه در سراسر کشور بود که از 10 ژوئن تا 29 ژوئن 1987 در کره جنوبی برگزار شد. اعتراضات ناشی از اعلام رژیم نظامی بود. رو تائه وو به عنوان رئیس جمهور بعدی، دولت را مجبور به برگزاری انتخابات و ایجاد اصلاحات دموکراتیک دیگری کرد که منجر به تأسیس جمهوری ششم شد.چون و رو به دلیل ترس از خشونت قبل از بازی های المپیک 1988 در سئول، خواسته های انتخابات ریاست جمهوری مستقیم و احیای آزادی های مدنی را پذیرفتند.این در نهایت منجر به انتخاب روه در دسامبر با اکثریت مطلق شد و راه را برای تحکیم دموکراتیک در کره جنوبی هموار کرد.

ششمین جمهوری کره جنوبی، دولت فعلی کره جنوبی است که در سال 1988 پس از پایان حکومت نظامی تأسیس شد.این قانون اساسی شکل دموکراتیک‌تری از حکومت را با انتخاب رئیس‌جمهور با رأی مردم و مجلس قانون‌گذاری تک مجلسی ارائه می‌کند.همچنین شامل منشور حقوق است که آزادی های مدنی مانند آزادی بیان، اجتماعات و مطبوعات را تضمین می کند.رشد اقتصادی کره جنوبی در دوره جمهوری ششم قابل توجه بوده است.این کشور از یک اقتصاد در حال توسعه به یکی از بزرگترین اقتصادهای جهان تبدیل شده است که تولید ناخالص داخلی سرانه آن با برخی کشورهای اروپایی قابل مقایسه است.این رشد اقتصادی عمدتاً ناشی از سیاست‌های موفق اقتصادی صادرات محور، سطوح بالای سرمایه‌گذاری در آموزش و پژوهش و تأکید شدید بر نوآوری مبتنی بر فناوری بوده است.جمهوری ششم همچنین شاهد ظهور یک جنبش کارگری قدرتمند بود که در بهبود شرایط کار و دستمزد برای مردم کره جنوبی مؤثر بوده است.همچنین اصلاحاتی را در سیستم قضایی ایجاد کرده است، از جمله تغییراتی که شکایت شهروندان از شرکت‌ها را به دلیل نقض حقوقشان آسان‌تر کرده است.

بازی های المپیک تابستانی 1988 در سئول کره جنوبی از 17 سپتامبر تا 2 اکتبر 1988 برگزار شد. این اولین بار بود که بازی های المپیک تابستانی در کره جنوبی برگزار شد و اولین بار از زمان بازی های 1964 توکیو در آسیا برگزار شد. ، ژاپندر این بازی ها 237 رویداد در 27 رشته ورزشی برگزار شد و حدود 8391 ورزشکار از 159 کشور در آن شرکت کردند که در آن زمان بیشترین تعداد کشورهای شرکت کننده در المپیک را به خود اختصاص داد.این بازی‌ها موفقیت بزرگی برای کره جنوبی به حساب می‌آمد، زیرا توسعه سریع اقتصادی و اجتماعی این کشور را در سال‌های منتهی به المپیک به نمایش گذاشت.

از زمانی که در اوایل دهه 1990 پخش شد، درام های K در سراسر آسیا و در سراسر جهان محبوبیت زیادی پیدا کردند.این درام‌های تلویزیونی کره‌ای اغلب دارای داستان‌های عاشقانه پیچیده، مضامین خانوادگی لمس‌کننده، و اکشن و تعلیق فراوان هستند.علاوه بر سرگرمی بینندگان، درام های کی تاثیر عمیقی بر اقتصاد و قدرت نرم کره جنوبی داشته است.محبوبیت K-dramas به رونق اقتصاد کره جنوبی کمک کرده است، زیرا فروش DVD های نمایشی، موسیقی متن و محصولات مرتبط به منبع درآمد مهمی برای این کشور تبدیل شده است.علاوه بر این، موفقیت K-dramas منجر به افزایش گردشگری به کره جنوبی شده است زیرا طرفداران این درام‌ها برای تجربه فرهنگ و مکان‌هایی که الهام‌بخش نمایش‌ها هستند، جمع می‌شوند.K-dramas علاوه بر تاثیرات اقتصادی، تاثیر قابل توجهی بر قدرت نرم کره جنوبی نیز داشته است.داستان‌های ملودراماتیک و بازیگران جذاب این نمایش‌ها را در سراسر آسیا بسیار محبوب کرده است و به تقویت نفوذ فرهنگی کره جنوبی در منطقه کمک می‌کند.این امر بر روابط بین المللی کره جنوبی نیز تأثیر مثبتی داشته است، زیرا کشورهایی که قبلاً با این کشور خصومت داشتند، به دلیل حضور فرهنگی آن، استقبال از آن را آغاز کردند.

سیاست آفتاب پایه و اساس رویکرد کره جنوبی به کره شمالی از نظر روابط خارجی است.این اولین بار در زمان ریاست جمهوری کیم دائه جونگ تأسیس و به مرحله اجرا درآمد.این سیاست منجر به شروع سرمایه گذاری های تجاری تعاونی بین دو کره شد، از جمله توسعه راه آهن و ایجاد منطقه گردشگری کوه کومگانگ، که تا سال 2008 برای بازدیدکنندگان کره جنوبی باز بود، زمانی که یک حادثه تیراندازی رخ داد و بازدیدها متوقف شد. .با وجود چالش ها، سه دیدار خانوادگی نیز ترتیب داده شد.در سال 2000، رهبران دو کره، کیم دائه جونگ و کیم جونگ ایل، برای اولین بار پس از جنگ کره در یک نشست با یکدیگر ملاقات کردند.در این نشست، بیانیه مشترک 15 ژوئن شمال و جنوب به تصویب رسید که در آن دو کره بر روی پنج نکته به توافق رسیدند: پیگیری اتحاد مجدد مستقل، اتحاد مجدد مسالمت آمیز، رسیدگی به مسائل بشردوستانه مانند خانواده های جدا شده، ترویج همکاری و تبادل اقتصادی و برگزاری یک نشست. گفتگو بین دو کرهبا این حال، پس از این نشست، مذاکرات بین دو کشور به بن بست خورد.انتقادها از این سیاست افزایش یافت و لیم دونگ وون وزیر اتحاد در 3 سپتامبر 2001 با رای عدم اعتماد مواجه شد. پس از ملاقات با جورج بوش، رئیس جمهور تازه منتخب، کیم دائه جونگ احساس تحقیر کرد و به طور خصوصی ناامیدی خود را از تندروهای پرزیدنت بوش ابراز کرد. حالت.این دیدار همچنین منجر به لغو هرگونه امکان سفر کره شمالی به کره جنوبی شد.با برچسب زدن دولت بوش به کره شمالی به عنوان بخشی از "محور شرارت"، کره شمالی از معاهده منع گسترش سلاح های هسته ای خارج شد، بازرسان سازمان ملل را اخراج کرد و برنامه هسته ای خود را از سر گرفت.در سال 2002، درگیری دریایی بر سر منطقه مورد مناقشه ماهیگیری منجر به کشته شدن 6 سرباز نیروی دریایی کره جنوبی شد و روابط را بیشتر وخیم کرد.

کی پاپ (پاپ کره ای) یک ژانر از موسیقی محبوب است که منشا آن کره جنوبی است.از اوایل دهه 1990 شروع شد و از آن زمان به یکی از محبوب ترین سبک های موسیقی در جهان تبدیل شده است.ویژگی کی‌پاپ ملودی‌های جذاب، ضرب‌های قوی، و اشعار سرگرم‌کننده و شاداب است.اغلب عناصری از ژانرهای دیگر مانند هیپ هاپ، R&B و EDM را در خود جای می دهد.این ژانر از زمان آغاز به کار خود شاهد افزایش مداوم محبوبیت بوده است و امروزه نیز محبوبیت خود را افزایش می دهد.همچنین با حضور ستاره های کی پاپ در برنامه های تلویزیونی، فیلم ها و حتی باندهای مد در سراسر جهان، تأثیری بر فرهنگ جهانی داشته است.K-pop همچنین در آمریکای شمالی و اروپا به طور فزاینده ای محبوب شده است و طرفداران در کنسرت ها شرکت می کنند و هنرمندان مورد علاقه خود را دنبال می کنند.در اواخر دهه 2000 و اوایل دهه 2010، کی پاپ در سایر نقاط جهان، به ویژه در آسیای جنوب شرقی و ایالات متحده محبوبیت پیدا کرد.این تا حد زیادی به دلیل موفقیت گروه هایی مانند Girls' Generation، Super Junior، و 2NE1 بود که طرفداران بین المللی قوی داشتند.در سال 2012، گروه کی پاپ PSY "Gangnam Style" تبدیل به یک حس ویروسی شد و بیش از 3 میلیارد بازدید در یوتیوب به دست آورد.این آهنگ به معرفی کی پاپ به مخاطبان جهانی کمک کرد و به میزان قابل توجهی محبوبیت کی پاپ را در سراسر جهان افزایش داد.

کشتی MV Sewol در صبح روز 16 آوریل 2014 در مسیر اینچئون به سمت ججو در کره جنوبی غرق شد.کشتی 6825 تنی در ساعت 08:58 KST (23:58 UTC، 15 آوریل 2014) از حدود 2.7 کیلومتری (1.7 مایل؛ 1.5 نانومیلی) شمال بیونگ پونگدو سیگنال خطر ارسال کرد.از 476 مسافر و خدمه، 306 نفر در این فاجعه جان باختند، از جمله حدود 250 دانش آموز از دبیرستان دانوون (شهر انسان)، از حدود 172 بازمانده، بیش از نیمی توسط قایق های ماهیگیری و سایر کشتی های تجاری که تقریباً به محل حادثه رسیدند نجات یافتند. 40 دقیقه قبل از گارد ساحلی کره (KCG). غرق شدن Sewol به واکنش اجتماعی و سیاسی گسترده در کره جنوبی منجر شد.بسیاری از مردم از عملکرد کاپیتان کشتی و بیشتر خدمه آن انتقاد کردند.همچنین از اپراتور کشتی، Chonghaejin Marine، و تنظیم‌کننده‌هایی که بر عملیات آن نظارت داشتند، به همراه دولت رئیس‌جمهور پارک گئون هی به دلیل واکنش او به فاجعه و تلاش‌ها برای کم‌اهمیت جلوه دادن مقصر دولت، و KCG به دلیل مدیریت ضعیفش با فاجعه، و انفعال درک شده خدمه قایق نجات در صحنه.همچنین نسبت به گزارش های نادرست اولیه از فاجعه توسط دولت و رسانه های کره جنوبی، که مدعی بودند همه سرنشینان هواپیما نجات یافته اند، و همچنین از دولت به دلیل اولویت دادن به تصویر عمومی بر زندگی شهروندان خود در امتناع از کمک سایر کشورها، ابراز خشم شده است. در 15 می 2014، کاپیتان و سه خدمه به قتل متهم شدند، در حالی که یازده عضو دیگر خدمه به دلیل رها کردن کشتی متهم شدند.به عنوان بخشی از یک کمپین دولتی برای مدیریت احساسات عمومی در مورد واکنش رسمی به غرق شدن، حکم بازداشت یو بیونگ یون (که مالک شرکت دریایی چونگهائجین توصیف می شود) صادر شد، اما علیرغم تعقیب و گریز در سراسر کشور نتوانست او را پیدا کند.در 22 ژوئیه 2014، پلیس فاش کرد که یک مرد مرده پیدا شده در مزرعه ای در سانچئون، تقریباً 290 کیلومتری (180 مایلی) جنوب سئول، یو است.

بازی‌های المپیک زمستانی 2018 که رسماً به عنوان بازی‌های المپیک زمستانی XXIII شناخته می‌شود و معمولاً با نام پیونگ چانگ 2018 شناخته می‌شود، یک رویداد بین‌المللی چند ورزشی زمستانی بود که بین 9 تا 25 فوریه 2018 در شهرستان پیونگ چانگ، کره جنوبی برگزار شد.در مجموع 102 رویداد در 15 رشته از 7 رشته ورزشی برگزار شد.کشور میزبان کره جنوبی 17 مدال از جمله 5 طلا کسب کرد.این بازی ها با شرکت کره شمالی قابل توجه بود که 22 ورزشکار را برای رقابت در 3 رشته ورزشی اعزام کرد.

نشست بین کره ای آوریل 2018 نشستی بین رهبران کره شمالی و کره جنوبی بود که در 27 آوریل 2018 برگزار شد. این نشست اولین اجلاس از نوع خود در بیش از یک دهه گذشته بود و گامی مهم به سوی صلح بود. و آشتی بین دو کشور که از زمان جنگ کره در دهه 1950 از نظر فنی در جنگ بودند.این نشست در خانه صلح برگزار شد، ساختمانی واقع در ضلع جنوبی منطقه غیرنظامی (DMZ) که کره شمالی و کره جنوبی را از هم جدا می کند.رهبران کره شمالی و جنوبی، کیم جونگ اون و مون جائه این به ترتیب با یکدیگر دیدار و درباره موضوعات مختلف از جمله خلع سلاح هسته ای شبه جزیره کره، کاهش تنش های نظامی و بهبود وضعیت اقتصادی و فرهنگی گفتگو کردند. روابط بین دو کشور.در نتیجه این نشست، رهبران دو کشور بیانیه مشترکی را امضا کردند که در آن متعهد شدند برای خلع سلاح اتمی کامل شبه جزیره کره و بهبود روابط بین دو کشور تلاش کنند.

در 29 اکتبر 2022، تقریباً در ساعت 22:20، جمعیت شدیدی در طی جشن های هالووین در Itaewon، سئول، کره جنوبی رخ داد.این حادثه تلخ منجر به کشته شدن 159 نفر و مجروح شدن 196 نفر دیگر شد.در میان جان باختگان دو نفر جان باختند و 27 نفر از اتباع خارجی بودند که قربانیان عمدتاً جوانان بودند.این حادثه به‌عنوان فاجعه‌بارترین هجوم جمعیت در تاریخ کره جنوبی به شمار می‌رود که فاجعه‌ای در سال 1959 در استادیوم شهرداری بوسان که در آن 67 نفر کشته شدند را تحت الشعاع قرار داد.این همچنین مرگبارترین فاجعه در کشور از زمان غرق شدن MV Sewol در سال 2014 و مهم ترین حادثه تلفات جمعی در سئول از زمان فروپاشی فروشگاه بزرگ Sampoong در سال 1995 است.یک تیم تحقیقاتی ویژه پلیس تشخیص داد که این فاجعه عمدتاً به دلیل عدم آمادگی پلیس و سازمان‌های دولتی برای حضور گسترده جمعیت بود، علی‌رغم دریافت چندین هشدار قبلی.تحقیقات در 13 ژانویه 2023 به پایان رسید.پس از این فاجعه، دولت و پلیس کره جنوبی با انتقادات و اعتراضات گسترده ای مواجه شدند.پرزیدنت یون سوک یول و دولت او هدف اعتراضات متعددی قرار گرفتند که خواستار استعفای او شدند، اگرچه او همچنان در سمت خود باقی ماند.