در آغاز قرن بیستم، درگیری‌های قبیله‌ای در عربستان منجر به اتحاد تحت رهبری آل سعود، عمدتاً از طریق اخوان، ارتش قبیله‌ای وهابی-بدوی به رهبری سلطان بن باجد و فیصل الدویش شد.پس از فروپاشی امپراتوری عثمانی پس از جنگ جهانی اول ، اخوان به فتح قلمرو عربستان سعودی مدرن تا سال 1925 کمک کرد. عبدالعزیز در 10 ژانویه 1926 خود را پادشاه حجاز و در 27 ژانویه 1927 پادشاه نجد اعلام کرد و عنوان خود را از "سلطان" تغییر داد. به "شاه".پس از فتح حجاز، برخی از گروه های اخوان، به ویژه قبیله معیر تحت الدویش، به دنبال گسترش بیشتر در تحت الحمایه بریتانیا بودند که منجر به درگیری ها و خسارات سنگین در جنگ مرزی کویت و نجد و یورش به ماوراء اردن شد.در نوامبر 1927 درگیری مهمی در نزدیکی بوسایه عراق رخ داد که منجر به تلفات شد.در پاسخ، ابن سعود کنفرانس الریاض را در نوامبر 1928 با حضور 800 تن از رهبران قبیله و مذهبی از جمله اعضای اخوان تشکیل داد.ابن سعود با تشخيص خطرات درگيري با انگليس ، با گسترش تهاجمي اخوان مخالفت كرد.علیرغم عقاید اخوان مبنی بر کافر بودن غیر وهابی ها، ابن سعود از معاهدات موجود با بریتانیا آگاه بود و اخیراً بریتانیا به عنوان یک حاکم مستقل به رسمیت شناخته شده بود.این امر منجر به شورش آشکار اخوان در دسامبر 1928 شد.خصومت بین آل سعود و اخوان به درگیری آشکار افزایش یافت و در نبرد سابیلا در 29 مارس 1929 به اوج رسید، جایی که محرکان اصلی شورش شکست خوردند.درگیری های بیشتری در منطقه جبل شمر در اوت 1929 رخ داد و اخوان در اکتبر 1929 به قبیله عوازیم حمله کردند. فیصل الدویش به کویت گریخت اما بعداً توسط انگلیسی ها بازداشت و به ابن سعود تحویل داده شد.این شورش در 10 ژانویه 1930 با تسلیم سایر رهبران اخوان به بریتانیا سرکوب شد.عواقب بعدی شاهد حذف رهبری اخوان بود و بازماندگان در یگان های عادی سعودی ادغام شدند.سلطان بن باجد، یکی از رهبران کلیدی اخوان، در سال 1931 کشته شد و الدویش در 3 اکتبر 1931 در زندان ریاض درگذشت.