ملک فهد در سال 1982 با حفظ روابط نزدیک با ایالات متحده و افزایش خریدهای نظامی از ایالات متحده و بریتانیا ، جانشین خالد به عنوان حاکم عربستان سعودی شد.در طول دهه‌های 1970 و 1980، عربستان سعودی به عنوان بزرگترین تولیدکننده نفت در جهان ظاهر شد که منجر به تغییرات قابل توجهی در جامعه و اقتصاد آن شد که عمدتاً تحت تأثیر درآمدهای نفتی بود.این دوره شاهد شهرنشینی سریع، گسترش آموزش عمومی، هجوم کارگران خارجی و قرار گرفتن در معرض رسانه های جدید بود که در مجموع ارزش های اجتماعی عربستان را دگرگون کرد.با این حال، روندهای سیاسی تا حد زیادی بدون تغییر باقی ماندند، و خانواده سلطنتی کنترل شدید خود را حفظ کرد و باعث نارضایتی فزاینده در میان سعودی‌ها شد که به دنبال مشارکت گسترده‌تر دولت بودند.^[48]سلطنت فهد (1982-2005) با رویدادهای مهمی از جمله حمله عراق به کویت در سال 1990 مشخص شد. عربستان سعودی به ائتلاف ضد عراق پیوست و فهد از ترس حمله عراق ، نیروهای آمریکایی و ائتلاف را به خاک عربستان دعوت کرد.نیروهای سعودی در عملیات نظامی شرکت کردند، اما حضور نیروهای خارجی موجب افزایش تروریسم اسلامی در داخل و خارج از کشور شد، که به ویژه به رادیکالیزه شدن سعودی‌ها در حملات 11 سپتامبر کمک کرد.^[48] ​​کشور همچنین با رکود اقتصادی و افزایش بیکاری مواجه بود که منجر به ناآرامی های داخلی و نارضایتی از خانواده سلطنتی شد.در پاسخ، اصلاحات محدودی مانند قانون اساسی ارائه شد، اما بدون تغییرات قابل توجه در وضعیت سیاسی موجود.فهد صریحاً دموکراسی را رد کرد و از حکومت با مشورت (شورا) مطابق با اصول اسلامی حمایت کرد.^[48]پس از سکته مغزی در سال 1995، ولیعهد عبدالله مسئولیت های دولتی روزانه را بر عهده گرفت.او اصلاحات ملایم را ادامه داد و سیاست خارجی دورتر از ایالات متحده را آغاز کرد، به ویژه از حمایت از حمله آمریکا به عراق در سال 2003 امتناع کرد.^[48] ​​تغییرات در دوره فهد همچنین شامل گسترش شورای مشورتی و در اقدامی مهم، اجازه حضور زنان در جلسات آن بود.علیرغم اصلاحات قانونی مانند بازنگری قانون کیفری در سال 2002، نقض حقوق بشر همچنان ادامه داشت.خروج بیشتر نیروهای آمریکایی از عربستان سعودی در سال 2003 نشان دهنده پایان حضور نظامی در سال 1991 بود، اگرچه این کشورها متحد باقی ماندند.^[48]اوایل دهه 2000 شاهد افزایش فعالیت های تروریستی در عربستان سعودی بود، از جمله بمب گذاری در مجتمع ریاض در سال 2003، که منجر به واکنش شدیدتر دولت علیه تروریسم شد.^[53] این دوره همچنین شاهد افزایش درخواست‌ها برای اصلاحات سیاسی بود که نمونه آن طومار قابل توجهی توسط روشنفکران سعودی و تظاهرات عمومی بود.علیرغم این درخواست‌ها، رژیم با چالش‌های مداوم، از جمله تشدید خشونت‌های شبه‌نظامیان در سال 2004، با حملات متعدد و کشته‌شدگان، به‌ویژه هدف قرار دادن خارجی‌ها و نیروهای امنیتی، مواجه بود.تلاش های دولت برای مهار ستیزه جویی، از جمله پیشنهاد عفو، موفقیت محدودی داشت.^[54]