در اوایل قرن بیستم، امپراتوری عثمانی بر بیشتر شبه جزیره عربستان حاکمیت اسمی داشت.این منطقه موزاییکی از حاکمان قبایلی از جمله آل سعود بود که در سال 1902 از تبعید بازگشتند. شریف مکه موقعیت برجسته ای داشت و بر حجاز حکومت می کرد.^[33]در سال 1916، حسین بن علی، شریف مکه، شورش اعراب علیه امپراتوری عثمانی را آغاز کرد.این شورش با حمایت بریتانیا و فرانسه ، ^[34] سپس در جنگ با عثمانی ها در جنگ جهانی اول ، با هدف دستیابی به استقلال اعراب و ایجاد یک کشور عربی متحد از حلب در سوریه تا عدن در یمن بود.ارتش عرب، متشکل از بادیه نشینان و سایرین از سراسر شبه جزیره، به دلیل رقابت های طولانی مدت با شریفیان مکه و تمرکز آنها بر شکست دادن الرشید در داخل، شامل آل سعود و متحدان آنها نمی شد.علیرغم عدم دستیابی به هدف خود برای ایجاد یک کشور متحد عربی، شورش نقش مهمی در جبهه خاورمیانه ایفا کرد و نیروهای عثمانی را به بند کشید و به شکست عثمانی در جنگ جهانی اول کمک کرد ^{[. 33]}تقسیم امپراتوری عثمانی پس از جنگ جهانی اول باعث شد که بریتانیا و فرانسه از وعده‌های خود به حسین برای ایجاد یک کشور پان عرب عقب‌نشینی کنند.اگرچه حسین به عنوان پادشاه حجاز به رسمیت شناخته شد، اما انگلیس در نهایت حمایت خود را به آل سعود تغییر داد و حسین را از نظر دیپلماتیک و نظامی منزوی کرد.در نتیجه، شورش اعراب به دولت پان عرب منتج نشد، بلکه به رهایی عربستان از کنترل عثمانی کمک کرد.^[35]