اشغال شوروی پس از جنگ جهانی دوم موقعیت کمونیست ها را تقویت کرد که در دولت ائتلافی چپ که در مارس 1945 منصوب شد، مسلط شدند. شاه مایکل اول مجبور به کناره گیری و تبعید شد.رومانی به عنوان یک جمهوری خلق ^[90] اعلام شد و تا اواخر دهه 1950 تحت کنترل نظامی و اقتصادی اتحاد جماهیر شوروی باقی ماند.در این دوره، منابع رومانی با توافقنامه "SovRom" تخلیه شد.شرکت های مختلط شوروی و رومانی برای پنهان کردن غارت رومانی توسط اتحاد جماهیر شوروی تأسیس شدند.^[91] رهبر رومانی از سال 1948 تا زمان مرگش در سال 1965، Gheorghe Gheorghiu-Dej، دبیر اول حزب کارگران رومانی بود.رژیم کمونیستی با قانون اساسی 13 آوریل 1948 رسمیت یافت. در 11 ژوئن 1948، تمام بانک ها و شرکت های بزرگ ملی شدند.این روند حزب کمونیست رومانی را برای جمع آوری منابع کشور از جمله کشاورزی آغاز کرد.پس از خروج نیروهای شوروی از طریق مذاکره، رومانی تحت رهبری جدید نیکولای چائوشسکو شروع به دنبال کردن سیاست‌های مستقل از جمله محکومیت تهاجم سال 1968 به رهبری شوروی به چکسلواکی کرد - رومانی تنها کشور پیمان ورشو بود که در تهاجم شرکت نکرد. ادامه روابط دیپلماتیک با اسرائیل پس از جنگ شش روزه 1967 (دوباره تنها کشور پیمان ورشو که چنین کرد) و برقراری روابط اقتصادی (1963) و دیپلماتیک (1967) با آلمان غربی.^[92] روابط نزدیک رومانی با کشورهای عربی و سازمان آزادیبخش فلسطین (ساف)، با میانجیگری در سفر سادات، رئیس جمهور مصر به اسرائیل، به ایفای نقش کلیدی در روند صلح اسرائیل-مصر و اسرائیل- ساف اجازه داد.^[93]بین سال‌های 1977 و 1981، بدهی خارجی رومانی به شدت از 3 دلار به 10 میلیارد دلار افزایش یافت ^[94] و نفوذ سازمان‌های مالی بین‌المللی مانند صندوق بین‌المللی پول و بانک جهانی در تضاد با سیاست‌های خودکامه چائوشسکو افزایش یافت.چائوشسکو سرانجام پروژه بازپرداخت کامل بدهی خارجی را آغاز کرد.برای رسیدن به این هدف، او سیاست های ریاضتی را اعمال کرد که رومانیایی ها را فقیر کرد و اقتصاد کشور را خسته کرد.این پروژه در سال 1989 و اندکی قبل از سرنگونی وی به پایان رسید.