مناطق وسیعی از داکیه باستان، که در اوایل عصر آهن اول توسط مردم تراکیا سکنی گزیده بودند، تحت تأثیر مهاجرت گسترده سکاهای ایرانی که از شرق به غرب در نیمه اول هزاره اول پیش از میلاد حرکت می کردند، قرار گرفتند.پس از آنها موج دوم به همان اندازه بزرگ سلت ها به سمت غرب به شرق مهاجرت کردند.^[105] سلت ها در حدود 400 تا 350 قبل از میلاد به عنوان بخشی از مهاجرت بزرگ خود به شرق به شمال غربی ترانسیلوانیا رسیدند.^[106] هنگامی که جنگجویان سلتیک برای اولین بار به این سرزمین ها نفوذ کردند، به نظر می رسد این گروه با جمعیت بومی داکیان اولیه ادغام شده و بسیاری از سنت های فرهنگی هالشتات را جذب کرده است.^[107]در نزدیکی قرن دوم پیش از میلاد ترانسیلوانیا، قوم سلتیک در ناحیه شمالی دونانتول، در جنوب اسلواکی امروزی و در ناحیه شمالی مجارستان در اطراف مرکز براتیسلاوای امروزی ساکن شدند.^[108] اعضای اتحادیه قبیله Boii Taurisci و Anarti در شمال داچیا با هسته اصلی قبیله Anarti که در ناحیه تیسا علیا یافت می‌شد زندگی می‌کردند.Anartophracti از جنوب شرقی لهستان مدرن بخشی از Anarti در نظر گرفته می شود.^[109] سلت‌های اسکوردیسکن ساکن جنوب شرقی دروازه‌های آهنی دانوب را می‌توان بخشی از فرهنگ سلتی ترانسیلوانیا در نظر گرفت.^[110] گروهی از Britogauls نیز به منطقه نقل مکان کردند.^[111]سلت ها ابتدا به غرب داچیا، سپس تا شمال غرب و مرکز ترانسیلوانیا نفوذ کردند.^[112] تعداد زیادی از یافته های باستان شناسی نشان می دهد که جمعیت سلتی قابل توجهی برای مدت طولانی در میان بومیان ساکن شده اند.^[113] شواهد باستان شناسی نشان می دهد که این سلت های شرقی جذب جمعیت گتو-داسیان شده اند.^[114]