جنگ چین و هند یک درگیری مسلحانه بینچین و هند بود که از اکتبر تا نوامبر 1962 رخ داد. این جنگ اساساً تشدید اختلاف مرزی بین دو کشور بود.مناطق اصلی درگیری در امتداد مناطق مرزی بودند: در آژانس مرزی شمال شرق هند در شرق بوتان و در آکسای چین در غرب نپال.تنش بین چین و هند پس از قیام تبتی در سال 1959 تشدید شده بود که پس از آن هند به دالایی لاما پناهندگی داد.وضعیت بدتر شد زیرا هند پیشنهادهای حل و فصل دیپلماتیک چین را بین سال های 1960 و 1962 رد کرد. چین با از سرگیری "گشت زنی های پیشرو" در منطقه لاداخ، که قبلا متوقف شده بود، پاسخ داد.^[38] درگیری در بحبوحه تنش جهانی بحران موشکی کوبا تشدید شد و چین در 20 اکتبر 1962 تمام تلاش‌های خود برای حل و فصل مسالمت‌آمیز را کنار گذاشت. لاداخ و در سراسر خط مک ماهون در مرز شمال شرقی.ارتش چین نیروهای هندی را به عقب راند و تمام قلمروهایی را که در تئاتر غربی ادعا می‌کردند و تراکت تاوانگ در تئاتر شرقی را تصرف کرد.این درگیری زمانی پایان یافت که چین در 20 نوامبر 1962 آتش بس را اعلام کرد و عقب نشینی خود را به مواضع قبل از جنگ خود، در اصل خط کنترل واقعی، که به عنوان مرز مؤثر چین و هند عمل می کرد، اعلام کرد.مشخصه این جنگ جنگ کوهستانی بود که در ارتفاعات بیش از 4000 متر (13000 فوت) انجام شد و به درگیری های زمینی محدود شد و هیچ یک از طرفین از امکانات دریایی یا هوایی استفاده نکردند.در این دوره، انشعاب چین و شوروی روابط بین‌الملل را به‌طور چشمگیری تحت تأثیر قرار داد.اتحاد جماهیر شوروی از هند به ویژه از طریق فروش هواپیماهای جنگنده پیشرفته میگ حمایت کرد.برعکس، ایالات متحده و بریتانیا از فروش تسلیحات پیشرفته به هند خودداری کردند و این امر باعث شد که هند برای حمایت نظامی بیشتر به اتحاد جماهیر شوروی متکی شود.^[39]