مونته نگرو در جنگ جهانی اول به شدت آسیب دید.اندکی پس از اعلام جنگ اتریش- مجارستان به صربستان (28 ژوئیه 1914)، مونته نگرو زمان کمی را در اعلان جنگ به قدرت های مرکزی - در وهله اول به اتریش- مجارستان - در 6 اوت 1914 از دست داد، علیرغم اینکه دیپلماسی اتریش قول داده بود شکدر را به مونته نگرو واگذار کند. اگر خنثی می ماندبه منظور هماهنگی در مبارزه با ارتش دشمن، ژنرال صرب بوژیدار یانکوویچ به عنوان رئیس فرماندهی عالی ارتش های صربستان و مونته نگرو منصوب شد.مونته نگرو 30 قبضه توپ و کمک مالی 17 میلیون دیناری از صربستان دریافت کرد.فرانسه یک گروه استعماری متشکل از 200 مرد را که در ابتدای جنگ در Cetinje مستقر بودند، و همچنین دو ایستگاه رادیویی - واقع در بالای کوه Lovćen و در Podgorica، کمک کرد.تا سال 1915 فرانسه از طریق بندر بار که توسط کشتی‌های جنگی و زیردریایی‌های اتریشی محاصره شده بود، مواد جنگی و غذای مورد نیاز مونته‌نگرو را تأمین می‌کرد.در سال 1915 ایتالیا این نقش را برعهده گرفت و تدارکات را به طور ناموفق و نامنظم از خط شنگین-بوجانا-دریاچه اسکادار عبور داد، مسیری ناامن به دلیل حملات مداوم نیروهای نامنظم آلبانیایی که توسط عوامل اتریشی سازماندهی شده بودند.فقدان مواد حیاتی در نهایت باعث شد مونته نگرو تسلیم شود.اتریش-مجارستان ارتش جداگانه ای را برای حمله به مونته نگرو و جلوگیری از تلاقی ارتش صربستان و مونته نگرو اعزام کرد.اما این نیرو عقب رانده شد و مونته نگروها از بالای لووچن مستحکم شده بمباران کوتور را که در دست دشمن بود ادامه دادند.ارتش اتریش-مجارستان موفق شد شهر پلویلا را تصرف کند در حالی که از سوی دیگر مونته نگروها بودوا را که در آن زمان تحت کنترل اتریش بود، گرفتند.پیروزی صرب ها در نبرد سر (15-24 اوت 1914) نیروهای دشمن را از ساندجاک منحرف کرد و پلویلا دوباره به دست مونته نگرو درآمد.در 10 اوت 1914، پیاده نظام مونته نگرو حمله ای قوی علیه پادگان های اتریشی انجام داد، اما آنها موفق نشدند برتری را که در ابتدا به دست آورده بودند، به خوبی به دست آورند.آنها در حمله دوم به صربستان (سپتامبر 1914) با موفقیت در برابر اتریشی ها مقاومت کردند و تقریباً موفق شدند سارایوو را تصرف کنند.با شروع سومین تهاجم اتریش-مجارستان، ارتش مونته نگرو مجبور شد قبل از تعداد بسیار برتر بازنشسته شود و ارتش اتریش-مجارستان، بلغارستان و آلمان سرانجام صربستان را (دسامبر 1915) تسخیر کردند.با این حال، ارتش صربستان زنده ماند و به رهبری پادشاه صربستان پیتر اول، شروع به عقب نشینی در سراسر آلبانی کرد.به منظور حمایت از عقب نشینی صرب ها، ارتش مونته نگرو به رهبری یانکو ووکوتیچ در نبرد مویکواچ (6-7 ژانویه 1916) شرکت کرد.مونته نگرو نیز متحمل تهاجم گسترده ای شد (ژانویه 1916) و تا پایان جنگ در اختیار قدرت های مرکزی باقی ماند.برای جزئیات به کمپین صربستان (جنگ جهانی اول) مراجعه کنید.افسر اتریشی ویکتور وبر ادلر فون وبناو بین سالهای 1916 و 1917 به عنوان فرماندار نظامی مونته نگرو خدمت کرد. پس از آن هاینریش کلام مارتینیک این سمت را پر کرد.پادشاه نیکلاس به ایتالیا (ژانویه 1916) و سپس به فرانسه گریخت.دولت عملیات خود را به بوردو منتقل کرد.در نهایت متفقین مونته نگرو را از دست اتریشی ها آزاد کردند.مجلس ملی پودگوریتسا که به تازگی تشکیل شده بود، پادشاه را متهم کرد که به دنبال صلح جداگانه با دشمن است و در نتیجه او را خلع کرد، بازگشت او را ممنوع کرد و تصمیم گرفت که مونته نگرو باید در 1 دسامبر 1918 به پادشاهی صربستان بپیوندد. بخشی از ارتش سابق مونته نگرو. نیروهایی که هنوز وفادار به پادشاه هستند، شورشی را علیه ادغام، قیام کریسمس (7 ژانویه 1919) آغاز کردند.