در نیمه دوم قرن ششم، اسلاوها از خلیج کوتور به رودخانه بوجانا و مناطق داخلی آن و همچنین اطراف دریاچه اسکادار مهاجرت کردند.آنها شاهزاده Doclea را تشکیل دادند.تحت مأموریت های زیر سیریل و متدیوس , جمعیت مسیحی شدند .قبایل اسلاو در قرن نهم به یک دوکدوکی نیمه مستقل دوکلیا (دوکلیا) سازماندهی شدند.پس از رویارویی با تسلط بعدی بلغارها ، مردم از هم جدا شدند، زیرا برادران-آرخونت های دوکلی پس از سال 900 زمین ها را بین یکدیگر تقسیم کردند. شاهزاده چاسلاو کلونیمیروویچ از سلسله صربستانی ولاسمیروویچ نفوذ خود را بر دوکلیا در قرن دهم گسترش داد.پس از سقوط قلمرو صربستان در سال 960، داکلی ها با اشغال مجدد بیزانس تا قرن یازدهم مواجه شدند.حاکم محلی، جووان ولادیمیر دوکلیانسکی، که آیین او هنوز در سنت مسیحی ارتدکس باقی مانده است، در آن زمان برای تضمین استقلال تلاش می کرد.استفان وویسلاو قیامی را علیه سلطه بیزانس آغاز کرد و در سال 1042 در برابر ارتش متشکل از چندین استراتژی بیزانسی در تودجمیلی (بار) به پیروزی بزرگی دست یافت که به نفوذ بیزانس بر دوکلیا پایان داد.در شکاف بزرگ 1054، Doclea در سمت کلیسای کاتولیک سقوط کرد.بار در سال 1067 تبدیل به اسقف شد. در سال 1077، پاپ گریگوری هفتم، دوکلیا را به عنوان یک ایالت مستقل به رسمیت شناخت و پادشاه آن میهایلو (مایکل، از سلسله وویسلاویچ که توسط اشراف زاده استفان وجیسلاو تأسیس شد) را به عنوان رکس دوکلیا (پادشاه دوکلیا) به رسمیت شناخت.بعداً میهایلو نیروهای خود را به رهبری پسرش بودین در سال 1072 برای کمک به قیام اسلاوها در مقدونیه فرستاد.در سال 1082، پس از درخواست های متعدد، اسقف اعظم بار بار به یک اسقف اعظم ارتقا یافت.گسترش پادشاهان سلسله Vojislavljević منجر به کنترل سایر سرزمین های اسلاو از جمله Zahumlje، بوسنی و Rascia شد.قدرت Doclea کاهش یافت و آنها عموماً در قرن دوازدهم تحت سلطه شاهزادگان بزرگ Rascia قرار گرفتند.استفان نمانیا در سال 1117 در ریبنیکا (پودگوریتسا امروز) به دنیا آمد.در سال 1168، به عنوان ژوپان بزرگ صرب، استفان نمانیا Doclea را تصاحب کرد.در منشورهای صومعه ورانجینا در طول قرن چهاردهم، اقوام ذکر شده آلبانیایی (آربناها)، ولها، لاتین ها (شهروند کاتولیک) و صرب ها بودند.