اسپانیا در سال 1519 مدعی مالکیت قلمرو تگزاس شد که بخشی از ایالت تگزاس امروزی ایالات متحده را شامل می شد، از جمله زمین های شمال مدینه و رودخانه های نویس، اما تلاشی برای استعمار این منطقه تا پس از یافتن شواهدی از شکست انجام نداد. مستعمره فرانسه فورت سنت لوئیس در سال 1689. در سال 1690، آلونسو د لئون چندین مبلغ کاتولیک را به شرق تگزاس اسکورت کرد، جایی که آنها اولین هیئت را در تگزاس تأسیس کردند.هنگامی که قبایل بومی در برابر تهاجم اسپانیا به سرزمین خود مقاومت کردند، مبلغان به مکزیک بازگشتند و تگزاس را برای دو دهه بعد رها کردند.اسپانیایی ها در سال 1716 به جنوب شرقی تگزاس بازگشتند و چندین مأموریت و هیئت رئیسه برای حفظ حائل بین قلمرو اسپانیا و ناحیه مستعمره فرانسوی لوئیزیانا در فرانسه جدید ایجاد کردند.دو سال بعد در سال 1718، اولین شهرک غیرنظامی در تگزاس، سن آنتونیو، به عنوان یک ایستگاه بین ماموریت‌ها و نزدیک‌ترین شهرک موجود ایجاد شد.شهر جدید به زودی هدف حملات لیپان آپاچی قرار گرفت.حملات به طور دوره ای برای تقریباً سه دهه ادامه یافت تا اینکه شهرک نشینان اسپانیایی و مردم لیپان آپاچی در سال 1749 صلح کردند. اما این معاهده خشم دشمنان آپاچی ها را برانگیخت و منجر به یورش به شهرک های اسپانیایی توسط قبایل کومانچ، تونکاوا و هاسینایی شد.ترس از حملات هندی ها و دور بودن منطقه از بقیه معاونت سلطنت، مهاجران اروپایی را از مهاجرت به تگزاس منصرف کرد.این استان یکی از استان‌های کم‌جمعیت مهاجران باقی مانده است.خطر حملات تا سال 1785 کاهش نیافته بود، زمانی که اسپانیا و مردم کومانچ توافق نامه صلح امضا کردند.قبیله کومانچ بعداً در شکست دادن قبایل لیپان آپاچی و کارانکاوا که همچنان مشکلاتی را برای مهاجران ایجاد می کردند، کمک کردند.افزایش تعداد مأموریت ها در استان امکان تغییر مسیحیت مسالمت آمیز قبایل دیگر را فراهم کرد.فرانسه در سال 1762، زمانی که لوئیزیانای فرانسه را به امپراتوری اسپانیا واگذار کرد، رسماً از ادعای خود در منطقه تگزاس صرف نظر کرد.گنجاندن لوئیزیانای اسپانیایی به اسپانیای جدید به این معنی بود که تجاس اهمیت خود را به عنوان یک استان حائل از دست داد.شرقی ترین سکونتگاه های تگزاس منحل شد و جمعیت به سن آنتونیو نقل مکان کردند.با این حال، در سال 1799 اسپانیا لوئیزیانا را به فرانسه بازگرداند و در سال 1803 ناپلئون بناپارت (نخستین کنسول جمهوری فرانسه) این قلمرو را به عنوان بخشی از خرید لوئیزیانا، رئیس جمهور ایالات متحده، توماس جفرسون (در سمت: 1801 تا 1809) به ایالات متحده فروخت. اصرار داشت که این خرید شامل تمام زمین‌های شرق کوه‌های راکی ​​و شمال ریو گرانده می‌شود، اگرچه گستره وسیع جنوب غربی آن در اسپانیای جدید قرار دارد.ابهام سرزمینی تا زمان سازش پیمان آدامز-اونیس در سال 1819 حل نشد، زمانی که اسپانیا فلوریدا اسپانیا را در ازای به رسمیت شناختن رودخانه سابین به عنوان مرز شرقی تگزاس اسپانیا و مرز غربی قلمرو میسوری به ایالات متحده واگذار کرد.ایالات متحده از ادعاهای خود در مورد سرزمین های اسپانیایی در غرب رودخانه سابین و امتداد آن به استان سانتافه د نووو مکزیکو (نیومکزیکو) صرف نظر کرد.در طول جنگ استقلال مکزیک از 1810 تا 1821 تگزاس آشفتگی زیادی را تجربه کرد.سه سال بعد ارتش جمهوری خواه شمال، که عمدتاً از هندی ها و شهروندان ایالات متحده تشکیل می شد، دولت اسپانیا را در تخاس سرنگون کرد و سالسدو را اعدام کرد.اسپانیایی ها به طرز وحشیانه ای پاسخ دادند و تا سال 1820 کمتر از 2000 شهروند اسپانیایی تبار در تگزاس باقی ماندند.جنبش استقلال مکزیک اسپانیا را مجبور کرد که در سال 1821 از کنترل خود بر اسپانیای جدید چشم پوشی کند و تگزاس در سال 1824 بخشی از ایالت کوآهویلا و تجاس در مکزیک تازه تشکیل شده در دوره ای در تاریخ تگزاس به نام تگزاس مکزیکی (1821-1836) شد.اسپانیایی ها آثار عمیقی در تگزاس بر جای گذاشتند.دامهای اروپایی آنها باعث شد که کهور در داخل خاک گسترش یابد، در حالی که کشاورزان زمین را کشت و آبیاری می کردند و چشم انداز را برای همیشه تغییر می دادند.اسپانیایی‌ها نام بسیاری از رودخانه‌ها، شهرها و شهرستان‌هایی را که در حال حاضر وجود دارند، ارائه کرده‌اند و مفاهیم معماری اسپانیایی هنوز شکوفا هستند.اگرچه تگزاس در نهایت بسیاری از سیستم حقوقی انگلیسی-آمریکایی را پذیرفت، بسیاری از رویه های حقوقی اسپانیا از جمله مفاهیم معافیت از خانه و دارایی اجتماعی باقی ماندند.