رویارویی اندونزی و مالزی که به نام کنفرونتاسی نیز شناخته می شود، یک درگیری مسلحانه از سال 1963 تا 1966 بود که ناشی از مخالفت اندونزی با تشکیل مالزی بود، که ترکیبی از فدراسیون مالایا، سنگاپور و مستعمرات بریتانیا در شمال بورنئو و ساراواک بود.این درگیری ریشه در رویارویی های قبلی اندونزی علیه گینه نو هلند و حمایت آن از شورش برونئی داشت.در حالی که مالزی از بریتانیا ، استرالیا و نیوزیلند کمک های نظامی دریافت می کرد، اندونزی از حمایت غیرمستقیم اتحاد جماهیر شوروی و چین برخوردار بود و این امر را تبدیل به فصلی از جنگ سرد در آسیا کرد.بخش عمده ای از درگیری ها در امتداد مرز بین اندونزی و مالزی شرقی در بورنئو رخ داد.زمین متراکم جنگل منجر به انجام گشت‌های گسترده پیاده توسط هر دو طرف شد که معمولاً شامل عملیات در مقیاس کوچک می‌شد.اندونزی به دنبال استفاده از تنوع قومیتی و مذهبی در صباح و ساراواک بود تا مالزی را تضعیف کند.هر دو کشور به شدت به پیاده نظام سبک و حمل و نقل هوایی متکی بودند و رودخانه ها برای حرکت و نفوذ بسیار مهم هستند.بریتانیا، همراه با کمک های دوره ای نیروهای استرالیایی و نیوزیلندی، بار سنگین دفاع را متحمل شد.تاکتیک‌های نفوذ اندونزی در طول زمان تکامل یافت و از تکیه بر داوطلبان محلی به واحدهای نظامی ساختارمندتر اندونزی تغییر کرد.تا سال 1964، بریتانیا عملیات مخفیانه ای را در کالیمانتان اندونزی به نام عملیات کلارت آغاز کرد.در همان سال، اندونزی حملات خود را افزایش داد، حتی مالزی غربی را هدف قرار داد، اما موفقیت چشمگیری نداشت.پس از کودتای 1965 اندونزی که باعث شد سوکارنو با ژنرال سوهارتو جایگزین شود، شدت درگیری کاهش یافت.مذاکرات صلح در سال 1966 آغاز شد و در 11 اوت 1966 به توافق صلح پایان یافت، جایی که اندونزی رسماً مالزی را به رسمیت شناخت.