در قرن هفدهم با از بین رفتن بندر مهم مالاکا، جوهور به قدرت منطقه ای مسلط تبدیل شد.سیاست هلندی ها در مالاکا، بازرگانان را به ریاو، بندری که توسط جوهور کنترل می شد، سوق داد.تجارت در آنجا بسیار بیشتر از تجارت مالاکا بود.VOC از آن ناراضی بود اما به حفظ اتحاد ادامه داد زیرا ثبات جوهور برای تجارت در منطقه مهم بود.سلطان تمام امکانات مورد نیاز تاجران را فراهم کرد.تحت حمایت نخبگان جوهور، تاجران محافظت و رونق یافتند.^[66] با طیف وسیعی از کالاهای موجود و قیمت‌های مطلوب، Riau رونق گرفت.کشتی‌هایی از جاهای مختلف مانند کامبوج ، سیام ، ویتنام و سراسر مجمع‌الجزایر مالایی به تجارت می‌آمدند.کشتی های Bugis Riau را به مرکز ادویه ها تبدیل کردند.اقلام یافت شده در چین یا به عنوان مثال، پارچه و تریاک با محصولات محلی اقیانوسی و جنگلی، قلع، فلفل و گامبیری که به صورت محلی پرورش داده می شد، مبادله می شد.عوارض کم بود و محموله ها می توانستند به راحتی تخلیه یا ذخیره شوند.معامله گران دریافتند که نیازی به افزایش اعتبار ندارند، زیرا تجارت خوب بود.^[67]ریاو نیز مانند مالاکا قبل از آن مرکز مطالعات و آموزش اسلامی بود.بسیاری از علمای ارتدوکس از قلب‌های مسلمانان مانند شبه قاره هند و عربستان در خوابگاه‌های مذهبی ویژه اسکان داده شدند، در حالی که فداییان تصوف می‌توانستند در یکی از بسیاری از طریقت (اخوان صوفی) که در ریاو شکوفا شده بود، شروع کنند.^[68] از بسیاری جهات، ریاو موفق شد برخی از شکوه قدیمی مالاکا را بازپس گیرد.هر دو به دلیل تجارت رونق یافتند، اما یک تفاوت عمده وجود داشت.مالاکا نیز به دلیل تسخیر ارضی عالی بود.