فتح ایران توسط مسلمانان ، که به فتح ایران توسط ^[اعراب] نیز معروف است، بین سال‌های 632 تا 654 میلادی رخ داد که منجر به سقوط امپراتوری ساسانی و افول دین زرتشتی شد.این دوره مصادف بود با آشفتگی های سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و نظامی قابل توجهی در ایران.امپراتوری ساسانی که زمانی قدرتمند بود، با جنگ های طولانی علیه امپراتوری بیزانس و بی ثباتی سیاسی داخلی، به ویژه پس از اعدام شاه خسرو دوم در سال 628 و متعاقب آن به تخت نشستن ده مدعی مختلف در چهار سال، تضعیف شد.مسلمانان عرب، تحت خلافت راشدین ، ابتدا در سال 633 به قلمرو ساسانیان حمله کردند و خالد بن الولید به استان کلیدی آسورستان ( عراق امروزی) حمله کرد.با وجود شکست‌های اولیه و ضدحملات ساسانیان، مسلمانان در نبرد قادسیه در سال 636 به رهبری سعد بن ابی وقاص به پیروزی قاطعی دست یافتند که منجر به از دست دادن کنترل ساسانیان بر غرب ایران شد.کوه های زاگرس تا سال 642 به عنوان مرزی بین خلافت راشدین و امپراتوری ساسانی عمل می کرد، زمانی که خلیفه عمر بن الخطاب دستور تهاجم همه جانبه را صادر کرد و در نتیجه آن امپراتوری ساسانی تا سال 651 به طور کامل فتح شد ^[30.]با وجود فتح سریع، مقاومت ایران در برابر مهاجمان عرب قابل توجه بود.بسیاری از مراکز شهری، به جز مناطقی مانند طبرستان و ماوراءالنهر، در سال 651 به کنترل اعراب افتاد. شهرهای متعددی شورش کردند، فرمانداران عرب را کشتند یا به پادگان‌ها حمله کردند، اما نیروهای کمکی عرب در نهایت این قیام‌ها را سرکوب کردند و کنترل اسلامی را برقرار کردند.اسلامی‌سازی ایران فرآیندی تدریجی بود که طی قرن‌ها برانگیخته شد.با وجود مقاومت خشونت آمیز در برخی مناطق، زبان فارسی و فرهنگ ایرانی پابرجا ماند و اسلام در اواخر قرون وسطی به دین غالب تبدیل شد.^[31]