در طول جنگ جهانی دوم ، با موفقیت ارتش آلمان در برابر اتحاد جماهیر شوروی ، دولت ایران با پیش بینی پیروزی آلمان، درخواست بریتانیا و شوروی برای اخراج ساکنان آلمان را رد کرد.این امر منجر به حمله متفقین به ایران در اوت 1941 تحت عملیات کانتننس شد، جایی که آنها به راحتی بر ارتش ضعیف ایران غلبه کردند.اهداف اولیه تامین امنیت میادین نفتی ایران و ایجاد کریدور پارسی، مسیری برای تامین انرژی به اتحاد جماهیر شوروی بود.با وجود تهاجم و اشغال، ایران موضع رسمی بی طرفی خود را حفظ کرد.رضاشاه در این اشغال خلع شد و پسرش محمدرضا پهلوی جایگزین او شد.^[82]کنفرانس تهران در سال 1943 با حضور نیروهای متفقین منجر به صدور بیانیه تهران شد که استقلال و تمامیت ارضی ایران پس از جنگ را تضمین کرد.با این حال، پس از جنگ، نیروهای شوروی مستقر در شمال غرب ایران به سرعت عقب نشینی نکردند.در عوض، آنها از شورش هایی حمایت کردند که منجر به ایجاد دولت های کوتاه مدت و طرفدار شوروی در آذربایجان و کردستان ایران شد - به ترتیب دولت خلق آذربایجان و جمهوری کردستان در اواخر سال 1945. حضور شوروی در ایران تا می 1946 ادامه یافت. و تنها پس از وعده ایران برای امتیازات نفتی به پایان می رسد.با این حال، جمهوری‌های مورد حمایت شوروی به زودی سرنگون شدند و امتیازات نفت پس از آن لغو شد.^[83]