امپراتوری هخامنشی که توسط کوروش کبیر در سال 550 پیش از میلاد تأسیس شد، در ایران کنونی مستقر شد و با وسعت 5.5 میلیون کیلومتر مربع به بزرگترین امپراتوری زمان خود تبدیل شد.از بالکان ومصر در غرب، از غرب آسیا، آسیای مرکزی و تا دره سند در جنوب آسیا گسترش یافت.^[17]ایرانیان که در قرن هفتم پیش از میلاد از پارس، جنوب غربی ایران سرچشمه گرفتند، ^[18] تحت فرمان کوروش، امپراتوری‌های ماد، لیدیه و نو بابلی را سرنگون کردند.کوروش به دلیل حکومت نیکوکارانه‌اش که به طول عمر امپراتوری کمک کرد، شهرت داشت و لقب «شاه شاهان» (شاهنشاه) داشت.پسرش کمبوجیه دوم مصر را فتح کرد، اما در میان شرایط مرموز درگذشت که منجر به به قدرت رسیدن داریوش اول پس از سرنگونی بردیا شد.داریوش اول اصلاحات اداری را ایجاد کرد، زیرساخت های وسیعی مانند جاده ها و کانال ها را ساخت و ضرب سکه را استاندارد کرد.در کتیبه های سلطنتی از زبان پارسی باستان استفاده می شد.در دوران کوروش و داریوش، این امپراتوری تا آن زمان به بزرگ ترین امپراتوری تاریخ تبدیل شد که به خاطر بردباری و احترام به فرهنگ های دیگر شهرت داشت.^[19]در اواخر قرن ششم قبل از میلاد، داریوش امپراتوری را تا اروپا گسترش داد و مناطقی از جمله تراکیه را تحت سلطه خود درآورد و مقدونیه را در حدود 512/511 ق.^[20] با این حال، امپراتوری در یونان با چالش هایی مواجه شد.جنگ‌های یونان و ایران در اوایل قرن پنجم قبل از میلاد در پی شورش در میلتوس با حمایت آتن آغاز شد.علیرغم موفقیت های اولیه، از جمله تصرف آتن، ایرانی ها در نهایت شکست خوردند و از اروپا خارج شدند.^[21]افول امپراتوری با اختلافات داخلی و فشارهای خارجی آغاز شد.مصر در سال 404 قبل از میلاد پس از مرگ داریوش دوم استقلال یافت اما در سال 343 قبل از میلاد توسط اردشیر سوم دوباره فتح شد.امپراتوری هخامنشی در نهایت در سال 330 پیش از میلاد به دست اسکندر مقدونی سقوط کرد و آغاز دوره هلنیستی و ظهور پادشاهی بطلمیوسی و امپراتوری سلوکی به عنوان جانشینان آن بود.در عصر جدید، امپراتوری هخامنشی به دلیل ایجاد یک الگوی موفق از مدیریت متمرکز و بوروکراتیک شناخته شده است.مشخصه این سیستم سیاست چندفرهنگی آن بود که شامل ساخت زیرساخت‌های پیچیده مانند سیستم‌های جاده‌ای و خدمات پستی سازمان‌یافته بود.امپراتوری همچنین استفاده از زبان های رسمی را در سراسر سرزمین های وسیع خود ترویج کرد و خدمات مدنی گسترده ای از جمله ارتش بزرگ و حرفه ای را توسعه داد.این پیشرفت‌ها تأثیرگذار بودند و الهام‌بخش سبک‌های حکمرانی مشابه در امپراتوری‌های مختلف بودند.^[22]