دوره پس از ودایی شهرنشینی دوم شاهد افول برهمنیسم بود.در پایان دوره ودایی، معنای کلمات وداها مبهم شده بود و به عنوان "توالی ثابتی از صداها" با قدرت جادویی، "وسیله ای برای رسیدن به هدف" درک می شد.با رشد شهرها که درآمد و حمایت برهمن های روستایی را تهدید می کرد.ظهور بودیسم ؛و لشکرکشی هند اسکندر مقدونی (327-325 پ.م.)، گسترش امپراتوری موریا (322-185 پ. برهمنیسم با تهدیدی جدی برای موجودیت خود مواجه بود.در برخی از متون متأخر، شمال غربی-هند (که متون قبلی آن را بخشی از «آریاوارتا» می‌دانند) احتمالاً به دلیل تهاجمات، حتی «نجس» دیده می‌شود.کارناپاروا 43.5-8 بیان می کند که کسانی که در سندو و پنج رودخانه پنجاب زندگی می کنند، نجس و دارماباحیا هستند.