تاریخ بنگلادش، منطقه ای غرق در تحولات فرهنگی و سیاسی غنی، ریشه های خود را به دوران باستان بازمی گرداند.این شهر که در ابتدا با نام بنگال شناخته می شد، بخش مهمی از امپراتوری های منطقه ای مختلف از جمله امپراتوریموریان و گوپتا بود.در طول قرون وسطی، بنگال تحت سلطنت بنگال و حکومت مغول شکوفا شد و به دلیل تجارت و ثروت خود، به ویژه در صنایع موسلین و ابریشم شهرت داشت.قرون 16 تا 18 دوره شکوفایی اقتصادی و رنسانس فرهنگی در بنگال بود.با این حال، این دوران با ظهور حکومت بریتانیا در قرن 19 به پایان رسید.کنترل شرکت بریتانیایی هند شرقی بر بنگال پس از نبرد Plassey در سال 1757 منجر به تغییرات اقتصادی قابل توجهی و معرفی محل اقامت دائم در سال 1793 شد.حکومت بریتانیا شاهد ظهور آموزش مدرن و جنبش‌های اصلاحی اجتماعی-مذهبی بود که توسط چهره‌هایی مانند راجا رام موهان روی رهبری می‌شد.تجزیه بنگال در سال 1905، اگرچه در سال 1911 لغو شد، موجی از احساسات ناسیونالیستی را برانگیخت.اوایل قرن بیستم با رنسانس بنگالی مشخص شد که نقش مهمی در توسعه اجتماعی-فرهنگی منطقه داشت.قحطی بنگال در سال 1943، یک بحران انسانی ویرانگر، نقطه عطفی در تاریخ بنگال بود و احساسات ضد بریتانیایی را تشدید کرد.لحظه تعیین کننده با تجزیه هند در سال 1947 اتفاق افتاد که منجر به ایجاد شرق و غرب پاکستان شد.بنگال شرقی عمدتا مسلمان به پاکستان شرقی تبدیل شد و زمینه را برای درگیری های آینده به دلیل تفاوت های زبانی و فرهنگی با پاکستان غربی فراهم کرد.این دوره مقدمات مبارزه نهایی بنگلادش برای استقلال را فراهم کرد، فصلی مهم در تاریخ جنوب آسیا.