در بهار سال 492 قبل از میلاد، یک نیروی اعزامی به فرماندهی داماد داریوش، مردونیوس، متشکل از یک ناوگان و یک ارتش زمینی تشکیل شد.در حالی که هدف نهایی تنبیه آتن و اریتریا بود، هدف اکسپدیشن نیز تسلیم هر چه بیشتر شهرهای یونان بود.مردونیوس با خروج از کیلیکیه، در حالی که با ناوگان سفر می کرد، ارتش را برای لشکرکشی به هلسپونت فرستاد.او از سواحل آسیای صغیر به ایونیا رفت، جایی که مدت کوتاهی را صرف از بین بردن ظلم‌هایی کرد که بر شهرهای ایونیا حکومت می‌کردند.از قضا، از آنجایی که استقرار دموکراسی ها یک عامل کلیدی در شورش ایونی بود، او دموکراسی ها را جایگزین استبداد کرد. استقرار دموکراسی توسط مردونیوس در اینجا می تواند به عنوان تلاشی برای آرام کردن ایونیا تلقی شود که اجازه می دهد از جناح او در حین پیشروی به سمت محافظت شود. هلسپونت و سپس به آتن و ارتریا.از آنجا ناوگان به سمت هلسپونت ادامه داد و وقتی همه چیز آماده شد، نیروهای زمینی را به اروپا فرستاد.ارتش سپس از تراکیا لشکرکشی کرد و دوباره آن را تحت تسلط خود درآورد، زیرا این سرزمین ها قبلاً در سال 512 قبل از میلاد در جریان لشکرکشی داریوش علیه سکاها به امپراتوری ایران اضافه شده بود.با رسیدن به مقدونیه، ایرانیان آن را مجبور کردند که به طور کامل به بخشی از امپراتوری ایران تبدیل شود.آنها از اواخر قرن ششم قبل از میلاد تابع ایرانیان بودند، اما خودمختاری عمومی خود را حفظ کردند.در همین حال، ناوگان به تاسوس رفت و در نتیجه تاسی ها تسلیم ایرانی ها شدند.ناوگان سپس خط ساحلی را تا آکانتوس در کالسیدیس، قبل از تلاش برای دور زدن سردر کوه آتوس، دور زد.با این حال، آنها در یک طوفان سهمگین گرفتار شدند که آنها را به سمت خط ساحلی آتوس سوق داد و (به گفته هرودوت) 300 کشتی را با از دست دادن 20000 نفر از بین برد.سپس، در حالی که ارتش در مقدونیه اردو زده بود، بریگی ها، یک قبیله محلی تراکیا، یورش شبانه را علیه اردوگاه ایرانیان آغاز کردند و بسیاری از ایرانیان را کشتند و مردونیوس را زخمی کردند.با وجود مجروحیت، مردونیوس مطمئن شد که بریگی ها شکست خورده و تحت سلطه قرار گرفته اند، قبل از اینکه ارتش خود را به هلسپونت برگرداند.بقایای نیروی دریایی نیز به آسیا عقب نشینی کردند.اگرچه این لشکرکشی به طرز ناپسندی پایان یافت، اما نزدیکی های زمینی به یونان امن بود و یونانیان بدون شک از قصد داریوش برای آنها آگاه شده بودند.