በባይዛንታይን ዘመን (ከ390 ዓ.ም. ጀምሮ) ቀደም ሲል የሮማ ግዛት ክፍል የነበረው ክልል በባይዛንታይን አገዛዝ ሥር በክርስትና ቁጥጥር ሥር ዋለ።ይህ ለውጥ የተፋጠነው በክርስቲያን ምዕመናን ፍልሰት እና በመጽሐፍ ቅዱሳዊ ሥፍራዎች አብያተ ክርስቲያናት በመገንባታቸው ነው።^[123] መነኮሳት በሰፈራቸው አቅራቢያ ገዳማትን በማቋቋም የአካባቢውን ጣዖት አምላኪዎች በመለወጥ ሚና ተጫውተዋል።^[124]ፍልስጤም ውስጥ ያለው የአይሁድ ማህበረሰብ በአራተኛው መቶ ዘመን አብላጫውን ቦታ አጥቶ የነበረው ውድቀት ገጥሞታል።^[125] በአይሁዶች ላይ የሚጣሉ ገደቦች ጨምረዋል፣ አዳዲስ የአምልኮ ቦታዎችን መገንባት፣ የህዝብ ቢሮ መያዝ እና ክርስቲያን ባሪያዎችን መያዝን ጨምሮ።^[126] የናሲ ቢሮ እና ሳንሄድሪንን ጨምሮ የአይሁድ አመራር በ425 ፈርሷል፣ በባቢሎን የሚገኘው የአይሁድ ማዕከል ከዚያ በኋላ ታዋቂ ሆነ።^[123]በ 5 ኛው እና 6 ኛው ክፍለ ዘመን ሳምራውያን በባይዛንታይን አገዛዝ ላይ ሲያምፁ ታይተዋል ፣ እነዚህም ታፍነው ፣ የሳምራውያን ተፅእኖ እየቀነሰ እና የክርስቲያኖች የበላይነትን ያጠናክራል።^[127] በዚህ ጊዜ ውስጥ የአይሁድ እና የሳምራውያን ወደ ክርስትና የተለወጡ መዝገቦች የተገደቡ እና በአብዛኛው ከማህበረሰቦች ይልቅ ግለሰቦችን የሚመለከቱ ናቸው።^[128]እ.ኤ.አ. በ 611 የሳሳኒድ ፋርስ ሰው Khosrow II ፣ በአይሁድ ኃይሎች ታግዞ ኢየሩሳሌምን ወረረ።^[129] የተያዙት የ"እውነተኛ መስቀል" መያዝን ያጠቃልላል።ነህምያ ቤን ኩሺኤል የኢየሩሳሌም ገዥ ሆኖ ተሾመ።በ 628, ከባይዛንታይን ጋር የሰላም ስምምነት ካደረጉ በኋላ, ካቫድ II ፍልስጤምን እና እውነተኛውን መስቀል ወደ ባይዛንታይን መለሰ.ይህ በሄራክልየስ በገሊላ እና በኢየሩሳሌም አይሁዶች ላይ እልቂት እንዲፈጠር ምክንያት ሆኗል, እሱም ደግሞ አይሁዶች ወደ ኢየሩሳሌም እንዳይገቡ እገዳን አድሷል.^[130]