8-asrda tashkil etilgan Bag'dod tez sur'atlar bilan Abbosiylar xalifaligining poytaxti va musulmon dunyosining markaziy madaniy markaziga aylandi.Asoriston besh yuz yil davomida Abbosiylar xalifaligining poytaxti va islom oltin asrining markaziga aylandi.Musulmonlar istilosidan keyin Asoriston asta-sekin, ammo katta miqdordagi musulmon xalqlari oqimini ko'rdi;dastlab janubga arablar, keyin esa oʻrta asrlarning oʻrtalari va oxirigacha eron (kurd) va turkiy xalqlar ham kirib kelgan.Islom tarixidagi ajoyib ilmiy , iqtisodiy va madaniy taraqqiyot davri bo'lgan Islom oltin davri an'anaviy ravishda 8-13-asrlarga to'g'ri keladi.^[49] Bu davr koʻpincha Abbosiylar xalifasi Horun ar-Rashid (786-809) hukmronligi va Bagʻdodda “Hikmatlar uyi” tashkil etilishi bilan boshlangan deb hisoblanadi.Bu muassasa mumtoz bilimlarni arab va fors tillariga tarjima qilish uchun butun musulmon olamidan olimlarni jalb qilgan ilm markaziga aylandi.O'sha paytda dunyodagi eng yirik shahar bo'lgan Bag'dod bu davrda intellektual va madaniy faoliyat markazi bo'lgan.^[50]9-asrga kelib esa Abbosiylar xalifaligi tanazzulga yuz tuta boshladi.9-asr oxiri - 11-asr boshlarida " Eron Intermezzo " deb nomlangan bosqichda turli kichik Eron amirliklari, jumladan Tohiriylar, Safforiylar, Somoniylar, Buyidlar va Sallaridlar hozirgi Iroq hududining bir qismini boshqargan.1055 yilda Saljuqiylar imperiyasining Tug'rili Bag'dodni egallab oldi, garchi Abbosiy xalifalari tantanali rol o'ynashda davom etgan.Siyosiy hokimiyatni yo'qotganiga qaramay, Bag'doddagi Abbosiylar saroyi, ayniqsa diniy masalalarda yuqori ta'sirga ega bo'lib qoldi.Abbosiylar islomning ismoiliy va shia mazhablaridan farqli ravishda sunniylik mazhabining pravoslavligini saqlashda asosiy rol oʻynagan.Ossuriya xalqi arablashtirish, turklashtirish va islomlashtirishni rad etib, 14-asrning oxirlarida Temurning qirgʻinlari ularning sonini keskin kamaytirmaguncha va Assur shahrining nihoyat tark etilishiga olib kelguniga qadar shimolning koʻpchilik aholisini shakllantirishda davom etdi. .Bu davrdan keyin mahalliy ossuriyaliklar o'z vatanlarida bugungi kungacha bo'lgan etnik, til va diniy ozchilikka aylandilar.