Умар ба лашкари худ фармон дод, ки ба сарҳади Арабистон ақибнишинӣ кунанд ва дар Мадина барои як маъракаи дигар ба Байнаннаҳрайн лашкар кашид.Умар (р) Саъд ибни Абӯваққосро як афсари мӯҳтарам таъин кард.Саъд дар моҳи майи соли 636 бо лашкараш Мадинаро тарк кард ва моҳи июн ба Қодисия расид.Ҳангоме ки Ҳираклиус моҳи майи соли 636 ҳамлаи худро оғоз кард, Яздиҷерд натавонист лашкари худро сари вақт ҷамъ кунад, то Византияро бо дастгирии форсӣ таъмин кунад.Умар, ки гӯё аз ин иттиҳод огоҳ буд, аз ин нокомӣ истифода кард: нахостааст, ки дар як вақт бо ду қудрати бузург ба хатар дучор шавад, ӯ зуд ҳаракат кард, то артиши мусулмононро дар Ярмук тақвият бахшад, то Византияро мағлуб кунад.Дар ҳамин ҳол, Умар ба Саъд амр кард, ки бо Яздиҷари III вориди музокироти сулҳ шавад ва ӯро ба дини Ислом даъват кунад, то аз вуруди нерӯҳои форсӣ ба майдон ҷилавгирӣ кунад.Ҳиракл ба сарлашкари худ Ваҳан дастур дод, ки пеш аз гирифтани фармони ошкор бо мусулмонон ба ҷанг набарояд;вале аз тарси куввахои бештари арабхо Вахан дар чанги Ярмук мохи августи соли 636 ба лашкари мусалмонон хучум кард ва торумор гардид.Бо хотима ёфтани таҳдиди Византия, Империяи Сосониён ҳамчунон як қудрати бузурге буд, ки захираҳои бузурги қувваи корӣ дошт ва арабҳо ба зудӣ дучори лашкари азими Форс шуданд, ки аз ҳар гӯшаи император, аз ҷумла филҳои ҷангӣ ва фармондеҳии сарбозони пешқадами он ба сар мебаранд. .Дар давоми се моҳ, Саъд артиши Форсро дар ҷанги ал-Қодисия мағлуб кард ва ҳукмронии Сосониёнро дар ғарби Форс ба таври муассир хотима дод.Ин пирӯзӣ ба умдатан як нуқтаи ҳалкунанда дар рушди ислом арзёбӣ мешавад: