Trzecia Krucjata

Raynald z Châtillon, który wspierał roszczenia Sybilli do tronu, napadł na bogatą karawanę podróżującą zEgiptu do Syrii i kazał wtrącić jej podróżnych do więzienia, łamiąc w ten sposób rozejm między Królestwem Jerozolimy a Saladynem.Saladyn zażądał uwolnienia więźniów i ich ładunku.Nowo koronowany król Guy zaapelował do Raynalda, aby ustąpił żądaniom Saladyna, ale Raynald odmówił wykonania rozkazów króla.Saladyn rozpoczyna swoje wezwanie do świętej wojny przeciwko łacińskiemu Królestwu Jerozolimy.

Armie muzułmańskie pod dowództwem Saladyna schwytały lub zabiły zdecydowaną większość sił krzyżowców, pozbawiając ich zdolności do prowadzenia wojny.W bezpośrednim wyniku bitwy muzułmanie ponownie stali się wybitną potęgą militarną w Ziemi Świętej, ponownie podbijając Jerozolimę i wiele innych miast kontrolowanych przez krzyżowców.Te klęski chrześcijan stały się impulsem do trzeciej krucjaty, która rozpoczęła się dwa lata po bitwie pod Hattin.Mówi się, że papież Urban III upadł i zmarł (październik 1187) na wieść o bitwie pod Hattin.

Jerozolima skapitulowała przed siłami Saladyna w piątek, 2 października 1187, po oblężeniu.Kiedy rozpoczęło się oblężenie, Saladyn nie chciał obiecać warunków kwartalnych frankońskim mieszkańcom Jerozolimy.Balian z Ibelin zagroził, że zabije każdego muzułmańskiego zakładnika, którego liczbę szacuje się na 5000, i zniszczy święte świątynie islamu, Kopułę na Skale i meczet al-Aqsa, jeśli taka dzielnica nie zostanie zapewniona.Saladyn skonsultował się ze swoją radą i warunki zostały zaakceptowane.Porozumienie zostało odczytane na ulicach Jerozolimy, aby każdy mógł w ciągu czterdziestu dni zapewnić sobie byt i zapłacić Saladynowi uzgodnioną daninę za jego wolność.Za każdego Franka w mieście, bez względu na to, czy był to mężczyzna, kobieta czy dziecko, płacono niezwykle niski jak na tamte czasy okup, ale Saladyn, wbrew woli swoich skarbników, pozwolił na wyjazd wielu rodzinom, których nie było stać na okup.Po zdobyciu Jerozolimy Saladyn wezwał Żydów i pozwolił im osiedlić się w mieście.

Audita tremendi była bullą papieską wydaną przez papieża Grzegorza VIII 29 października 1187 r., wzywającą do trzeciej krucjaty.Został wydany zaledwie kilka dni po tym, jak Grzegorz zastąpił Urbana III na stanowisku papieża, w odpowiedzi na klęskę Królestwa Jerozolimy w bitwie pod Hattin 4 lipca 1187 r. Grzegorz udał się do Pizy, aby zakończyć działania wojenne Pizy z Genuą , aby obaj porty morskie i floty morskie mogłyby połączyć siły w krucjacie.

Fryderyk I był pierwszym z trzech królów, który wyruszył do Ziemi Świętej.Przybył do Ratyzbony na zbiórkę, a następnie Fryderyk wypłynął z Ratyzbony z armią liczącą 12–15 000 ludzi, w tym 2–4 000 rycerzy.

Oblężenie Akki było pierwszym znaczącym kontratakiem króla Jerozolimy Guya przeciwko Saladynowi, przywódcy muzułmanów w Syrii iEgipcie .To kluczowe oblężenie stanowiło część wydarzenia znanego później jako Trzecia Krucjata.Oblężenie trwało od sierpnia 1189 do lipca 1191, kiedy to nadmorskie położenie miasta oznaczało, że atakujące siły łacińskie nie były w stanie w pełni zainwestować w miasto, a Saladyn nie był w stanie go w pełni odciążyć, ponieważ obie strony otrzymywały zaopatrzenie i zasoby drogą morską.Wreszcie było to kluczowe zwycięstwo krzyżowców i poważna porażka dla ambicji Saladyna, by zniszczyć Państwa Krzyżowców .

Bitwa pod Filomelionem (po łacinie Philomelium, po turecku Akşehir) była zwycięstwem sił Świętego Cesarstwa Rzymskiego nad siłami tureckimisułtanatu Rûm w dniu 7 maja 1190 r. Podczas trzeciej krucjaty.W maju 1189 roku cesarz Fryderyk Barbarossa rozpoczął wyprawę do Ziemi Świętej w ramach III krucjaty mającej na celu odzyskanie Jerozolimy z rąk Saladyna.Po dłuższym pobycie na europejskich terytoriach Cesarstwa Bizantyjskiego armia cesarska przeprawiła się do Azji nad Dardanelami w dniach 22–28 marca 1190 r. Po pokonaniu sprzeciwu ludności bizantyjskiej i tureckich nieregularnych armia krzyżowców została zaskoczona w obozie przez 10 000 -man siły tureckie sułtanatu Rûm w pobliżu Filomelionu wieczorem 7 maja.Armia krzyżowców kontratakowała z 2000 piechoty i kawalerii pod dowództwem Fryderyka VI, księcia Szwabii i Bertholda, księcia Meranii, zmuszając Turków do ucieczki i zabijając 4174–5 000 z nich.

Po dotarciu do Anatolii Frederick otrzymał obietnicę bezpiecznego przejścia przez region od tureckiegosułtanatu rumu , ale zamiast tego musiał stawić czoła ciągłym tureckim atakom typu „uderz i uciekaj” na swoją armię.Armia turecka licząca 10 000 ludzi została pokonana w bitwie pod Filomelionem przez 2000 krzyżowców, w wyniku czego zginęło 4174–5 000 Turków.Po ciągłych najazdach tureckich na armię krzyżowców, Fryderyk postanowił uzupełnić swoje zapasy zwierząt i żywności, podbijając turecką stolicę Ikonium.18 maja 1190 r. armia niemiecka pokonała swoich tureckich wrogów w bitwie pod Ikonium, plądrując miasto i zabijając 3000 żołnierzy tureckich.

Podczas przekraczania rzeki Saleph w pobliżu zamku Silifke w Cylicji 10 czerwca 1190 r. Koń Fryderyka poślizgnął się, rzucając nim o skały;następnie utonął w rzece.Śmierć Fryderyka spowodowała, że ​​kilka tysięcy żołnierzy niemieckich opuściło siły i wróciło do domu przez porty cylicyjskie i syryjskie.Następnie większość jego armii wróciła drogą morską do Niemiec w oczekiwaniu na nadchodzące wybory cesarskie.Syn cesarza, Fryderyk Szwabski, poprowadził pozostałe 5000 ludzi do Antiochii.

Henryk II z Anglii i Filip II z Francji zakończyli ze sobą wojnę na spotkaniu w Gisors w styczniu 1188 r., A potem obaj wzięli krzyż.Obaj narzucili swoim obywatelom „dziesięcinę Saladyna”, aby sfinansować przedsięwzięcie.Ryszard i Filip II spotkali się we Francji w Vézelay i wyruszyli razem 4 lipca 1190 r. Aż do Lyonu, gdzie rozstali się po uzgodnieniu spotkania na Sycylii;Richard przybył do Marsylii i stwierdził, że jego flota nie przybyła;szybko zmęczył się czekaniem na nich i wynajmowaniem statków, wyjechał na Sycylię 7 sierpnia, odwiedzając po drodze kilka miejsc we Włoszech i przybył do Mesyny 23 września.W międzyczasie angielska flota ostatecznie przybyła do Marsylii 22 sierpnia i stwierdzając, że Richard odszedł, popłynęła bezpośrednio do Mesyny, docierając przed nim 14 września.Filip wynajął flotę genueńską do przetransportowania swojej armii, która składała się z 650 rycerzy, 1300 koni i 1300 giermków do Ziemi Świętej przez Sycylię.

Ryszard zdobył miasto Mesyna 4 października 1190 r. Zarówno Ryszard, jak i Filip zimowali tutaj w 1190 r. Filip opuścił Sycylię bezpośrednio na Bliski Wschód 30 marca 1191 r. I przybył do Tyru w kwietniu;dołączył do oblężenia Akki 20 kwietnia.Ryszard wyruszył z Sycylii dopiero 10 kwietnia.

Wkrótce po wypłynięciu z Sycylii armada króla Ryszarda składająca się ze 180 statków i 39 galer została uderzona przez gwałtowną burzę.Kilka statków osiadło na mieliźnie, w tym jeden z Joan, jego nową narzeczoną Berengarią i dużą ilością skarbów zgromadzonych na potrzeby krucjaty.Wkrótce odkryto, że skarb przejął Izaak Dukas Komnen z Cypru.Obaj spotkali się i Izaak zgodził się zwrócić skarb Richarda.Jednak po powrocie do swojej fortecy Famagusta Izaak złamał przysięgę.W odwecie Ryszard podbił wyspę w drodze do Tyru.

Richard przybył do Akki 8 czerwca 1191 r. I natychmiast zaczął nadzorować budowę broni oblężniczej do ataku na miasto, które zostało zdobyte 12 lipca.Ryszard, Filip i Leopold pokłócili się o łupy ze zwycięstwa.Richard zrzucił niemiecki sztandar z miasta, lekceważąc Leopolda.Sfrustrowani Ryszardem (aw przypadku Filipa słabym zdrowiem) Filip i Leopold zabrali swoje armie i opuścili Ziemię Świętą w sierpniu.

Po zdobyciu Akki Ryszard zdecydował się pomaszerować do miasta Jaffa.Kontrola nad Jaffą była konieczna, zanim można było podjąć próbę ataku na Jerozolimę.Jednak 7 września 1191 Saladyn zaatakował armię Ryszarda pod Arsuf, 30 mil (50 km) na północ od Jaffy.Saladyn próbował nękać armię Richarda, aby przełamała jej formację, aby szczegółowo ją pokonać.Richard utrzymywał jednak formację obronną swojej armii, dopóki szpitalnicy nie złamali szeregów, by zaatakować prawe skrzydło sił Saladyna.Richard następnie zarządził generalny kontratak, który wygrał bitwę.Arsuf było ważnym zwycięstwem.Armia muzułmańska nie została zniszczona, pomimo utraty 7 000 ludzi, ale została rozgromiona;muzułmanie uznali to za haniebne i podniosło morale krzyżowców.Arsuf nadszarpnął reputację Saladyna jako niezwyciężonego wojownika i udowodnił odwagę Richarda jako żołnierza oraz jego umiejętności jako dowódcy.Richard był w stanie zająć, obronić i utrzymać Jaffę, co było strategicznie kluczowym posunięciem w kierunku zabezpieczenia Jerozolimy.Pozbawiając Saladyna wybrzeża, Ryszard poważnie zagroził swojej władzy nad Jerozolimą.

W lipcu 1192 armia Saladyna nagle zaatakowała i zdobyła Jaffę z tysiącami ludzi, ale Saladyn stracił kontrolę nad swoją armią z powodu ich gniewu za masakrę w Akce.Richard zamierzał wrócić do Anglii, kiedy usłyszał wiadomość, że Saladyn i jego armia zdobyli Jaffę.Richard i niewielka siła licząca nieco ponad 2000 ludzi udali się drogą morską do Jaffy w niespodziewanym ataku.Siły Richarda zaatakowały Jaffę ze swoich statków, a Ajjubidzi , którzy nie byli przygotowani na atak morski, zostali wypędzeni z miasta.Richard uwolnił tych z garnizonu krzyżowców, którzy zostali uwięzieni, a te oddziały pomogły wzmocnić liczebność jego armii.Armia Saladyna nadal miała jednak przewagę liczebną i przeprowadziła kontratak.Saladyn planował ukradkowy atak z zaskoczenia o świcie, ale jego siły zostały odkryte;kontynuował atak, ale jego ludzie byli lekko opancerzeni i stracili 700 ludzi zabitych w wyniku pocisków dużej liczby kuszników krzyżowców.Bitwa o odzyskanie Jaffy zakończyła się całkowitą porażką Saladyna, który został zmuszony do odwrotu.Bitwa ta znacznie wzmocniła pozycję przybrzeżnych państw krzyżowców .

Saladyn był zmuszony sfinalizować traktat z Ryszardem, przewidujący, że Jerozolima pozostanie pod kontrolą muzułmanów, jednocześnie zezwalając na odwiedzanie miasta nieuzbrojonym chrześcijańskim pielgrzymom i kupcom.Askalon był kwestią sporną, ponieważ zagrażał komunikacji między królestwami Saladyna wEgipcie i Syrii;ostatecznie uzgodniono, że Askalon, wraz ze zniszczoną jego obroną, zostanie zwrócony pod kontrolę Saladyna.Ryszard opuścił Ziemię Świętą 9 października 1192 r.

Żadna ze stron nie była w pełni zadowolona z wyników wojny.Chociaż zwycięstwa Richarda pozbawiły muzułmanów ważnych terytoriów przybrzeżnych i przywróciły zdolne do życia państwo frankijskie w Palestynie, wielu chrześcijan na łacińskim Zachodzie było rozczarowanych, że zdecydował się nie dążyć do odzyskania Jerozolimy.Podobnie wielu w świecie islamskim było zaniepokojonych faktem, że Saladynowi nie udało się wypędzić chrześcijan z Syrii i Palestyny.Jednak handel kwitł na całym Bliskim Wschodzie iw miastach portowych wzdłuż wybrzeża Morza Śródziemnego.Ryszard został aresztowany i uwięziony w grudniu 1192 r. przez księcia Austrii Leopolda V, który podejrzewał go o zamordowanie kuzyna Leopolda, Konrada z Montferratu.W 1193 roku Saladyn zmarł na żółtą febrę.Jego spadkobiercy kłócili się o sukcesję i ostatecznie podzielili jego podboje.