Wojna włoska tocząca się w latach 1542–1546 była konfliktem pod koniecwojen włoskich , w którym Franciszek I, król Francji i Sulejman I z Imperium Osmańskiego, walczyli ze świętym cesarzem rzymskim Karolem V i Henrykiem VIII, królem Anglii .W trakcie wojny toczyły się zakrojone na szeroką skalę walki we Włoszech, Francji i Niderlandach, a także próby inwazji naHiszpanię i Anglię.Konflikt był nierozstrzygnięty i rujnująco kosztowny dla głównych uczestników.Wojna wynikła z niepowodzenia rozejmu nicejskiego, który zakończył wojnę włoską toczącą się w latach 1536–1538, w rozwiązaniu długotrwałego konfliktu między Karolem a Franciszkiem - zwłaszcza ich sprzecznych roszczeń do Księstwa Mediolanu.Znalazłszy odpowiedni pretekst, Franciszek ponownie wypowiedział wojnę swemu odwiecznemu wrogowi w roku 1542. W całej Niderlandach natychmiast rozpoczęły się walki;w następnym roku doszło do ataku sojuszu francusko-osmańskiego na Niceę, a także serii manewrów w północnych Włoszech, których kulminacją była krwawa bitwa pod Ceresole.Następnie Karol i Henryk przystąpili do inwazji na Francję, ale długie oblężenia Boulogne-sur-Mer i Saint-Dizier uniemożliwiły zdecydowaną ofensywę przeciwko Francuzom.Karol pogodził się z Franciszkiem na mocy traktatu w Crépy pod koniec 1544 r., ale śmierć młodszego syna Franciszka, księcia Orleanu – którego propozycja małżeństwa z krewnym cesarza była podstawą traktatu – sprawiła, że ​​stało się to mniej dyskusyjne niż rok później.Henryk, pozostawiony sam sobie, ale nie chcący zwrócić Boulogne Francuzom, kontynuował walkę do 1546 roku, kiedy traktat z Ardres ostatecznie przywrócił pokój między Francją a Anglią.Śmierć Franciszka i Henryka na początku 1547 roku pozostawiła rozwiązanie wojen włoskich ich następcom.