Wielkie oblężenie Malty miało miejsce w 1565 r., kiedy Imperium Osmańskie próbowało podbić wyspę Malta, znajdującą się wówczas pod panowaniem joannitów .Oblężenie trwało prawie cztery miesiące, od 18 maja do 11 września 1565 r.Siedziba Rycerzy Szpitalników znajdowała się na Malcie od 1530 r., po wypędzeniu ich z Rodos, także przez Turków, w 1522 r., po oblężeniu Rodos.Turcy po raz pierwszy próbowali zająć Maltę w 1551 roku, ale bezskutecznie.W 1565 roku Sulejman Wspaniały, sułtan osmański, podjął drugą próbę zajęcia Malty.Rycerze, których było około 500 osób i około 6000 pieszych, wytrzymali oblężenie i odepchnęli najeźdźców.Zwycięstwo to stało się jednym z najbardziej znanych wydarzeń w XVI-wiecznej Europie do tego stopnia, że ​​Wolter powiedział: „Nie ma nic lepiej znanego niż oblężenie Malty”.Niewątpliwie przyczyniło się to do ostatecznej erozji europejskiego postrzegania niezwyciężoności osmańskiej, chociaż przez wiele lat koalicje chrześcijańskie i muzułmańskich Turków nadal toczyły spory na obszarze Morza Śródziemnego.Oblężenie było punktem kulminacyjnym narastającej rywalizacji między sojuszami chrześcijańskimi a islamskim Imperium Osmańskim o kontrolę nad Morzem Śródziemnym, rywalizacji obejmującej turecki atak na Maltę w 1551 r., zniszczenie przez osmańskie sprzymierzonej floty chrześcijańskiej w bitwie pod Dżerbą w 1560 i decydująca porażka osmańska w bitwie pod Lepanto w 1571.