Panowanie Teodora Światosława wiąże się z wewnętrzną stabilizacją i pacyfikacją kraju, końcem mongolskiej kontroli nad Tyrnowem i odzyskaniem części Tracji utraconych na rzecz Cesarstwa Bizantyjskiego od czasu wojen z Iwajło w Bułgarii .Teodor Światosław postępował bezwzględnie, karząc wszystkich, którzy stanęli mu na drodze, w tym swojego byłego dobroczyńcę, patriarchę Joachima III, oskarżonego o zdradę stanu i straconego.W obliczu brutalności nowego cesarza niektóre frakcje szlacheckie dążyły do ​​zastąpienia go innymi pretendentami do tronu, wspieranymi przez Andronikosa II.Nowy pretendent pojawił się w osobie sebastokratōra Radoslava Voïsila ze Srednej Góry, brata byłego cesarza Smiletsa, który został pokonany i schwytany przez wuja Teodora Światosława, despotę Aldimira (Eltimira), pod Krănem około 1301 roku.Kolejnym pretendentem był były cesarz Michał Asen II, który około 1302 roku bezskutecznie próbował wkroczyć z armią bizantyjską do Bułgarii. Teodor Światosław wymienił trzynastu wysokich rangą oficerów bizantyjskich wziętych do niewoli po klęsce Radosława na swojego ojca Jerzego Tertera I, którego osiadł w życie w luksusie w niezidentyfikowanym mieście.