W 1018 r., kiedy cesarz bizantyjski Bazyli II (976–1025) podbił Pierwsze Cesarstwo Bułgarskie , rządził nim ostrożnie.Istniejący system podatkowy, prawa i władza niskiej rangi szlachty pozostały niezmienione aż do jego śmierci w 1025 r. Autokefaliczny Patriarchat Bułgarski został podporządkowany Patriarsze Ekumenicznemu w Konstantynopolu i zdegradowany do rangi arcybiskupstwa z siedzibą w Ochrydzie, zachowując jednocześnie swoją autonomię i diecezje .Bazyli mianował swoim pierwszym arcybiskupem Bułgara Jana I Debranina, ale jego następcami byli Bizantyjczycy.Bułgarskiej arystokracji i krewnym cara nadano różne tytuły bizantyjskie i przeniesiono do azjatyckich części Cesarstwa.Pomimo trudności język, literatura i kultura bułgarska przetrwały;zachowane teksty z epoki nawiązują do imperium bułgarskiego i go idealizują.Większość nowo podbitych terytoriów została objęta tematami Bułgaria , Sirmium i Paristrion.Wraz z upadkiem Cesarstwa Bizantyjskiego pod rządami następców Bazylego, najazdy Pieczyngów i rosnące podatki przyczyniły się do wzrostu niezadowolenia, co doprowadziło do kilku poważnych powstań w latach 1040–41, 70. i 80. XX wieku.Początkowym ośrodkiem oporu była Bułgaria, na terenie dzisiejszej Macedonii, gdzie miało miejsce masowe powstanie Petera Delyana (1040–41) i powstanie Georgi Voiteha (1072).Obydwa zostały stłumione z wielkim trudem przez władze bizantyjskie.Po nich nastąpiły bunty w Paristrion i Tracji.Podczas restauracji Komnenów i tymczasowej stabilizacji Cesarstwa Bizantyjskiego w pierwszej połowie XII wieku Bułgarzy zostali spacyfikowani i aż do końca stulecia nie miały miejsca żadne większe bunty.