Po oblężeniu Łowecza w 1187 r. cesarz bizantyjski Izaak II Angelos został zmuszony do zawarcia rozejmu, uznając tym samym de facto niepodległość Bułgarii .Do 1189 roku obie strony przestrzegały rozejmu.Bułgarzy wykorzystali ten czas na dalszą organizację swojej administracji i wojska.Kiedy żołnierze Trzeciej Krucjaty dotarli na ziemie bułgarskie pod Niszem, Asen i Piotr zaproponowali pomoc cesarzowi Świętego Cesarstwa Rzymskiego Fryderykowi I Barbarosie z 40-tysięczną siłą przeciwko Bizancjum.Jednak stosunki między krzyżowcami a Bizantyjczykami wygładziły się, a propozycja Bułgarii została odrzucona.Bizantyjczycy przygotowali trzecią kampanię, aby pomścić działania Bułgarii.Podobnie jak poprzednie dwa najazdy, udało im się pokonać przełęcze gór bałkańskich.Zrobili blef, wskazując, że przepłyną w pobliżu morza przez Pomorie, zamiast tego skierowali się na zachód i przeszli przez przełęcz Rishki do Presławia.Następnie armia bizantyjska pomaszerowała na zachód, aby oblegać stolicę w Tyrnowie.W tym samym czasie flota bizantyjska dotarła do Dunaju, aby zagrodzić drogę oddziałom pomocniczym Kumanów z terenów północnej Bułgarii.Oblężenie Tyrnowa zakończyło się niepowodzeniem.Obroną miasta dowodził sam Asen, a morale jego żołnierzy było bardzo wysokie.Z drugiej strony morale Bizancjum było dość niskie z kilku powodów: braku sukcesów militarnych, ciężkich strat, a zwłaszcza zalegania z żołdami żołnierzy.Wykorzystał to Asen, który wysłał agenta w przebraniu dezertera do obozu bizantyjskiego.Mężczyzna powiedział Izaakowi II, że pomimo wysiłków bizantyjskiej marynarki wojennej ogromna armia Kumanów przekroczyła Dunaj i zmierzała w stronę Tyrnowa, aby ponownie przeżyć oblężenie.Cesarz bizantyjski wpadł w panikę i natychmiast wezwał do odwrotu przez najbliższą przełęcz.